Op z’n Duits | Verse vis
Eind augustus is een van mijn lievelingsmomenten in het jaar. Niet omdat ik wil dat de zomer stopt, maar omdat je voelt dat de stad zint op verandering.
Het eerste signaal komt van de verenigingen. Opeens zie je weer groepjes jongens op versleten banken voor hun dispuutshuizen zitten, in bezoedelde jasjes die lang uit het zicht zijn geweest. Bij de sociëteiten worden de banieren opgehangen. Ze maken zich op voor de ontgroening, of ‘kennismakingstijd’ als ze de novieten niet al te zeer willen afschrikken.
Je weet dat het dan niet lang meer kan duren tot de vertrouwde gele tasjes weer in het straatbeeld verschijnen. Altijd in groepjes op de fiets, met één of twee arme zielen die achterop moeten.
Het sterkst voel ik het op de Oudezijds Achterburgwal, de gracht die hopelijk altijd aan de UvA zal toebehoren. In juli is het er doodstil. Af en toe zie je er wat verloren toeristen slenteren die zijn afgedwaald van de Wallen. Soms spot je een promovendus die niks heeft aan onderwijsvrije tijd.
Maar eind augustus transformeert het Binnengasthuisterrein. Er komen weer fietsen te staan op de brug. Hordes studenten lopen weer de poorten in. Het gonst en het zoemt en je voelt: we gaan weer beginnen.
Oudejaars, zelfs als ze zelf pas net hun propedeuse behaald hebben, verzuchten dat de eerstejaars ieder jaar jonger lijken. Ze keuren het nieuwe vlees. Als ze intreebegeleider zijn, is de kans groot dat er ‘s nachts vis wordt gegeten.
De nieuwe lichting zelf kijkt vooral. Neemt op. Verdwaalt, als waren zij bruggers. Eerst moeten ze de gebouwen onder de knie krijgen, daarna moeten ze zich de stad eigen maken. Ze gaan Amsterdamse studenten worden, mijn lievelingssoort.
Amsterdamse studenten zijn anders dan die in de rest van het land. Ze zijn mondiger en hipper, eigengereider eigenlijk. Sure, er zullen er heus zijn die voor de UvA hebben gekozen omdat een opleiding goed aangeschreven staat, maar de ware Amsterdamse student kiest op basis van stad. Het kost een paar centen, maar dan heb je wel een eigen plek in de mooiste stad van de wereld.
Waarde eerstejaars, graag zou ik jullie hier advies geven, maar dat heeft geen enkele zin. Eigengereid word je niet van columns lezen. Sommigen van jullie woonden hier al, andere komen net kijken. Voor allemaal geldt dat het studentschap nog in wording is. Misschien voelen deze dagen als proeven. Ik kijk anders naar jullie. Jullie waren always-already onderdeel van de UvA en daarmee de stad. Heldhaftig, vastberaden, barmhartig. Amsterdam ligt voor jullie klaar, belichaam haar.
