UvA’er Afrodite wil een medaille winnen voor haar nieuwe moederland
Meedoen in Rio was leuk, maar in Tokio wilde Afrodite Zegers ‘domineren’. In 2017 prijkte ze al bovenaan de wereldranglijst en leek ze op schema te liggen voor een gouden medaille. Vier jaar later heeft ze een andere partner in haar boot en zijn haar ambities een beetje bijgesteld: ‘een medaille is realistisch’.
Toen Afrodite Zegers in december 1991 als Αφροδίτη Κυρανάκου in Athene ter wereld kwam, had niemand kunnen bevroeden dat ze bijna dertig jaar later als een van de voorvrouwen van het Nederlandse zeilen naar de spelen van Tokio zou gaan. Zelfs vijftien jaar later was het nog onduidelijk of ze überhaupt wel zou blijven zeilen.
Geboren: 2 december 1991 in Athene
UvA-studie: Master rechtsgeleerdheid (dit voorjaar afgerond)
Sport: Zeilen (470-klasse)
Doel in Tokio: ‘Een medaille. De vorige keer waren we vierde, nu moet het beter.’
Tweede Olympische Spelen, na Rio de Janeiro (2016).
Beste prestaties: Europees Kampioen en eerste plaats op de wereldranglijst in 2017, vierde op de Olympische Spelen in 2016 (met Anneloes van Veen), tweede op het Wereldkampioenschap in 2021 (met Lobke Berkhout).
Een keuze tussen twee liefdes
Op zestienjarige leeftijd werd Zegers in Athene voor de keuze gesteld: haar pianoleraar was overtuigd van haar talent en wilde graag met haar verder, maar er was een voorbehoud. Ze moest stoppen met haar andere grote hobby. ‘Van zeilen krijg je dikke, stugge vingers, vol eelt. Maar als je echt goed piano wilt spelen, heb je juist soepele en ranke vingers nodig,’ zei ze daar een tijd geleden over. De twee blijven combineren was geen optie. Afrodite, vernoemd naar de godin die volgens de Griekse mythologie werd geboren uit het zilveren schuim van de zee, koos voor het zeilen. ‘Het enige wat nooit als een verplichting voelt.’
Het jaar erna kreeg ze de bevestiging dat ze een goede keuze had gemaakt. Op het WK 2008 won ze namens Griekenland een bronzen medaille op het WK in de 420-klasse, een van de populairste jeugdklasses. Een Griekse gouden toekomst lag in het verschiet toen ze later dat jaar de overstap maakte naar de Olympische 470-klasse, waar ze ook dit jaar weer in wil schitteren. De scheiding van haar ouders veranderde alles.
Pianobar
Haar moeder verhuisde naar Nederland, en Zegers – toen nog Kyranakou – bleef bij haar vader wonen. Totdat hij een nieuwe vrouw trouwde. ‘Hij vond dat ik moest stoppen met school en met zeilen,’ vertelde ze daar eerder over. ‘Hij wilde me in een pianobar zetten, zodat ik hem onderhoudskosten kon betalen.’ Ze ontvluchtte Griekenland dat in een zware economische crisis zat en ging bij haar moeder en haar nieuwe vriend wonen. Ze nam zijn naam – Zegers – aan en belde op goed geluk de Nederlandse zeilbond. ‘Uiteindelijk kreeg ik het goede nieuws. Ik kon me bij de Nederlandse ploeg aansluiten.’
Zegers leerde Nederlands en koos een van de meest talige studies: rechten. ‘Ik snapte in het begin helemaal niets van het juridische taalgebruik. Elke dag studeerde ik tot diep in de nacht. Om zes uur stond ik op om verder te leren. Daarna ging ik fitnessen, zeilen en weer studeren tot in de nacht. Eigenlijk kon het niet, maar ik had zo’n grote motivatie om te slagen. Ik moest gewoon verder.’
Studentenleven
Een gewoon studentenleven had ze eigenlijk nooit. ‘Vanaf het begin van mijn studententijd was mijn agenda vol met trainingskampen, drukke schema’s en veel studeren. Ik mis het niet. Je moet keuzes maken en je moet dingen opofferen om te excelleren,’ vertelt ze. De coronacrisis had voor Zegers bovendien een belangrijk voordeel: doordat al het onderwijs online werd gegeven en ze minder op reis was dan gepland lukte het haar om dit voorjaar al af te studeren. ‘Daar ben ik heel trots op.’
Bovendien lijken haar prestaties niet echt te lijden onder de lockdowns van de afgelopen anderhalf jaar. ‘We hebben in de coronaperiode veel op het IJsselmeer bij Medemblik getraind,’ vertelt ze. ‘Zodra het weer mocht zijn we weer naar Spanje gegaan om met een heel sterke groep te trainen. We hebben daardoor grote stappen gezet, dat heeft eraan bijgedragen dat we dit voorjaar tweede werden op het Wereldkampioenschap.’
Een medaille
Daarmee ligt Zegers op koers voor haar doel in Tokio: beter presteren dan vier jaar geleden. Destijds hoopte ze op een medaille, maar werd ze met haar bootgenoot Anneloes van Veen op één punt van het podium vierde. ‘We willen zeker door naar Tokio. Ons doel daar is niet alleen een medaille winnen. We willen daar echt domineren,’ vertelde Zegers na afloop van de Spelen in Rio.
Afrodite Zegers doet op de Olympische Spelen mee in de 470-klasse, die is vernoemd naar de lengte van de zeilboot (4,70 meter). In de zeilboot zitten twee vrouwen: de stuurvrouw (Afrodite Zegers) en de bemanning (Lobke Berkhout).
Op de Spelen varen de teams zes dagen een route in een baai. Op de eerste vijf dagen zeilen ze twee keer, op de laatste dag de zogenoemde medal race, waarin dubbele punten te behalen zijn. Het aantal punten is de plek waar je op eindigt: de nummer 1 krijgt 1 punt, de nummer 2 krijgt 2 punten, enzovoorts. Het team dat na zes dagen de minste punten heeft, wint.
De zeilers kunnen niet varen als er te weinig wind is, daarom zijn er twee vrije dagen om dagen met windstil weer te ondervangen.
Het liep anders. Zegers zeilt inmiddels niet meer met Van Veen. Na een moeilijk jaar ging het duo, dat een jaar eerder nog bovenaan de wereldranglijst stond, in 2018 uit elkaar. Van Veen vond een nieuwe partner in Mandy Mulder, en Zegers overtuigde de destijds gestopte Lobke Berkhout bij haar in de boot te stappen. Berkhout was jarenlang een grote naam in de 470-klasse: ze was vijf keer wereldkampioen en won zilver en brons op de Olympische Spelen.
Ervaren vrouw
Berkhout en Zegers zetten sindsdien nog een keer alles op alles om goud te halen. ‘We hebben echt hard gewerkt, ook tijdens de lockdowns,’ vertelt Zegers. ‘We hebben een realistische kans op een medaille.’
Het voelt daardoor heel anders dan de Spelen van vijf jaar geleden, zegt ze. ‘Ik ben me veel meer bewust van het proces. Ik heb zin om te racen, maar ook zin in wat ik hierna met mijn leven wil gaan doen. Vijf jaar geleden was ik een geïnspireerde jonge meid, nu ben ik een ervaren vrouw.’
