Eva’s waslijst | Hoe verlies je je overtollige studentenkilo’s?
Faalangst, prestatiedruk en keuzestress: hoe leuk is studeren nog? En dan heb je ook nog eens een waslijst aan praktische dingen te leren op weg naar die verdomde volwassenheid. Stella en Eva schrijven het om en om van zich af. Dit keer: wat doe je als je wilt afvallen?
Augustus 2018. Het schermpje van de weegschaal knipperde en ik knipperde mee. Wanneer was het precies gebeurd? Tijdens de maanden waarin ik uitsluitend zittend achter een bureau werkte? Tijdens het schrijven van mijn scriptie, toen ik zo gestrest was dat ik elke avond een reep chocola at? Was het het feit dat ik ineens meer naar de kroeg ging, meer bier dronk? Of pasten de eetgewoontes die ik al sinds mijn tienerjaren had gewoon niet meer in mijn huidige levensstijl?
Ik vulde mijn gewicht in op de website van het Voedingscentrum en de wijzer landde op oranje. Ik was te zwaar. Niet veel, maar een kilo of vijf. Maar toch. Genoeg om me een beetje te schamen voor mijn levensstijl van de afgelopen maanden. Genoeg om me een leven voor te stellen waarin ik constant op dieet was. Met steeds een nieuw plan dat ik dan aan vrienden en familie moest uitleggen, die met hun ogen zouden rollen omdat ze wisten dat ik het toch wel weer zou opgeven. Ik begon blogs te lezen (nooit doen!!) van mensen die hun hele stofwisseling naar de klote hebben geholpen met jojo’en.
Vooropgesteld: Ik was niet blij met mijn gewicht. Niet zozeer vanwege het cijfertje op de weegschaal, maar omdat ik me onprettig voelde in mijn lijf. Het was niet meer het lijf dat ik kende en het paste niet meer in de kleren waarvan ik hield. Het kon niet meer zo snel de trap op rennen als ik gewend was, het zag er op foto’s uit als het lijf van iemand anders. Voor mij, heel persoonlijk, was het nodig tijd iets te veranderen.
1. Mijn persoonlijke tip: eet geen mueslirepen. Ze zijn zogenaamd de perfecte combo tussen lekker en gezond, maar om eerlijk te zijn: ze zijn geen van beide. Ik eet liever drie keer per week een banaan en een keer een mars, dan vier keer zo’n reep.
2. Ga lopen. Loop naar de universiteit, loop naar je werk, loop naar een verre supermarkt. Niet alleen is dat goed voor je lijf, het is ook nog eens een fijn bezinningsmoment na een drukke dag. Het wordt nog beter als je een podcast of je lievelingsliedjes luistert.
3. Eet minstens elke drie uur iets. Van uithongeren krijg je (je verwacht het niet) honger. En van honger ga je in een keer heel veel eten.
4. Lukt het je zelf niet? Ga dan naar de diëtist. De meeste verzekeringen vergoeden dat gewoon. Niet alleen heb je een stok achter de deur, je krijgt ook nog eens advies dat helemaal op jouw leven is afgestemd. Voor mij heeft het perfect uitgepakt.
Wat doe je als je wilt afvallen? Ik begon met het bijhouden van een eetdagboek, waarin ik tegen mezelf loog over het aantal pepermuntjes dat ik naar binnen had gewerkt. Ik liep talloze keren op en neer langs de sectie gezonde kookboeken in de supermarkt. Ik zocht eetmeters en slimme weegschalen uit. Ik vroeg mijn vriend te stoppen met lekkers te bakken. En toen, toen ik merkte hoeveel tegenzin dat alles bij me opriep, ging ik naar de diëtist.
De reden waarom is simpel. Alle oplossingen die ik voor mezelf had uitgekozen waren eindig. Niemand houdt zich voor altijd aan het Keto-dieet, niemand Sonjabakkert tot in den treure. Ik had me al eerder voorgenomen marathons te gaan rennen, maar in alle eerlijkheid: ik houd gewoon niet van sporten. Wat ik nodig had, waren een permanent veranderde levensstijl en een stok achter de deur. Medisch gezond afvallen.
En het lukte. Maandenlang telde ik het aantal biertjes dat ik per week dronk, zorgde ik dat ik elke drie uur een maaltijd dan wel een gezond snackje at. Ik bouwde momentjes in, drie per week, waarop ik alles mocht eten wat ik maar wilde (een pak mergpijpen bijvoorbeeld), en het allerbelangrijkste: ik leerde dat je niet van sporten hoeft te houden om te bewegen. Ik ging zwemmen en plande in de weekenden lange wandeltochten.
Inmiddels zijn alle kilo’s er weer af. Maar nu nog loop ik naar mijn werk, dag in dag uit. En nu nog eet ik af en toe een pak mergpijpen. Gewoon niet meer zo vaak als vroeger.
Dit is Eva’s laatste column voor de zomer.
