Folia telt af I Studentencafé Dansen bij Jansen bestaat 15 jaar

Wij zijn ‘t gewoon. ‘t Is gewoon gezellig. Het is vijftien jaar onveranderd gebleven. Hoewel, een vriend zei laatst tegen me: als er oorlog uitbreekt dan ga ik naar Dansen bij Jansen, want daar breekt-ie pas drie jaar later uit. De studenten-discotheek Dansen bij Jansen bestaat op 25 oktober vijftien jaar en als het aan eigenaar Thijmen Vermaas ligt, zal er de komende vijftien jaar helemaal niets aan zijn kindje veranderen. Hoewel, de plannen om ‘Club Ardennen’ op te richten in de Belgische heuvels zijn vergevorderd. Wild, en als het maar gezellig is. Want dat is de formule.’ Waar ooit David Bowie en Maarten van Poelgeest naar binnen stapten en Roberto Jacketti zijn vrouw vond. ‘We hebben wel tien Jansen-kinderen.’

Vermaas is een gesjeesde student rechten en werkt al tien jaar voor Dansen bij Jansen, de laatste zeven als eigenaar. Het waren vijf studenten die ‘de grap’ in 1977 begonnen met aan het hoofd geestelijk vader Maarten van den Biggelaar: de man van het 1ste Klas restaurant op het Centraal station en enkele grand cafés. Toen de initiatiefnemers afstudeerden, viel de tent in handen van Vermaas. ‘Ik ben tijdens mijn studie als een beest het nachtleven ingestapt. Dat werkte als een moeras: het zoog me he- lemaal op. Ik ben er niet meer uitgekomen. Met drie keer per week lekker stappen, heb ik nu nog een aardig moyenne.

Vermaas is wel cool, geniet van zijn zaak en heeft zich voor de gelegenheid gehesen in een vaag paars pak met een donkerpaarse stropdas en een feestelijke button. Vrolijk tintelen zijn ogen en volkomen relaxt praat hij over zijn disco, die eigenlijk nooit is veranderd. Nu Ja, we hebben er sinds twee jaar een ca-fé bij, ‘t Jansen Café, dat voorheen de naam Schransen bij Jansen droeg. Maar nu krijg je er alleen maar nootjes en tosties te eten.

De medewerkers zijn allen student en werken niet meer dan een dag per week. ‘Om ze enthousiast te houden,’ verduidelijkt Vermaas. Het begon als een nobele gedachte. Het werk achter de bar mocht hun studie niet beïnvloeden. We hebben er wel gehad die vier dagen in de week werkten, maar die gaan er dan van balen. Dat hele zootje medewerkers heb ik dit weekeinde ove- rigens boven op mijn oog gekregen.’ Ze waren met het team op het jaarlijkse uitje in de Ardennen. ‘t Werd een beetje ‘wild’ en tijdens het pogoën viel het hele zwikkie bovenop Vermaas. Zijn oog is paars, een wond siert zijn voorhoofd.

De discotheek is volgens een bordje op de deur te betreden ‘slechts op vertoon van collegekaart’. ‘We laten ook wel andere mensen binnen, maar ze moeten wel studentikoos zijn. We moesten dat strikte beleid wel versoepelen. De studenten kregen het financiële mes op de keel gezet en dat voelden wij. Als er zo’n nieuw wetsvoorstel komt, merk je dat goed."

Maar Dansen bij Jansen hoeft niet te klagen over de klandizie. Volgens Vermaas is dat te danken aan de formule: ‘Iedere concurrent is van invloed. Het is nu bijvoorbeeld een hype om studen- ten te trekken. Dat voelen we dan een maand en daarna komen ze allemaal weer terug. Wij zijn ‘t gewoon. Het is onze formule om niet moeilijk te doen. We doen niet veel aan de aankleding. Tuurlijk, we hebben wel eens alles van marmer gemaakt, nu is alles van hout. Je ziet ‘t, we lopen altijd drie jaar achter. Maar in wezen blijven we onveranderd.

Dit is een fragment uit: De eeuwige jeugd van Dansen bij Jansen. 'Niet moeilijk doen, dat is onze formule'