UvA-student Jini maakt kunstproject van seksdate met rechtse filosoof
De film Honeypot, die woensdag in première gaat, volgt UvA-student Jini van Rooijen (22), die een seksdate heeft gepland met de rechtse filosoof Sid Lukkassen. ‘Het idee dat linkse meisjes eigenlijk in bed iemand willen die hen domineert, vind ik interessant.’
De film komt uit de koker van Keeping It Real Art Critics (Kirac), een kunstkritiekplatform uit Amsterdam dat de controverse niet schuwt. Eerder deze maand lag Kirac nog onder vuur omdat ze de van misbruik beschuldigde kunstenaar Julian Andeweg op een evenement hadden uitgenodigd, om hem zo te ‘uncancellen’.
Komende woensdag is de (uitverkochte) première van Honeypot in debatcentrum De Balie. Een petitie om de film te boycotten (1.700 ondertekenaars) mocht niet baten, een protestactie van critici maandagavond evenmin. Het plan voor de film ontstaat afgelopen zomer, na een oproepje op GeenStijl van Jini aan ‘rechtse mannen’ of ze voor het oog met de camera met haar naar bed willen. De bedoeling van het project is, zegt Jini in het filmpje, om met ‘porno de polarisatie te willen opheffen’. Ze heeft al snel beet in de vorm van de rechtse denker Sid Lukkassen, die op haar uitnodiging in wil gaan.
In de uiteindelijke film die volgt op de oproep zien we Sid en Jini, die voornamelijk op een matras liggen in het appartement van Jini. De grens tussen fictie en werkelijkheid is onduidelijk: Jini en Sid worden opgevoerd als zichzelf, maar er danst ook regelmatig één van de andere, mannelijke makers met een pruik door het beeld. Halverwege Honeypot trekt Sid zich terug. Hij verzoekt de film niet uit te zenden.
Voel je geen wroeging dat de film nu alsnog in première gaat?
‘Nee. Ik vind dat hij tegen zichzelf moet zeggen: kom op, ik ben Sid Lukkassen, ik wist dat ik gefilmd zou worden. Hij is zelf naar ons toegekomen, hij heeft zelf meegedaan. Sid Lukkassen is hard, hij zegt nota bene zelf dat vrouwen verdeeld zouden moeten worden onder mannen. Ik vind het zielig dat hij zo zielig doet.’
Waarom besloot je deze film te maken?
‘Ik zocht samen met Kirac naar een manier om mijn OnlyfansOnlyfans is een sociaal medium waar onder meer betaald naar naaktfoto’s en -video’s kan worden gekeken.-kanaal te promoten. Ik zocht mannen om porno mee te maken. Tegelijkertijd ben ik altijd geïnteresseerd geweest in de spanning tussen linkse vrouwen en rechtse mannen. Er is een idee dat linkse meisjes met zoveel empathische mannen omgaan die hen bewonderen en dienen, dat ze eigenlijk in bed iemand willen die hen domineert. Als je aan linkse mannen vraagt waarom je met ze naar bed zou moeten, is het antwoord, omdat we zo empathisch zijn. Volgens mij zijn er veel vrouwen die helemaal niet voortdurende empathie willen van jongens.’
Vind je jezelf een linkse vrouw?
‘Ja, in veel opzichten wel. Ik vind de teksten van Sid Lukkassen echt niet kunnen. Hij schrijft dat vrouwen verdeeld moeten worden over de samenleving en dat ze willoze wezens zijn, die ergens moeten worden neergezet waar ze van nut zijn. Daar word ik wel kwaad van, dat is wel links, volgens mij.’
Maar toch wil je met hem naar bed.
‘Ik ben dus niet met hem naar bed geweest. Ja, de intentie was er, maar ik wil uiteindelijk met mensen naar bed die met hun foute ideeën sexy zijn, en dat is Sid Lukkassen niet. In de film zegt hij ook dat seks wordt overgelaten aan de vrije markt, met als gevolg dat een klein groepje mensen alle mooie vrouwen krijgen. Dat is gewoon stompzinnig, en heel erg zielig.’
(Lees verder onder de foto)
Hoe echt is de film nu eigenlijk? Dat blijft ergens in het midden hangen.
‘De oproep was echt, en de film is niet geënsceneerd. Het is niet doorgesproken vooraf en daarna uitgevoerd. Ik ben mezelf voor de camera, dat maakt het anders, omdat ik dan nog duidelijker wil maken dat ik Sid niet moet. Ik vind het leuk om met de camera met Sid te spelen, ik vind dat het een mooie film is geworden.’
Ik voelde me af en toe flink ongemakkelijk bij het kijken, door de zeer expliciete scenes.
‘Nee, dat had ik niet. Ik maak die porno op beeld bewust. Ik word er gelukkig van om iets te maken, om het avontuur te beleven, om die dag te beleven, op film. Ik vind juist dat het een goede film is omdat er echte seks in zit. We draaien er niet omheen. Ik denk dat het belangrijk is dat het expliciet is als je seks gaat bestuderen. Seks is niet zo braaf en lief als films gewoonlijk doen voorkomen. Het roept nu eenmaal schaamte en ongemak op bij kijkers en als je dat zoveel mogelijk gaat ontlopen, dan weet ik niet zo goed meer waar je het in een film dan precies over hebt. Dan heb je het eigenlijk bijna over hoe je seks zou moeten hebben om het niet ongemakkelijk te maken. Waar gaat het dan nog over?’
Twintig mannen en vrouwen beschuldigen kunstenaar Julian Andeweg van grensoverschrijdend gedrag. Vier vrouwen verklaarden tegen NRC Handelsblad slachtoffer te zijn geworden van verkrachting, intimidatie, huiselijk geweld en stalking. Negen mensen zeggen door hem aangerand te zijn. Op 8 oktober nodigde Krac de kunstenaar uit tijdens een vertoning van Honeypot, wat online voor veel controverse zorgde. De initiatiefnemers van de petitie vinden daarom dat De Balie zich niet moet laten lenen om Honeypot op 27 oktober uit te zenden. De ondertekenaars verwijten het debatcentrum al eerder een ‘onveilig’ programma te hebben gecreëerd en vinden dat De Balie nu ‘verkrachtingscultuur geen podium’ zou moeten bieden.
De ondertekenaars van de eerder genoemde online petitie vinden dat De Balie geen podium zou moeten bieden aan seksueel geweld en dat de première moet worden geannuleerd.
‘Dat gaat over de kunstenaar Julian Andeweg [die door tientallen vrouwen en mannen in NRC werd beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag. Zie kader voor meer informatie, red.]. Ik vind het lastig dat er niet open over seksueel geweld mag worden gesproken, en de fantasie die eromheen bestaat, dat je daar geen onderzoek naar mag doen als kunstenaars. Als je de wereld zo steriel wil hebben, moet je dat doen, maar dat is niet waar wij mee bezig zijn. Wij willen niet de wereld aansporen pijnloos te zijn. Ik ben ook met Julian Andeweg naar bed geweest. Het was verder een lieve jongen, zijn ballen smaken een beetje naar camembert. Ik vond het niet zo gewelddadig.’
Je zou eerder zelf uit de studievereniging zijn gezet wegens grensoverschrijdend gedrag. Hoe zit dat?
‘Ik hoorde van het bestuur destijds dat ik heel erge dingen zou hebben gedaan, al werd niet duidelijk wat en met wie, maar ik werd wel uit de studievereniging gezet. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iemand iets heb aangedaan. Dat is ook gewoon niet zo. Ik mocht na een jaar ook weer terug. Het was een naar jaar, ik voelde me alleen. Ik woonde net een jaar in Amsterdam en had niet zoveel te doen. Ik leunde dus flink op die studievereniging dat jaar ervoor, en dat ik eruit werd gezet deed nogal wat met me. Ik vroeg me af waarom het gebeurde. Dat heeft ook de kiem gelegd voor de samenwerking met Kirac. Zij vinden, net als ik, dat ook als iets pijnlijk is, het nog steeds de moeite van het onderzoeken waard is.’
Tegen NRC Handelsblad zeg je dat je als student filosofie het idee te hebben als activist te worden opgeleid en alleen maar woke-dingen te moeten doen. Wat bedoel je daarmee?
‘Ik bedoelde dat docenten geen seks meer hebben met hun studenten. Terwijl er in de leraar-leerling-verhouding juist veel seksuele spanning zit. Ja, er is ook sprake van een machtsrelatie, maar met dat jij zegt dat de ondergeschikte in bescherming moet worden genomen, ben ik het niet eens. Door de verhouding plat te gooien is de pijn niet opgelost. En in mijn ogen kan daardoor de mentor-leerling-relatie niet goed tot uiting komen.’
Maar daar heb je toch niet per se seks voor nodig?
‘De angst voor seks, zoals in Amerika, waar je niet meer met een vrouw in de lift durft te gaan staan, is niet goed voor het leerklimaat. Vooral bij filosofie niet. Daar is een traditie dat mentoren met hun leerlingen naar bed gaan. Door te ontkennen dat dat het geval is, wis je eigenlijk een filosofische traditie uit.’
De film Honeypot is vanaf 27 oktober via deze link op de site van Kirac te bekijken.
