'Iedere schrijver jonger dan Grunberg is een jonge schrijver', zei organisator en presentator Maurice Seleky gisteravond tijdens de vierde editie van de Jonge Schrijversavond in de Stadsschouwburg. Acht schrijvers lazen voor, veelal uit hun eigen werk, vanaf een houten katheder. Daar leek vooral Arie Boomsma zich op zijn gemak te voelen: 'Mijn vader zou trots op me zijn.' Om vervolgens plaats te nemen op de rode canapé van Seleky, die met zijn vragen de studentikoze sfeer van de avond benadrukte.
Ongepast
De avond begon melig - iets met dildo’s en Harry Mulish- en bleef dat tot het einde. Met een wat ongepast dankwoord van Seleky aan schrijfster Alma Matthijsen, die het spits afbeet- 'bedankt voor de inkijk in je leven en in je rokje'- werd de toon verder gezet. Dit leek ten koste te gaan van de serieuze voordracht van Carlijn Vis uit haar Tweede Wereldoorlog-roman Vrij Spel en het interview met Matthijs Kleyn, die opstond en wegliep.
Het doel van de avond was ‘de literatuur van de toekomst’ te bevorderen door zowel jonge schrijvers als lezers samen te brengen. Het publiek kon enkele schrijftips van de sprekers ter harte nemen. Zoals 'niet neerkijken op het nemen van schrijfles', in de woorden van Alma Matthijsen: 'Je moet talent hebben, maar dat moet je wel uitdiepen.'
Schrijfster Olga Kortz las een column voor die zij eerder voor HP/De Tijd schreef, waarin zij vertelt over haar worsteling als debutant om op te moeten vallen, door middel van een persoonlijk verhaal ‘om het boek heen, zoals een verleden als drugsdealer. Of een NSB-familielid. Dat verkoopt'. Kortz: 'Maar wat als ik een boek heb geschreven met alleen een verhaal er in?'
Zwarte Piet
De finale werd verzorgd door Eppo van Nispen tot Sevenaer, de tot Sinterklaas omgetoverde directeur van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek. Seleky speelde Zwarte Piet. De sprekers moeten bij Sint op schoot en krijgen daarna een boek. 'Wie is uiteindelijk de literaire blijver?', vroeg de Sint in een afsluitend gedicht aan het publiek. Het rijmde strak op het antwoord: 'De jonge schrijver.'
Jongens in rokkostuum deelden gratis exemplaren uit van Hermans De Donkere kamer van Damokles. Buiten werden in het bestelbusje van Why I love this book literaire liefdesverklaringen opgenomen. En terwijl er rijkelijk gedronken werd en ergens ook nog boeken werden verkocht, weerklonk het antwoord van Olga Kortz op de vraag of schrijvers het ooit zullen afleggen tegen voetballers en soapsterren: 'Het maakt niet uit dat literatuur intellectueel is. Zo lang ze maar niet dood is.'
Ongepast
De avond begon melig - iets met dildo’s en Harry Mulish- en bleef dat tot het einde. Met een wat ongepast dankwoord van Seleky aan schrijfster Alma Matthijsen, die het spits afbeet- 'bedankt voor de inkijk in je leven en in je rokje'- werd de toon verder gezet. Dit leek ten koste te gaan van de serieuze voordracht van Carlijn Vis uit haar Tweede Wereldoorlog-roman Vrij Spel en het interview met Matthijs Kleyn, die opstond en wegliep.
Het doel van de avond was ‘de literatuur van de toekomst’ te bevorderen door zowel jonge schrijvers als lezers samen te brengen. Het publiek kon enkele schrijftips van de sprekers ter harte nemen. Zoals 'niet neerkijken op het nemen van schrijfles', in de woorden van Alma Matthijsen: 'Je moet talent hebben, maar dat moet je wel uitdiepen.'
Schrijfster Olga Kortz las een column voor die zij eerder voor HP/De Tijd schreef, waarin zij vertelt over haar worsteling als debutant om op te moeten vallen, door middel van een persoonlijk verhaal ‘om het boek heen, zoals een verleden als drugsdealer. Of een NSB-familielid. Dat verkoopt'. Kortz: 'Maar wat als ik een boek heb geschreven met alleen een verhaal er in?'
Zwarte Piet
De finale werd verzorgd door Eppo van Nispen tot Sevenaer, de tot Sinterklaas omgetoverde directeur van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek. Seleky speelde Zwarte Piet. De sprekers moeten bij Sint op schoot en krijgen daarna een boek. 'Wie is uiteindelijk de literaire blijver?', vroeg de Sint in een afsluitend gedicht aan het publiek. Het rijmde strak op het antwoord: 'De jonge schrijver.'
Jongens in rokkostuum deelden gratis exemplaren uit van Hermans De Donkere kamer van Damokles. Buiten werden in het bestelbusje van Why I love this book literaire liefdesverklaringen opgenomen. En terwijl er rijkelijk gedronken werd en ergens ook nog boeken werden verkocht, weerklonk het antwoord van Olga Kortz op de vraag of schrijvers het ooit zullen afleggen tegen voetballers en soapsterren: 'Het maakt niet uit dat literatuur intellectueel is. Zo lang ze maar niet dood is.'
