‘Pechstudenten hebben niets aan de studievoucher’
Voor studenten die niet kunnen profiteren van de opbrengsten van het leenstelsel is er iets bedacht: de studievoucher, een soort kortingscoupon die aan een universiteit of hogeschool kan worden ingewisseld. Door een addertje onder het gras is die voucher echter weinig waard, schrijft student Tahrim Ramdjan.
Bij minister Van Engelshoven is het lampje gaan branden: vier jaar na de afschaffing van de basisbeurs heeft ze een bestemming kunnen vinden voor al het geld dat is bespaard. De studenten die de afgelopen tijd geen profijt hadden van hun ingeleverde basisbeurs, ontvangen een studievoucher van 2.000 euro.
De studievoucher die deze studenten wordt aangeboden klinkt aanlokkelijk, maar is in feite niets meer dan een dode mus: misleidend en onwerkbaar. Zo verhindert het computersysteem – ondanks technisch onderhoud vorig jaar waardoor de dienst een gehele maand onbereikbaar was – van DUO (Dienst Uitvoering Onderwijs) dat studenten deze voucher al voor hun master kunnen inzetten.
De voucher kan enkel tussen vijf tot tien jaar na afstuderen gebruikt worden voor bijscholing. De rijksoverheid vermeldt daarbij niet het addertje onder het gras. Door die tijdslimiet vast te leggen, is de voucher nog enkel een minieme korting op een immens hoog instellingscollegegeld. Een tweede master kost al snel minstens tienduizend euro per jaar. Wanneer de voucher direct ingezet kon worden, zou men er nog voor kunnen kiezen om een tweede master tijdens de eerste master te starten, en zo instellingscollegegeld te ontwijken. Dat is nu onmogelijk.
De studievoucher kan zelfs een averechts effect hebben, doordat het ertoe leidt dat werkgevers niet meer zullen inleggen voor bijscholing.
Hiermee wordt een lichting die al dubbel pech heeft gehad – de studenten die in 2015, 2016 en 2017 begonnen – andermaal getroffen. Dat gaat bij elkaar om zo’n 450.000 (!) studenten, onder wie ondergetekende.
Wij hebben al de tegenslag moeten verduren van de invoering van het leenstelsel, met alle bijbehorende kinderziektes en onzekerheden. Daarbovenop hebben we de korting op ons eerste jaar collegegeld gemist, omdat deze pas vanaf 2018 inging. En nu wordt de studievoucher als licht aan het eind van de tunnel gepresenteerd, terwijl deze netto niets compenseert.
Je zou kunnen stellen dat we simpelweg het slachtoffer zijn van domme pech, de loterij van de tijd. Maar ik weiger in elk geval naar mijzelf als ‘pechstudent’ te verwijzen, wanneer de boosdoener een overheid is die achteloos omgaat met zowel mijn grondrecht op onderwijs, als de kiem van mijn volwassen leven.
Tahrim Ramdjan studeert Politics, Psychology, Law & Economics aan de UvA. Een aangepaste versie van dit stuk werd eerder gepubliceerd in Trouw.
