Folia telt af | Studietoelagen in Amsterdam in vijf jaar verviervoudigd
Folia bestaat komend najaar 75 jaar. De redactie blikt dagelijks met een (deel van een) artikel of video letterlijk terug op elk van die jaren en telt zo af naar 13 oktober, de dag dat ‘het mededelingenblad voor de civitas’ precies 75 jaar bestaat. Vandaag deel 11: 31 januari 1958.
Het bedrag dat aan studerenden in Amsterdam is toegekend als rijksstudietoelage is in de afgelopen vijf jaar verviervoudigd. Mr. A. P. L. M. Kreykamp, hoofd van de afdeling Rijksstudietoelagen van het ministerie van O. K. en W., deelde dit mede op een bijeenkomst die de Werkstudentenliga woensdag 22 januari had georganiseerd in samenwerking met de adviseur voor studentaangelegenheden.
Men had mr. Kreykamp als spreker uitgenodigd op deze bijeenkomst om belangstellenden (studenten en degenen die het komende seizoen zullen gaan studeren) op de hoogte te stellen van de inhoud en de voorwaarden van een rijksstudietoelage. De spreker hield eerst een inleidende beschouwing over het werkstudentschap. Hij toonde veel begrip te hebben voor de moeilijkheden die met deze instelling gepaard gaan en kwam tot de conclusie, dat alleen de uitzonderlijk goede studenten op deze manier hun studie kunnen voltooien.
Over de studietoelagen merkte de heer Kreykamp op, dat iedereen die bewezen heeft een goed verstand te hebben en geld nodig heeft, ervoor in aanmerking kan komen.
Soorten toelagen
De toelagen worden onderscheiden in renteloze voorschotten, renteloze voorschotten gecombineerd met een beurs (waarbij als beurs alles boven de f 1200,- wordt beschouwd) en volledige beurzen.
Degenen die voor de eerste maal een toelage aanvragen, krijgen in het algemeen een renteloos voorschot, zij die van goede wil zijn en aangetoond hebben de studie aan te kunnen, krijgen de combinatie en degenen die speciaal opvallen bij hoogleraren en assistenten, ontvangen een beurs. Het hoogste bedrag dat, in welke vorm dan ook, kan worden toegekend is f 2400,-. In de regel wordt dit maximum alleen toegekend aan wezen en aan hen die zonder enige andere financiële steun buiten hun woonplaats studeren.
De heer Kreykamp meende, dat velen, volstrekt ten onrechte, het nog steeds als een schande zien, als de ouders niet in staat zijn de opvoeding van hun kinderen te bekostigen en bij de overheid om hulp komen. Hij wees in dit verband op het Engelse voorbeeld. Daar wordt het als een eer beschouwd, wanneer men een fellowship of een scholarship krijgt toegewezen. Zelfs op de kleding wordt deze onderscheiding tot uitdrukking gebracht.
De werkstudent
Spreker schetste de werkstudent als iemand die niet in aanmerking is kunnen komen voor een toelage en toch is gaan studeren. Meestal komt de werkstudent echter in een vicieuze cirkel terecht, waar hij slechts bij uitzondering uit worden gehaald. Want als hij na het eerste jaar, moeizaam levend en werkend, voor de tweede maal een aanvrage indient, dan ligt het voor de hand, dat zijn studieresultaten ongunstiger zullen zijn dan van een normale student. De toekenning van een toelage zal dan onverantwoord zijn en de werkstudent zal zijn tweede jaar moeten ingaan met dezelfde moeilijkheden als het eerste jaar.
[…]
Tot slot richtte de heer Kreykamp enkele woorden tot de aanwezige ouders. Hij drukte hen op het hart vooral van hun uil geen valk te willen maken. Een academische titel alleen is geen symbool van geluk in deze maatschappij. Maar, aldus spreker, gaat Uw zoon of dochter studeren, toon dan ook de grootste belangstelling voor het werk en voor de resultaten. Dat heeft iedere student meer dan nodig. Het komt vaak voor, dat een student, door gebrek aan belangstelling van buitenaf, ontmoedigd en gedesillusioneerd zijn studie staakt. Het rijk geeft met het geld niet de ouderliefde, zo besloot de heer Kreykamp.
