Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Publiek domein
opinie

Aynan | Opgespoten

Asis Aynan,
27 november 2017 - 14:34

Op Netflix wemelt het van de documentaires over ons dagelijks brood. In die docu’s wordt verteld hoe verrot de voedselindustrie is. Echte spijs bestaat niet meer, in plaats daarvan stoppen lobbyisten, met hun slogans en geheime afspraken, troep in onze lijven. Het bespuiten en het opspuiten van ons eten is een maatschappelijke trend die in een variant ook in de onderwijshokken van de Hogeschool van Amsterdam opduikt: meisjes die hun lippen met gif laten inspuiten, omdat het lekker oogt.

De films op Netflix zijn razend interessant, maar van een enorm slechte kwaliteit. Ze zijn net zo schreeuwerig als een ex-roker, die je probeert te overtuigen ook te stoppen met roken. Het lukt maar moeilijk om de docu’s af te kijken, omdat de rust, regelmaat en reinheid er niet is, waardoor de films niet opvoeden. 

Films op Netflix zijn net zo schreeuwerig als een ex-roker, die je probeert te overtuigen ook te stoppen met roken

Ergens verstopt op de site van Vimeo is Paradises of the earth te zien, een documentaire-reeks van Nadir Bouhmouch, een 27-jarige Marokkaanse maker. In Paradises of the earth gaat een groep jonge Noord-Afrikaanse activisten naar Tunesië, het land dat zich zes jaar geleden bevrijdde van zijn dictator. Maar Tunesië wordt nog dictatoriaal geregeerd – door industrieën die zich niets aantrekken van het milieu en de bevolking. Rivieren van kwik stromen door het gewelfde landschap, dat alsmaar verder wordt uitgeput door de onophoudelijke zoektocht naar grondstoffen voor onze levensstijl. 

 

In Paradises of the earth wordt geen gebruik gemaakt van enige poespas of opsmuk. De beelden en de boodschap tonen al genoeg ernst en waanzin. In al zijn rust is het groots. Helaas heeft de documentairemaker Nadir Bouhmouch geen plek op Netflix. Ook het Internationale Documentaire Film Festival Amsterdam (Idfa) dat vorige week gaande was, heeft de maker niet geprogrammeerd. Enorm jammer, want dit soort makers vertellen de belangrijkste verhalen, op exact de juiste toon.