Op en af

Dit beeld kwam als een geschenk uit de hemel vallen. In de zin van onverwachts. Een smakeloze flat in aanbouw in Amsterdam-Osdorp, daar verwacht je als fotograaf weinig van. Maar dat is het hele leuke van dit vak; je blijft vroeg of laat toch verrast worden. De man (meen ik aan de tred te zien) die van beneden naar boven loopt vervormt door het plexiglas wit tot een schitterend silhouet. Bewegend ziet het eruit alsof alleen zijn schaduw staccato de trap op sluipt. Ik kijk ’m na tot hij bijna boven is en wacht op een daler omdat ik nieuwsgierig ben of deze een ander silhouet zal hebben. Helaas, er komt niemand meer.

'Neem eens wat vaker de trap!' Zo’n typisch Postbus 51-mantra dat hardnekkig blijft kleven aan je gezondheidsgeweten, ook al voel je je best gezond. Zijn die trappen wel zo gezond? Afgezet tegen altijd met de lift misschien wel, maar minder gezond lijkt mij de grote en plotselinge overgang van 'bureau hangen' naar 'flink klimmen of dalen'. Ik werkte ooit samen met een collega die af en toe ‘even’ de 24 trappen van de Leeuwenburg (HvA) deed ('ben een beetje adhd'). Bij terugkomst zag-ie er zelden best uit. Hij klonk ook als een grasmaaier die in geen twintig jaar een druppel olie heeft gedronken. Overdaad schaadt, dat is natuurlijk waar. Maar ik vind trappenlopen al snel overdaad eerlijk gezegd. Wat gebeurt er eigenlijk lichamelijk als je 'vanuit stilstand’ plots een aantal trappen op- of afloopt?

Docent Bas Moed van de European School of Physiotherapy (HvA) begeleidt ons op en af:

'De eerste vraag is natuurlijk welke collega überhaupt zijn werkplek en bijbehorend bureau direct onder aan de trap heeft staan. Als die collega bestaat, is er inderdaad een vrij abrupte overgang mogelijk van “bureau hangen” naar “flink klimmen”. Bij de meeste collega’s zal de overgang geleidelijker zijn, vanwege het feit dat de aanloop naar de trap toe al gauw een minuut in beslag neemt. In deze minuut neemt het zuurstofverbruik en bijbehorende bloedcirculatie al toe. Op het moment dat de eerste traptrede wordt genomen, zal er per geklommen trede (een goed beloopbare trap maken is overigens een studie op zich) zo'n 460 joule aan energie worden verbruikt (0,11 kilocalorie voor de old-school Weight-Watchers onder ons). Bij traplopen doet de snelheid er overigens weinig toe als het gaat om het verliezen van lichaamsvet. Kan het kwaad? Nou nee. Als je niet struikelt is er weinig risico. Mocht je echt niet zoveel energie willen uitgeven in deze tijden van crisis, kies dan de weg naar huis: traplopen naar beneden is qua energie immers vele malen goedkoper.'

De trap áf, dat klinkt toch beter dan op. En voor het geval er onverhoopt toch ongelukken gebeuren, hierbij een geweldig Brits Postbus 51-filmpje met Vinnie Jones (legendarisch om zijn grove overtredingen.) Toch net iets sexyer dan de Nederlandse 'Neem eens wat vaker de trap!'-campagne.

Meer beeld op www.rogierverkade.nl