Werkgeversbaas Ingrid Thijssen hekelt ‘vijandige cancelcultuur’ tegen Shell
Dat bedrijven als Shell, Unilever en DSM vertrekken uit Nederland is zeer problematisch, zegt VNO-NCW-voorzitter Ingrid Thijssen bij Room for Discussion. Ook voor de energietransitie. ‘Veel mensen die nu in de groene industrie werken, zijn opgeleid door Shell.’
Mits we de affiches mogen geloven, schoof niemand minder dan ‘de machtigste lobbyist van Nederland’ woensdagmiddag bij Room for Discussion aan. Maar zelf is Ingrid Thijssen, voorzitter van VNO-NCW, niet onvoorwaardelijk blij met die titel, vertelt ze op de Chesterfield bank van het debatplatform. ‘Ik weet niet of dat per se iets goeds is, maar we bereiken veel.’
Haar werkgeversorganisatie – de grootste van Nederland als belangenbehartiger van zo’n 90 procent van het bedrijfsleven – kon echter níet voorkomen dat de belastingdruk voor bedrijven in Nederland toenam en multinationals als Shell, Unilever en DSM eieren voor hun geld kozen en naar het buitenland vertrokken. Ook andere bedrijven, zoals baggermaatschappij Boskalis, spelen met die gedachte.
Over tien jaar gaan we daar de negatieve gevolgen van merken, zegt Thijssen tegen de tientallen studenten in de zaal. ‘Multinationals zijn heel belangrijk voor het ecosysteem en investeren veel in onderzoek en de ontwikkeling van talent.’ Sterker nog, illustreert ze, ‘veel mensen die nu in de groene industrie werken, zijn opgeleid door Shell.’
Greenwashing
Het is een onderwerp dat de laatste tijd ook binnen de UvA de gemoederen bezighoudt. Onlangs zette de universiteit een stop op nieuwe onderzoekssamenwerkingen met Shell. Dat deze vrijwel zonder uitzondering gericht zijn op het stimuleren en ontwikkelen van groene energie, vormde daarbij geen vrijbrief voor de van oorsprong Nederlandse multinational. Shell zou namelijk aan ‘greenwashing’ doen, stellen critici – een marketingterm met een negatieve connotatie, gericht op vervuilende bedrijven die zichzelf een groen imago willen aanmeten.
Ook Room for Discussion-interviewer Ben Koponen werpt dit argument op in het interview met Thijssen. ‘Shell is de grootste investeerder in groene energie van Nederland,’ reageert de VNO-NCW-voorzitter. ‘Denk je echt dat een bedrijf miljarden zou besteden, enkel en alleen om zich groen voor te doen? Bovendien ziet elk bedrijf in Nederland de waarde in van de energietransitie.’
Thijssen is zichtbaar teleurgesteld over de nieuwe houding tegenover onze multinationals – ze noemt ook Schiphol, KLM en Tata Steel. ‘Vijandig’, vindt ze het zelfs, waarna ze spreekt over een ‘cancelcultuur tegen multinationals’.
Vestigingsklimaat
‘We zijn een beetje verwend in Nederland. Het maakt op het oog niemand iets uit dat grote bedrijven weggaan en ook journalisten zijn niet geïnteresseerd in de goede punten van deze bedrijven.’ Ook de staat maakt fouten, vindt Thijssen: ‘Regels die verduurzaming hinderen of vertragen, worden niet snel aangepast.’ Ze roept op tot tempo: ‘Bedrijven gaan ook weg vanwege deze regels.’
Het is niet de eerste keer dat ze haar onvrede hierover uit. Ook in een opiniestuk in NRC luidde ze onlangs de noodklok over het volgens haar verslechterde vestigingsklimaat in Nederland. Zo sprak ze over een ‘exodus’, en een ‘vrije val’ van het bedrijfsleven. Gevolgd door dezelfde conclusie als bij Room for Discussion: ‘Nederland is verantwoordelijk voor verduurzaming, maar ook voor werkgelegenheid, voor onszelf én voor onze publieke voorzieningen.’
