Verenigingen zitten vol, dus richten studenten massaal zelf jaarclubs op
Ook dit jaar zijn studentenverenigingen razend populair. Veel verenigingen hebben moeten loten, met honderden studenten die buiten de boot vielen als gevolg. Op zoek naar nieuwe vriendschappen richten uitgelote studenten nu zelf jaarclubs op: ‘We proberen een volwaardig alternatief te zijn voor een studentenvereniging.’
De Amsterdamse studentenverenigingen barsten uit hun voegen. Vorig jaar waren de inschrijvingen al exponentieel gestegen en dit jaar zal dat niet anders zijn, zo verwacht Jikke Piqeur, voorzitter van de Amsterdamse Kamer van Verenigingen (AKvV). ‘We hebben nog geen precieze cijfers, maar afgaande op de eerste geluiden kunnen we wel vaststellen dat er enorm veel inschrijvingen zijn.’ Ook de verenigingen die pas half oktober hun inschrijvingsperiode sluiten, rekenen volgens Piqeur op een flinke toestroom van nieuwe leden.
Om te voorkomen dat de sociëteiten overvol raken en de brandveiligheid in het geding komt, zagen vrijwel alle verenigingen zich genoodzaakt een groot aantal studenten te weigeren. ‘Daarnaast wil je als vereniging überhaupt niet grotendeels uit eerstejaars bestaan,’ stelt Piqeur. ‘Deze nieuwe leden zouden dan bij wijze van spreken de hele structuur van de vereniging kunnen omgooien. Overigens is dat voor henzelf ook niet leuk: zij willen de vereniging leren kennen.’
Vijfhonderd studenten teleurstellen
Vandaar dat de meeste verenigingen zich tot een loting wendden. Studentenvereniging L.a.n.x. moest maar liefst 500 vrouwelijke studenten uitloten, vertelt de uitgelote Jade Bemelmans, student econometrie aan de UvA. Ook bijvoorbeeld Unitas, de studentenvereniging waar Piqeur lid van is, moest het leeuwendeel van haar aangemelde studenten teleurstellen: slechts 180 van de 655 konden worden toegelaten.
Of de hausse zich de aankomende jaren door zal zetten is voor de AKvV nog niet te voorzien. Het coronatijdperk heeft studenten in ieder geval bewuster gemaakt van wat een vereniging te bieden heeft, gelooft Piqeur. ‘Naast veel gezelligheid geeft een vereniging ook een sociaal vangnet.’ Thomas du Preez, student bedrijfseconomie aan de UvA, was bijvoorbeeld net verhuisd naar Amsterdam en hoopte bij studentenroeivereniging Skøll meteen ‘een sociale kring op te bouwen’. Maar ook hij werd uitgeloot.
Volgens Piqeur is er zoveel behoefte om in contact te komen met andere studenten, dat uitgelote studenten naar andere manieren zijn gaan kijken om structureel nieuwe mensen te ontmoeten en bij elkaar te komen.
Zelf bepalen wie je toelaat
Het leidde ertoe dat op sociale media vele oproepjes circuleerden van studenten die zelf een jaarclub begonnen, buiten de traditionele verenigingen om. Ook die zaten echter in een mum van tijd vol. Zo had Laura Moors, mastersudent privaatrecht aan de UvA, zich op Facebook al voor een paar groepjes aangemeld, voordat ze besloot zelf een jaarclub op te richten.
‘Ik kreeg van de meeste oprichters na mijn berichtje niets meer te horen,’ zegt Moors. ‘Toen dacht ik: laat ik zelf maar een oproep plaatsen. Dan heb ik bovendien de luxe om te bepalen wie ik wel en wie ik niet toelaat.’
Ze wist vervolgens vijftien tot twintig mensen aan haar jaarclub te binden, waarvan de helft studenten zijn die waren uitgeloot voor een vereniging. Haar plan is om een echt clubgevoel te kweken, wekelijks te borrelen en één of twee keer per maand een festival te bezoeken. Tevens overweegt ze om af te spreken met andere jaarclubs, van binnen én buiten verenigingen.
Nieuwe vereniging
Du Preez wil het nog wat serieuzer aanpakken. Ook hij richtte via Facebook een jaarclub op, nadat hij evenals een vriend van hem, was uitgeloot voor studentenroeivereniging Skøll. ‘We hebben naar aanleiding van onze oproep echt megaveel aanmeldingen gehad,’ zegt hij. ‘Uiteindelijk hebben we ongeveer twintig mensen geaccepteerd, omdat het anders te veel zou worden om onderling te organiseren.’
Driekwart van de leden is uitgeloot voor een officiële vereniging. Mede daarom wil Du Preez met zijn jaarclub een volwaardig alternatief zijn voor studentenverenigingen. Ze hebben regels opgesteld, maandagavond tot vast borreltijdstip gebombardeerd en uiteraard – geheel in lijn met de traditionele studentenmores – een Latijnse naam voor hun jaarclub gekozen: Ebrius, wat vrij vertaald ‘ronduit lam’ betekent.
Of Ebrius een lang leven beschoren is – of zelfs kan doorgroeien tot een eigen vereniging, zoals een Utrechtse student vorig jaar met haar jaarclub ambieerde – durft hij niet te zeggen: ‘Het idee is om dit een jaartje te doen, en vervolgens te kijken hoe het loopt.’
Voor Piqeur en de AKvV zijn de nieuwe jaarclubs zeker geen slechte ontwikkeling: ‘Hoe groter het enthousiasme voor het verenigingsleven, hoe beter.’ Als de jaargroepen meer leden trekken en een eigen identiteit gaan kweken, wil Piquer wel dat zij gaan nadenken over de thema’s alcoholbeleid en sociale veiligheid, omdat de traditionele verenigingen dit al doen bij de AKvV. ‘Dat is belangrijk, want deze afspraken creëren houvast en structuur, waardoor de omgangsvormen binnen disputen voor iedereen duidelijk zijn,’ aldus Piqeur.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Studente Jade Bemelmans is in ieder geval niet van plan om lang te blijven hangen bij zo’n nieuwe jaarclub. Nadat ze dit jaar werd uitgeloot bij L.a.n.x., probeerde ze binnen te komen bij studentenvereniging Nereus. Maar toen ook dat niet lukte, koos ze eieren voor haar geld en sloot ze zich aan bij een jaarclub van twee meisjes die eveneens uitgeloot waren. ‘Voor nu vind ik dit een goede manier om buiten mijn studie toch nog wat meiden in Amsterdam te leren kennen en leuke activiteiten te ondernemen.’
Volgend jaar geldt voor haar echter: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ze is er allesbehalve gerust op dat ze dan wél ingeloot wordt bij een vereniging. ‘Ik vrees dat de aanmeldingen zich zullen opstapelen: vrijwel iedereen die dit jaar is uitgeloot, wil het waarschijnlijk opnieuw gaan proberen. Met de nieuwe studenten die er ook bij komen, verwacht ik dat het dan wederom een lastig verhaal zal worden.’
