Ook dry na January: deze studenten leven (bijna) alcoholvrij
0.0 is niet meer suf: het assortiment alcoholvrije drankjes is de laatste jaren enorm toegenomen. Maar hoe is het om alcoholvrij door het bruisende studentenleven – waarin feestjes en bier vaak de norm zijn – te gaan? Drie studenten over hun (bijna-)alcoholvrije bestaan. ‘Soms ben ik wel de mom friend: de persoon die achter dronken vrienden aanloopt met een glaasje water.’
Tessa Haumann (19), interdisciplinaire sociale wetenschap
‘Ik leef niet helemaal alcoholvrij: een paar keer per jaar neem ik een glas, bij mensen thuis. Maar nooit op borrels en feesten. Daar zijn vaak veel vreemden; als ik dan drink doe ik dat liever in een veilige omgeving met bekenden. Tijdens het uitgaan heb ik drank niet nodig. Ik word heel energiek van sociaal zijn met mensen, dus aangeschoten zijn voegt niets toe voor mij. Op borrels of feesten is er vaak wel een moment, laat op de avond, dat studenten van een aangeschoten naar een dronken staat gaan. Dan ga ik meestal weg, we zitten dan niet meer op dezelfde golflengte.
Binnen de studentencultuur is het doel bij sommigen om echt veel te drinken en tot vier uur ’s nachts te dansen. Tijdens borrels is mijn doel gewoon om te praten met mensen, en een beetje te dansen. Soms ben ik wel de mom friend – als mijn vrienden dronken zijn ben ik vaak degene die achter ze aanloopt met een glaasje water. Tijdens het uitgaan vinden mijn medestudenten het niet raar als ik niet drink, een aantal vrienden drinkt ook niet. Bij drinkers denk ik vaak grappend: “Als jij je breincellen wil wegdrinken, ga je gang.” Verder begrijp ik wel dat sommige mensen het leuk vinden om te drinken, dat het ze relaxt maakt, dus ik heb er niets tegen.’
Sanaa Kashif (19), politicologie
‘Ik drink niet om religieuze redenen, ik ben moslim. Ik heb drank nooit echt gemist. Bovendien heb ik binnen sociale situaties niet het idee dat ik drank nodig heb voor gezelligheid. Ik ben voorzitter van Musa, de studentenvereniging voor Islamitische studenten in Amsterdam. Tijdens de activiteiten die we voor de vereniging organiseren, zoals filmavonden en dagtripjes, is drank niet nodig om te genieten.
Ik ben opgegroeid in Ierland, daar heerst een grotere drankcultuur. Als ik niet dronk waren mensen soms gechoqueerd. In Amsterdam kijkt niemand er raar van op als ik cola drink, dus op die manier is het een opluchting om hier te zijn. Ik mis de drank niet. De enige momenten dat ik weleens heb gedacht dat drinken fijn zou zijn, was als ik emotioneel was. Maar juist op die momenten was het handig dat ik niet dronk, zodat ik mijn emoties kon verwerken zonder onder invloed te zijn.’
Elise Blad (21), actuariële wetenschappen
‘Ik proef af en toe een slokje drank van mijn ouders, maar verder drink ik niet. Ik vind de smaak van de meeste dranken best vies. Verder heb ik ook niet zo’n behoefte aan drank. Uitgaan en feesten is ook niet echt mijn ding – dat zijn wel de plekken waar drank vaak rijkelijk vloeit. Omdat ik daar nooit ben, kom ik er ook niet zo vaak mee in aanraking. Ik voel verder ook geen sociale druk om te drinken. Veel mensen met wie ik omga drinken ook niet.
Overigens draagt mijn sport er ook aan bij: ongeveer zes keer in de week train ik voor eenwieleren, waar ik ook een wereldtitel mee heb gewonnen. Ik doe ook mee aan wereldkampioenschappen en wil steeds sneller en beter worden. Ik kan me voorstellen dat dat moeilijker is met een leefschema waarbij je drinkt. Ik heb wel het idee dat ik niet “de typische student” ben: bij mijn studie zijn er dan veel mensen die niet houden van drinken of feesten, maar ik kan me voorstellen dat ik meer druk zou voelen om te drinken als ik een andere studie zou volgen waarbij drankgebruik onder de studenten meer standaard was. Ik heb overigens niets tegen alcohol. Als ik er ooit behoefte aan ga krijgen, dan sta ik er wel voor open.’
