‘Studentenraad, heroverweeg de keuze voor deze voorzitter’
Het is een slecht idee om een afgevaardigde voorzitter te maken van de Centrale Studentenraad, schrijft geneeskundestudent Kathelijn Verdeyen. ‘Hoe valt het te rijmen dat een afgevaardigde, die bij uitstek in de CSR zit om op te komen voor de belangen van zijn eigen faculteit, neutraal gaat optreden?’
Vorige week koos de aankomende Centrale Studentenraad een afgevaardigde als voorzitter. Beetje gek, niet? Zelf heb ik vorig jaar de omgekeerde weg bewandeld. Als voorzitter van de studentenraad Faculteit der Geneeskunde heb ik een tijd de functie van afgevaardigde vervuld op centraal niveau. Hoe graag je dat ook wil laten slagen, de kronkels van de medezeggenschap kun je niet voorspellen. Het was dan wel een ambitieus, maar niet een heel erg uitvoerbaar plan. Na deze stormachtige periode hoop ik de aankomende leden van de Centrale Studentenraad dan ook te behoeden voor het maken van deze fout en aandacht te vragen voor hun eigen gezondheid en welzijn.
Werkdruk
Hoe is de nieuwe CSR dan tot dit besluit is gekomen? Ik weet het niet. In tijden van talloze debatten over de mentale gezondheid van studenten en verwoede pogingen om vitaliteit bespreekbaar te maken, is het de CSR die een van zijn raadsleden gaat opzadelen met twee fulltime functies. Het is diezelfde raad die ook een grote fractie van UvASociaal heeft. Zij hebben allemaal geen functie in een facultaire studentenraad. Dat maakt deze beslissing nog onbegrijpelijker.
Hoe wil we de CSR bereiken dat de brede academische gemeenschap de gekozen medezeggenschap steunt, en hoe wil de CSR zichzelf inzetten voor een betere universiteit als de verkozen studenten zichzelf van bij het begin schaakmat zetten? Een goede voorbereiding is het halve werk, maar ik heb het gevoel dat het hier bij half werk is gebleven. De CSR is mijns inziens ondoordacht tewerk gegaan door van meet af aan de werkdruk zeer hoog te laten zijn voor één persoon; diegene die de hoenderen in het hok hoort te houden en diegene waarvan altijd woord en wederwoord verwacht wordt. De voorzitter staat immers altijd aan, wordt overal verwacht en moet te allen tijde op de hoogte zijn en bereid zijn tot het leveren van verantwoording over de gevaren koers. Dat wordt knap lastig, als je in twee raden tegelijk moet zetelen, en te maken hebt met een CSR die internationalisme uitstraalt.
Nefast voor de kwaliteit
Immers, we weten allemaal dat de UvA weliswaar zijn best doet, maar lang niet alle dossiers zijn Engelstalig, wat de werkdruk allerminst ten goede komt. Dit jaar is al gebleken dat het grootste deel van alle dossiers daardoor op de schouders van de Nederlandstalige raadsleden terechtkomt. Aangezien er volgend jaar nog meer internationale studenten zullen zetelen in de raad, verwacht ik hierin geen verbetering te zullen zien, tenzij de UvA als de bliksem start met het uitbreiden van het Engels als voertaal in vergaderingen.
Na een tijd in de medezeggenschap te hebben doorgebracht, kan ik als ‘ervaringsdeskundige’ wel zeggen dat te veel hooi op je vork nemen niet alleen nefast is voor je eigen gezondheid en de kwaliteit van werk dat je aflevert, maar het is ook nefast voor de feestvreugde. Medezeggenschap hoort niet alleen nuttig en betekenisvol te zijn, maar bovenal leuk. Ik zie nu van mijlenver een wolk aan angstzweet, stress en demotivatie boven het medezeggenschapslandschap zweven. Dat voorspelt niet veel goeds.
Neutraliteit
Daarnaast stel ik me de vraag waar de neutraliteit is gebleven: hoe valt het te rijmen dat een afgevaardigde, die bij uitstek in de CSR zit om op te komen voor de belangen van zijn eigen faculteit, neutraal gaat optreden en daarbij ook standpunten inneemt die aansluiten bij álle studenten? Degene die hier écht verliest, is de desbetreffende faculteit, want zij is haar eigen stemgeluid verloren. Beide functies zijn alleen hierom onmogelijk verenigbaar.
Theoretisch zou het kunnen werken; in een ideale wereld dan. Het is een utopie om te zeggen dat het enigszins de realiteit benadert. Wanneer beide raden, de CSR en de desbetreffende facultaire raad optimaal functioneren, zou het in principe mogelijk kunnen zijn om een afgevaardigde tot voorzitter van de CSR te maken. Echter: optimaal functioneren doet een raad pas als het een hecht team wordt, en om een hecht team te worden heb je tijd nodig om daaraan te werken. Daarnaast is het zo dat in het begin de nodige ervaring ontbreekt en je niet weet waar je mee bezig bent. Helaas is dat niet het ideale recept om efficiënt als team te werken. Ik kan eerlijk zeggen dat ik die kennis en ervaring zeker ook niet had afgelopen zomer toen ik er zelf aan begon.
Beste aankomende CSR, ik doe een oproep aan jullie, om jullie beslissing te heroverwegen. Een noodkreet van een bezorgde student, die een jaar geleden in jullie schoenen stond. Maak het jezelf alsjeblieft niet onmogelijk van bij de start en denk goed na. Wees een goede vertegenwoordiger van de studenten van de UvA, van je eigen faculteit, zodat studenten ook weten wat ze aan je hebben. Zorg samen voor dat ‘het goede studentenklimaat’, dat al jaren in zowat elk kiesprogramma staat. Ik wil het niet meer lezen, ik wil het graag meemaken.
Kathelijn Verdeyen was vorig jaar voorzitter van de Facultaire Studentenraad Geneeskunde en lid van de Centrale Studentenraad.
