Eva’s waslijst | Hoe een losse knoop een meerdaagse minicursus mindfullness werd
Faalangst, prestatiedruk en keuzestress: hoe leuk is studeren nog? En dan heb je ook nog eens een waslijst aan praktische dingen te leren op weg naar die verdomde volwassenheid. Stella en Eva schrijven het om en om van zich af. Dit keer: Hoe naai je een knoop aan je lievelingsjas?
Toen ik zeventien was, verlangde ik hevig naar een trenchcoat. Een lange beige jas met een ceintuur en een uitwaaierende rok, waarmee ik kon zwieren en flaneren. Ik wist precies welke ik wilde hebben. Ik had hem zien hangen bij de Only, er zat een glans in de stof en de rok was voller dan die van een jaren ‘50 jurk. Het probleem was de prijs. Vijfenzestig euro was meer dan ik zomaar voor een zomerjas kon neertellen.
Toen ik het geld na een paar maanden sparen toch bij elkaar had, fietste ik twaalf kilometer naar het treinstation in Culemborg om daar de stoptrein te nemen naar Utrecht Centraal. De felbegeerde jas hing er gelukkig nog, want fashion was zes jaar geleden nog iets minder fast dan nu. Zielsgelukkig was ik. Nergens had ik een mooiere trenchcoat gezien dan deze. En ik had me er de pleuris voor gewerkt.
Sindsdien zijn de jas en ik samen naar Rusland geweest, naar Frankrijk en naar Engeland. Op Romereis en op uitwisseling. Ik had hem aan toen ik mijn diploma in ontvangst zou nemen, toen mijn hart brak en naar mijn eerste echte sollicitatie. Vrienden en vriendjes vonden dat ik erin uitzag als een potloodventer, een stripper of een ouderwetse detective. Zelf hoopte ik altijd een Hepburn-esque elegantie uit te stralen.
1. Ga naar je lokale knopenwinkel. Daar kunnen ze je advies geven over welk soort knoop je nodig hebt voor welk soort knoopsgat, en bovendien behoeden voor grote modefouten. Zonder ingrijpen van de winkelierster zaten er nu gigantische zilveren knopen op mijn jas.
2. Er is speciaal gereedschap voor het loshalen van knopen, dat je kunt kopen in de knopenwinkel. Best handig, want met een schaar maak je snel gaten.
3. Knopen zetten is een saaie bezigheid, vergelijkbaar met boontjes doppen. Doe het voor de televisie, met een luisterboek aan of gebruik het als moment van bezinning en zelfreflectie.
4. Als er voering in je kledingstuk zit, zorg dan dat je je naald daar niet doorheen prikt. Dat gaat er erg lelijk uitzien. Ik spreek uit ervaring.
5. De meeste (oude) volwassenen weten hoe je een knoop aannaait. Vraag ze om advies of om er een voor te doen. Met een beetje geluk ben je er zelf zo slecht in dat ze het werkje van je afpakken. Bespaart jou tijd.
6. Bij gebrek aan een volwassene, check Youtube. Voor elk knoopje is een ander trucje.
Die droom verzwakte naarmate de jas ouder werd. Eerst viel er een decoratieve knoop af, toen een functionele. Er kwam een vlek op en na een wasbeurt was het ceintuur een tijdje zoek. Nog meer knopen raakten kwijt en de voering raakte los. Zomer na zomer zocht ik naar een trenchcoat ter vervanging van deze. Maar als ik al een mooie vond, had hij niet dezelfde emotionele waarde als mijn zes jaar oude zomerjas. En geen enkele rok kon zo mooi zwaaien als de mijne.
Goed is soms gewoon goed, dat geldt ook voor oude jassen. Dan maar repareren dus. De vlek kreeg ik eruit gewassen, het ceintuur vond ik terug en de voering bleek te fixen. Bleef over: het vervangen van de knopen. Ik wilde het per se zelf doen. Als vrijeschoolkind heb ik les gehad in borduren en naaien, en ik heb een zekere trots hoog te houden. Een paar knopen vastzetten moest me nog wel lukken.
Het bleek een meerdaagse minicursus mindfullness. Eerst was er het zorgvuldig uitzoeken van de juiste knopen in een heuse knopenwinkel, en überhaupt het feit dat ik naar een winkel tóé moest. Dan het loshalen van de drie oude knopen die er nog aan zaten, het zoeken naar waar de oude gaatjes zaten en, uiteindelijk, het moeizame aannaaien van maarliefst twaalf knopen. Dat laatste kostte me een paar uur concentratie.
Dat doe ik nooit meer, besloot ik terwijl ik in mijn opgefriste jas stond te draaien voor de spiegel. Een leuk experiment, maar het had me veel te veel tijd gekost, en dat voor zo’n oud ding. Ik stak mijn hand in mijn zak en graaide er een bonnetje uit. Een ticket voor een feestje, van meer dan een jaar terug. Ik wist meteen weer hoe ik me daar gevoeld had. Een beetje als een stripper, een beetje als een detective. En een beetje als Audrey Hepburn.
