Folia telt af | De plotse dood van collegevoorzitter Jankarel Gevers

‘Een wereld is in scherven gevallen. Voor Jankarel, die met volle teugen leefde, die zich een zondagskind voelde, die elke dag kon doen wat hij bij uitstek kon doen. Die werkte waarvoor hij in de wieg was gelegd, die van zoveel meer en anders en nieuws droomde dat nog zou komen en dat lag te wachten om aangepakt te worden.

‘Nu staan zijn werkkamers leeg, blijft de elfde academische openingsrede onuitgesproken, is het gedrang om een plaats in zijn agenda voorbij, doet de kleur van de dienstauto er niet meer toe. Nu wordt het niets meer, met wat voor later was voorzien, zullen zijn verzamelingen boeken en muziek niet meer groeien, staan de planken Voltaire, sociologie, universiteitsgeschiedenis en al die andere, voortaan stil te slapen.

‘Zijn ongeëvenaarde kunst om te zwijgen of te spreken, de treffende analyses van wat er gebeurt in dit land en hoe het anders zou moeten, zijn grenzeloze improvisatietalent, de trouw van zijn vriendschappen en zijn hechte collegialiteit, zijn leunen op Ada Out, die onvermoeibaar zijn agenda bewaakte, van uur tot uur indeelde en zo zijn overvolle bestaan mogelijk maakte, het zorgvuldig omzien naar zijn ouders, zijn hechte symbiose met Margareth, zijn trots op Michiel en Mildred. Dat alles en nog veel meer moet voortaan verder leven op herinnering.

‘Een wereld in scherven gevallen. Voor de universiteit waarvan hij in de ruim tien jaar dat hij hier nu is, de grote inspirator is geweest. De universiteit die hij heeft bezield en nooit, geen dag, met rust heeft gelaten, haar niet de kans gevend zich spinnend aan alledaagse tevredenheid over te geven.’

Dit is een fragment uit het In Memoriam voor collegevoorzitter Jankarel Gevers, getiteld ‘Wat hij wilde, paste bij hem’, door Sijbolt Noorda. Folia, 28-08-1998.