Merry Christmas of Feliz Navidad: hoe vieren internationale UvA-studenten kerst?
Hoe brengen studenten uit andere culturen Kerstmis door? Blijven ze hier, gaan ze terug naar huis en wat zijn daar de tradities? ‘We dansen tot diep in de nacht, bij voorkeur na een paar glazen Albariño-wijn.’
Bianca Neculcea (22)
UvA-masterstudent Persuasive Communication | Roemeens | Na een bachelor communication science aan de UvA is haar master ‘een logische stap, in hetzelfde domein’.
‘Het is heel speciaal om met kerst weer naar huis te gaan. Ik kom uit Roemenië en mijn ouders en Roemeense vrienden heb ik al anderhalf jaar niet meer gezien. Behalve via FaceTime, maar ik zie ernaar uit om ze weer in het echt te zien. Na al die tijd hier, mis ik ze enorm. Inmiddels is het al mijn vierde jaar hier in Amsterdam. Het bevalt goed, maar ik merkte wel meteen al verschillen tussen mijn thuisland én Nederland.’
.jpg)
‘Het eten, bijvoorbeeld. Toen ik vanuit Roemenië in Nederland kwam, was het alleen maar kaas en bitterballen. De Roemeense keuken daarentegen lijkt erg op de Turkse, en is heel lekker. Met Kerstmis kan ik daar eindelijk weer van gaan genieten. Ik heb direct een lijst naar mijn moeder gestuurd met gerechten die ik graag wil eten. Polenta bijvoorbeeld, van graan. Heerlijk!’
‘Wat ik ook erg mis, is mijn kleine stadje, Arad. Vlakbij de grens met Hongarije. Het leven daar is veel goedkoper dan in Nederland. Als ik weer in Arad ben, ga ik daar zeker gebruik van maken! Alle dokterafspraken staan al ingepland. Net als het bijwerken van mijn nagels en haar. Ik kan echt niet wachten om weer daar te zijn.’
Ada Oskay (19)
Bachelorstudent econometrie | Nederlands | Op het moment van spreken nog zes tentamens te gaan voor de kerst.
‘We vierden eigenlijk nooit kerst thuis, dat was niet echt een ding in ons Turkse gezin. Ik kreeg kerst hier in Nederland wel mee op de basis- en middelbare school. Het leek me wel een gezellig feest, kerstbomen, cadeautjes geven, dat soort dingen.’
‘Mijn ouders zijn overleden, mijn vader vorig jaar rond deze tijd. Vorig jaar bracht ik de kerstdagen door alleen op mijn kamer. Dit jaar vroeg een vriend van de middelbare school of ik kerst bij zijn familie kwam vieren. Dat lijkt me wel leuk. Ik heb niet echt verwachtingen, maar eerdere keren dat ik bij m’n vriend en z’n ouders was, was het ook leuk dus ik zou niet weten waarom dat nu anders zou zijn. Er is nu wel meer familie, oma’s en ooms en tantes, dus het zal veel bijpraten zijn en veel eten. Chique ga ik me niet kleden, misschien een nette trui. Ik zal eens informeren maar ik verwacht niet dat ze allemaal in pak aan tafel komen.’
‘Een Turkse feestdag vergelijkbaar met kerst zou ik niet zo snel weten. Er zijn heel veel religieuze Turkse feestdagen zoal het Suikerfeest en het Offerfeest, en nationale feestdagen die in verband staan met Atatürk, de grondlegger van de moderne Turkse staat. Ik heb ze wel meegekregen maar hier in Nederland niet echt gevierd. Mensen zeggen wel vaak tegen me, je bent te Turks om Nederlands te zijn en te Nederlands om Turks te zijn. Ik zit tussen twee werelden, maar het beste van twee culturen krijg ik allemaal mee.
‘Wat mij de ideale feestdag lijkt? Gezelligheid, een goede sfeer en dat er niet al te veel tradities en rituelen zijn. Samenkomen, maar zonder een heel programma.’
Alexandra Pafford (26)
Masterstudent psychology | Amerikaans | Na een leven in verschillende landen, vindt ze het fijn om na haar bachelor PPLE nog steeds een internationale gemeenschap te vinden
‘Het grootste verschil tussen Nederland en de Verenigde Staten is dat er in Amerika bijna altijd een spiritueel onderdeel aan kerst zit. Mijn moeders familie is Rooms-Katholiek, we gingen elke kerstavond naar de kerk in Houston, Texas en kregen rond kerst ook altijd christelijke verhalen te horen.’
‘Eerst vier ik hier altijd Thanksgiving met mijn vrienden, die ik de afgelopen zeven jaar in Amsterdam heb gemaakt. Dan kook ik bijvoorbeeld mac and cheese (macaroni met geraspte kaas) en komen er soms wel vijftien mensen op bezoek. Kalkoen eten we niet, want we zijn tegenwoordig vrijwel allemaal vegetariër.’
‘Met kerst vlieg ik wel terug naar Texas. Mijn ouders zijn nu gescheiden en mijn vader woont in Galveston, dichtbij Houston. Zijn familie is enorm, hij heeft zes broers en zussen, die weer allemaal minstens drie kinderen hebben. Eerste kerstdag vieren we dan met die hele groep: we gaan al om 16.30 uur heel veel eten. Na hooguit anderhalf uur dineren stappen de meeste familieleden weer op; veel komen natuurlijk van ver uit de staat of het land. De kids zijn dan al van tafel gerend om (American) Football te kijken.’
‘Mijn vader werkte voor een bedrijf in olie, dat natuurlijk ruimschoots aanwezig is in Texas, maar ook in het Midden-Oosten. Daarom verhuisde ik op mijn dertiende naar Bahrein, een piepkleine eilandstaat naast Saudi-Arabië. Daar had je natuurlijk geen kerstsfeer. Daarom gingen we rond kerst maar naar ‘de vrijdagbrunch’. Dan ging iedereen, ook de lokale bevolking, vanaf ’s ochtends vroeg stiekem alcohol drinken in een duur hotel. Ik was zelf blij als we met kerst terug naar Texas vlogen.’
‘Dit jaar vier ik met mijn moeder en haar nieuwe man in Houston gewoon kleinschalig kerst. Naar de kerk wil hij niet. Dan moet ik misschien toch iets in Amsterdam vinden, graag een dienst in het Engels. Misschien de Engelse Kerk op het Begijnenhof?’
Barbara Sanchez Martinez (26)
Masterstudent Biological Sciences: Ecology & Evolution | Venezolaans | Ze is bezig met haar laatste masteronderzoek naar vogelpopulaties in de Oostvaardersplassen.
‘Met Kerstmis komen invloeden van verschillende culturen bij ons aan tafel. Ik ben namelijk geboren in Venezuela, maar door het werk van mijn Spaanse vader heb ik in veel verschillende landen gewoond, waaronder dus Venezuela, Oman, de Verenigde Staten en nu Nederland. De afgelopen tien jaar heb ik samen met mijn ouders, zusje en twee grootmoeders Kerstmis in Spanje gevierd.’
‘Onze viering is dus een mix geworden van allerlei culturen en gebruiken. Zo drinken we Albariño-wijn uit Galicië (Noord-Spanje), serveren we gedroogd fruit en dadels uit het Midden-Oosten en maken we samen Pan de Jamon (brood met ham) en Hallaca uit Venezuela. Hallaca, een typisch Venezolaans gerecht, bereiden we al vroeg in december. Het is een gevuld maisbroodje gewikkeld in bananenbladeren volgens familierecept. Bij ons is het een combinatie van olijven en rode pepers, een compromis tussen mijn vader en moeder, haha. Mijn vader houdt van Spaanse olijven en mijn moeder is dol op grote rode pepers.’
‘Op kerstavond maken we de Sancocho klaar. Dat is een Latijns-Amerikaanse maaltijdsoep met in de basis mais, cassave en bakbananen. Iedereen brengt iets mee voor in de soep, zoals kip, aardappel of selderij. Met kerst zochten we in andere landen vaak de latino-gemeenschap op om zo toch een gevoel van thuis te creëren. Dan deelden we het eten, en maakten we muziek.’
‘Vroeger, in Venezuela, maakten we veel muziek tijdens de feestdagen. Naast Venezolaanse en westerse Kerstmuziek luisterden we vooral Gaita, typische Venezolaanse volksmuziek. Gaita heeft vaak terugkerende melodietjes, beïnvloedt door genres zoals salsa en bachata. Dan haalden we de maracas (soort sambaballen), de cuatro (soort grote ukelele) en tambora (soort trommel) tevoorschijn, en werd er veel gezongen. Nu luisteren we naar diezelfde Gaita, maar dan via onze telefoons. Dan dansen we tot diep in de nacht, bij voorkeur na een paar glazen Albariño, haha.’
