Tentoonstelling eert gesneuvelde Oekraïense studenten
In herinnering aan gesneuvelde Oekraïense studenten is er deze week een tentoonstelling in gebouw E van de Roeterseilandcampus. Er worden verhalen verteld over 36 Oekraïense studenten die in de oorlog zijn omgekomen.
Zwart, steil haar, een brede lach. Dit is de Oekraïense Leah Krylova (20). Ze overleed toen een Russische raket het huis van haar familie bombardeerde. Haar zusje, moeder en vader kwamen om, net als haar vriendje en enkele vrienden die op het moment van de bomaanslag bij haar thuis waren.
In gebouw E van de Roeterseilandcampus hangen de onuitgegeven diploma’s van Oekraïense studenten die zijn gedood in de oorlog. Leah is een van hen. Sommigen vonden de dood als burgerslachtoffers, sommigen hadden hun opleiding gestaakt om te vechten. Bij de diploma’s staat een tekst met een verhaal van de student, en een foto. En de Engelse tekst: ter herinnering aan de Oekraïense studenten wier leven zo bruut werd afgenomen door Russische agressie.
Leahs naam noemen is belangrijk, vindt Oleksandra Diakonova (student PPLE, 20), die ook uit Oekraïne komt. ‘Haar vrienden en familie waren samen met haar in het flatgebouw tijdens de inslag, dus weinig mensen kunnen haar verhaal verder vertellen.’ Oleksandra is een van de in itiatiefnemers van de tentoonstelling. Samen met een aantal andere Oekraïense studenten, onder wie Sofiya Tryzub-Cook, (21, eveneens PPLE) hebben ze de tentoonstelling Unissued Diploma’s op de UvA georganiseerd.
Waarom hebben jullie deze tentoonstelling georganiseerd?
Oleksandra: ‘De oorlog is nu al een jaar bezig. Op het nieuws wordt er aandacht aan besteed, maar voor veel mensen is het moeilijk zich voor te stellen wie de mensen zijn die zijn omgekomen. Wij willen de Oekraïense studenten die gesneuveld zijn een gezicht en een stem geven. Van elk van hen hebben we een foto, en een tekst waarin we vertellen wie ze waren, en wat voor hobby’s ze hadden. De verhalen kregen we door naasten van de omgekomen studenten te interviewen. Daarnaast vinden we het belangrijk om licht op het onderwerp te blijven schijnen, zodat de oorlog niet wordt vergeten. Tot slot zamelen we geld in dat we doneren aan een organisatie in Oekraïne. Die koopt hier medische benodigdheden voor, en drones die gebruikt worden in de strijd.’
Wat willen jullie bereiken met deze tentoonstelling?
Sofiya: ‘We willen studenten en medewerkers van de UvA eraan herinneren dat wij hier in een land leven waar ons leven niet wordt geteisterd door de oorlog. In Oekraïne is dat anders. De oorlog brengt daar nog steeds veel schade aan. Het is belangrijk dat mensen dat blijven onthouden.’
Wie heeft deze tentoonstelling georganiseerd?
Oleksandra: ‘Wij zijn deel van het internationale project Unissued Diploma’s. Zij hebben meerdere tentoonstellingen georganiseerd. In meer dan twintig landen exposeren ze. De groep die de expositie in Amsterdam organiseert bestaat uit vijf Oekraïense PPLE-studenten.’
Sofiya: ‘We waren al vrienden voordat de oorlog begon, dus op die manier zijn we samengekomen om dit te organiseren.’
Hoe kijken jullie naar de situatie in Oekraïne?
Sofiya: ‘Ik heb er veel vrienden en familie. Een maand geleden ben ik teruggegaan op bezoek. Het was lastig om te zien dat het hele land veranderd en beschadigd is.’
Oleksandra: ‘Tot twee jaar geleden studeerde ik in Oekraïne. Ik ken een aantal van de studenten die zijn overleden. Daarnaast vind ik dat elke Oekraïner in het buitenland een plicht heeft om te helpen. Het is belangrijk de oorlog te vermenselijken. Ik realiseerde me dat het echt oorlog was in de zomer van 2022, toen ik Oekraïne bezocht. Ik was bij een vriend die woont op de veertiende verdieping; hij zat uit het raam te roken uit. Tot onze grote schrik ging het luchtalarm af. Als dat gebeurt, moet je eigenlijk gelijk naar de schuilkelder, maar ik wist dat wij geen tijd hadden om daar te komen. Beneden zouden er waarschijnlijk heel veel mensen staan te dringen om naar binnen te kunnen. Uiteindelijk is het gebouw ongedeerd gebleven, maar die heftige ervaring heeft me er wel toe gezet me vanuit Nederland in te zetten tegen de oorlog, en voor de mensen in Oekraïne.’
Hoeveel tijd kostte het om deze tentoonstelling te organiseren?
Sofiya: ‘Het kostte aardig wat tijd. Het duurde in totaal drie weken, waarin we posters printten, frames voor de tentoonstelling maakten en de voor de financiering zorgden. Dat was hectisch, maar aangezien we het onderwerp allemaal heel belangrijk vinden was het te doen. De Oekraïense ambassadeur Maksym Kononenko heeft de tentoonstelling ook bezocht. Daar zijn we trots op.’
De tentoonstelling is nog tot donderdag 16 maart te zien in gebouw E van de Roeterseilandcampus.
