Lukas van de Coevering | In 2025 laat ik mijn telefoon niet langer mijn leven bepalen
Zes uur per dag zit columnist Lukas van de Coevering op zijn telefoon en hij voelt zich er niet bepaald beter door. Integendeel. Daarom wil hij in 2025 zijn leven minder laten bepalen door algoritmes. ‘Onbewust leven we allemaal via andere mensen, kijken we naar mensen die buitengewone dingen doen in plaats van dat we ze zelf doen.’
Het moderne leven is uitstekend. We hebben toegang tot voedsel uit de hele wereld, zelfs in de koudste winters. Ziektes en verwondingen die eeuwen geleden fataal zouden zijn geweest, zijn nu kleine ongemakken. We hebben meer keuzes dan ooit wat betreft wat we kunnen doen en een bijna oneindig internet aan informatie om ons daarbij te helpen. We hebben het beter dan ooit tevoren.
Maar als ik 's ochtends aan het doemrollen ben zonder zelfs maar uit bed te komen, voelt het echt niet alsof alles zo goed is als het zou moeten zijn. Er is nog een andere kant van onze hypergeavanceerde samenleving. De inhoud die we consumeren wordt steeds dommer (kijk maar eens naar de Amerikaanse presidentsdebatten van twintig jaar geleden vergeleken met die van nu), onze identiteiten worden meer gevormd door massaconsumptie (trends overal) en we brengen buitensporig veel tijd door op schermen.
Ik breng ongeveer zes uur van mijn dag door op mijn telefoon, voornamelijk op sociale media. In plaats van me met anderen in contact te brengen en tot rust te komen, voel ik me niet verbonden met de mensen op mijn feed en erger ik me aan mijn simpele echte leven. Sociale media is een constant bombardement van alleen de beste delen van ieders leven: de vakanties in Zuidoost-Azië en de gekke avondjes uit. Het geeft de indruk dat iedereen het constant naar zijn zin heeft en er op zijn best uitziet. Ondertussen zit ik in mijn kamer naar mijn telefoon te staren.
Ironisch genoeg besteden de mensen wiens opwindende levens ik benijd op basis van hun Instagram-profielen waarschijnlijk meer tijd aan zelf scrollen dan aan het doen van de ongelooflijke dingen waarover ze posten. Onbewust leven we allemaal via andere mensen, kijken we naar mensen die buitengewone dingen doen in plaats van dat we ze zelf doen. Om echt te begrijpen hoe vreemd dit is, stel je voor dat je in plaats van op je telefoon te scrollen om de dingen te zien die je op sociale media ziet, je ze in het echt zou zien. In een tijdsbestek van twintig minuten zou je twintig tot veertig optredens kunnen zien van mensen die je vaak niet kent over compleet willekeurige dingen, allemaal voor je neus in je kamer. Het gebruik van sociale media is ronduit bizar.
De constante overstimulatie van dit online entertainment heeft mijn hersenen gefrituurd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik verwacht dat iets snel, gemakkelijk en nieuw moet zijn om het leuk te vinden. Het heeft me ervan weerhouden om te genieten van de eenvoudige genoegens van het leven. Lezen is een sleur, een hobby nemen vereist te veel focus en in stilte zitten met niets anders dan mijn gedachten voelt bijna beangstigend. Het heeft de wereld saaier gemaakt en sociale media interessanter. Ik had geen behoefte aan sociale media voordat ik het begon te gebruiken. Het verlicht alleen mijn verveling omdat ik het gebruik. Mensen die geen sociale media gebruiken lijken gelukkiger te zijn. Het is ook heel logisch; online apps bestaan bijna uitsluitend voor bedrijven om geld te verdienen aan mensen, dus ze willen dat ze zo verslavend mogelijk zijn. Om het zo verleidelijk te maken dat je net zoveel tijd op je telefoon doorbrengt als dat je slaapt.
Voor mezelf zal ik dit jaar terugkeren naar de echte wereld en afstand nemen van de algoritmes. Ik wil genieten van de zon in de ochtend in plaats van het blauwe licht van mijn telefoon. Ik wil rustig slapen in plaats van dat mijn hoofd op hol slaat voor ik naar bed ga. En bovenal wil ik controle hebben over mijn leven. Die zes uur van de dag hebben om uit te zoeken waar ik echt van geniet, niet van wat mijn digitale apparaat me wil voorschotelen.
