Vrouwen blinken amper uit op de Hogeschool van Amsterdam. Althans, als we mogen afgaan op het oordeel van de studenten. Ook dit jaar won een man de Docent van het Jaarverkiezing. Nog nooit heeft een vrouw deze prijs gewonnen en net als twee voorgaande jaren was slechts één van de zeven genomineerden een vrouw.
De cijfers zijn schrikbarend. Uit het meest recente jaarverslag van de HvA blijkt dat bij het onderwijzend personeel 49 procent van de fte’s uit vrouwen bestaat. Aangezien er meer vrouwen deeltijd lesgeven dan mannen zijn er in absolute aantallen met 1133 tegen 1048 meer vrouwen dan mannen die lesgeven op de HvA.
De HvA stroomt vol met vrouwelijke docenten en ze zijn vast allemaal heel aardig en goed in hun vak. Maar als we studenten moeten geloven ontbreekt het ze op grote schaal aan de drive om op een avontuurlijke en letterlijk prijzenswaardige manier les te geven. Hierdoor stijgen ze niet boven mannen uit in waardering en erkenning door studenten.
Die vrouwen zouden toch collectief het schaamrood op de wangen moeten krijgen, wanneer zij constateren dat studenten vrouwen vrijwel ontzien als het gaat om waardering voor excellent docentschap. In 2013 en in 2011 was er zelfs geen enkele vrouw genomineerd voor de Docent van het Jaarprijs.
Huib de Jong, rector van de HvA wil niet aansturen om meer vrouwen te laten winnen, zo verklaarde hij vorig jaar terecht in Folia. Positieve discriminatie heb ik zelf ook altijd een perverse manier van vrouwenemancipatie gevonden. Het oordeel is, zoals De Jong terecht zei, aan studenten. Maar studenten zien, als het gaat om lesgeven, jaar in jaar uit meer een rolmodel in mannen dan in vrouwen.
De rector kan niet meer achterover leunen en lijdzaam toekijken hoe vrouwen op de HvA niet in staat zijn om een rolmodel te zijn. Hij heeft de plicht om vrouwen daar op aan te spreken. Maar de vrouwelijke docenten moeten nu zelf ook écht hun verantwoordelijkheid nemen en zich meer profileren door uitdagender les te gaan geven. Want dat mannen kennelijk vrijwel het alleenrecht hebben op excellent docentschap op de HvA, dat is vandaag de dag natuurlijk onbestaanbaar.
De cijfers zijn schrikbarend. Uit het meest recente jaarverslag van de HvA blijkt dat bij het onderwijzend personeel 49 procent van de fte’s uit vrouwen bestaat. Aangezien er meer vrouwen deeltijd lesgeven dan mannen zijn er in absolute aantallen met 1133 tegen 1048 meer vrouwen dan mannen die lesgeven op de HvA.
De HvA stroomt vol met vrouwelijke docenten en ze zijn vast allemaal heel aardig en goed in hun vak. Maar als we studenten moeten geloven ontbreekt het ze op grote schaal aan de drive om op een avontuurlijke en letterlijk prijzenswaardige manier les te geven. Hierdoor stijgen ze niet boven mannen uit in waardering en erkenning door studenten.
Die vrouwen zouden toch collectief het schaamrood op de wangen moeten krijgen, wanneer zij constateren dat studenten vrouwen vrijwel ontzien als het gaat om waardering voor excellent docentschap. In 2013 en in 2011 was er zelfs geen enkele vrouw genomineerd voor de Docent van het Jaarprijs.
Huib de Jong, rector van de HvA wil niet aansturen om meer vrouwen te laten winnen, zo verklaarde hij vorig jaar terecht in Folia. Positieve discriminatie heb ik zelf ook altijd een perverse manier van vrouwenemancipatie gevonden. Het oordeel is, zoals De Jong terecht zei, aan studenten. Maar studenten zien, als het gaat om lesgeven, jaar in jaar uit meer een rolmodel in mannen dan in vrouwen.
De rector kan niet meer achterover leunen en lijdzaam toekijken hoe vrouwen op de HvA niet in staat zijn om een rolmodel te zijn. Hij heeft de plicht om vrouwen daar op aan te spreken. Maar de vrouwelijke docenten moeten nu zelf ook écht hun verantwoordelijkheid nemen en zich meer profileren door uitdagender les te gaan geven. Want dat mannen kennelijk vrijwel het alleenrecht hebben op excellent docentschap op de HvA, dat is vandaag de dag natuurlijk onbestaanbaar.
