‘Waarom krijgt mijn zoon maar vier kaarten voor de bachelorceremonie?’
De bacheloruitreiking van PPLE is onvriendelijk en ongastvrij, vindt moeder Ineke Inklaar. Haar zoon kon maar vier kaarten voor de ceremonie kopen, maar wil graag vijf mensen meenemen. ‘Wij, als ouders, hebben financiële offers gebracht. Is het dan te veel gevraagd om één keer als gezin onthaald te worden op de universiteit?’
Onze jongste zoon heeft zijn bachelor Politics, Psychology, Law & Economics (PPLE) gehaald. Als gezin zijn wij apetrots. We zien hem graag shinen deze donderdagavond, bij de diplomauitreiking in het Muziekgebouw aan het IJ.
Helaas kan één van ons daar niet bij zijn. Vanwege bureaucratie.
Zoonlief kan namelijk slechts vier kaarten à 11 euro per stuk kopen (!!) voor deze bijeenkomst. Lastig, omdat wij geen standaardgezin zijn met 1,9 kind. Wij, ouders, hadden graag de bijeenkomst bijgewoond samen met broer, zus en vriendin van de kersverse bachelor.
Ik heb gebeld met de organisatrice van het feestje bij PPLE, het interdisciplinaire bachelorprogramma van politicologie, psychologie, rechten en economie. Daar zullen ze toch wel begrip hebben voor de situatie? ‘Vier is vier,’ is het antwoord. ‘Meer mag niet.’ Even vragen: ze bedoelt toch niet dat het feestvarken moet kiezen wie hij wil laten afvallen bij zijn feestje? Of moeten we lootjes gaan trekken? ‘Hoe u kiest, is natuurlijk volledig uw eigen zaak. Maar vier is vier.’
Hoe ging dat ook al weer bij de diploma-uitreiking van onze oudste zoon bij de TU/e twee jaar geleden? Daar was iedereen gewoon welkom. Zeker weten. Zelf ben ik jaren docent geweest aan een hogeschool. Bij de bachelorceremonie daar mochten de studenten meenemen wie ze wilden. Dat leidde nooit tot massa-immigratie. Opa en/of oma, vader en moeder – soms een stiefvader en/of –moeder, een broer, een zus en een vriend(in). Dan had je het wel gehad.
Ik herinner me goed hoe blij de studenten waren dat al hun dierbaren aanwezig konden zijn. ‘Het is fijn om zo’n belangrijk moment in je studie met hen te delen...’
‘Eén stoel erbij – is dat echt onmogelijk?’
‘Ja. Trouwens, PPLE staat dit jaar al meer gasten toe dan vorig jaar. Toen was de uitreiking in eigen huis en konden er minder mensen uitgenodigd worden.’
Wacht even... Is de redenering nu: jullie moeten dankbaar zijn omdat we de avond minder beroerd hebben geregeld dan vorig jaar?
‘Kunt u een oplossing voor ons bedenken?’
‘Nee, want vier is vier. Misschien heeft één van de jaargenoten van uw zoon alvast kaarten gekocht maar krijgt die vanavond zijn diploma niet omdat hij zijn thesis onvoldoende heeft gemaakt. Die heeft dan nog kaarten.’
Wacht even. Suggereert PPLE nu dat we ons op de zwarte markt moeten begeven om tickets te kopen voor de plechtigheid van onze jongste?
‘Is het mogelijk dat we een kaart met anderen delen? Dat hun zoon of dochter in het deel voor de pauze zit, waarna zij weggaan, en ons kind na de pauze komt?’
‘Nee, want om 19.00 uur gaan de zaaldeuren dicht en die gaan pas om 22.00 uur weer open.’
Wacht even... Drie uur een groep mensen opsluiten, dat is toch gijzeling? Dat mag toch niet?!
‘Ik zie geen greintje bereidheid om mee te denken. Kunt u zich voorstellen dat wij graag met het hele gezin en aanhang aanwezig zijn?’
‘Vier is vier. Wat had u dan gewild? Dat wij de Beurs van Berlage hadden afgehuurd? Dat kost 45.000 euro. Dat vinden wij maatschappelijk niet verantwoord.’
Wacht even... Onze jongste zoon heeft de afgelopen drie jaar hard gewerkt om zijn bachelordiploma te halen. Wij als ouders hebben in die tijd (ook) financiële offers daarvoor gebracht. Is het dan te veel gevraagd als je als gezin een aantal minuten onthaald wordt bij de feestelijke afsluiting van die periode?
‘Vanwaar toch dat strenge “vier is vier”?’
‘We hebben 130 bachelorstudenten die hun diploma krijgen. In de Grote Zaal van het Muziekgebouw passen maar 700 mensen. Trouwens, u bent niet de enige die om meer kaarten vraagt. Zo’n 25 anderen hebben dat ook gedaan... Ik heb ook nee moeten zeggen tegen een studente uit Brazilië, een land waar een diploma-uitreiking een heel groot ding is. Zij had acht kaarten gevraagd.’
Wacht even... Eén op de vijf studenten komt niet uit met het aantal toegangsbewijzen en dan gaat er bij de organisatie van PPLE geen belletje rinkelen?
Is het onvermogen bij PPLE? Is het onwil?
Hoe dan ook: het is onvriendelijk en ongastvrij.
