Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Sara Kerklaan
actueel

Justins schuld: ‘Mijn ouders zijn niet rijk, dus het zou oneerlijk zijn als dat me achtervolgt’

Maureen Blankestijn,
10 maart 2021 - 11:46

Studeren is een investering in jezelf, vond men in Den Haag, en daarom werd de basisbeurs zes jaar geleden afgeschaft. Wat vinden studenten van het leenstelsel? Waarom lenen ze? En hoe kijken ze naar hun studieschuld? Deze week spreken we met zes UvA’ers over hun schuld. Vandaag psychologiestudent Justin Uiterloo (22) over zijn schuld van 27.000 euro.

‘Door de coronacrisis zit ik veel thuis. Ik probeer vroeg op te staan, al vraag ik me vaak meteen daarna af waarom eigenlijk. Ik heb niks te doen op een dag behalve een beetje studeren en dat kan ik zelf inplannen.’

 

‘Ik denk eigenlijk niet vaak aan mijn studieschuld. Ik maak me er niet al te druk om, dat heeft geen zin. Mijn ouders kunnen mijn huur of mijn studie niet voor me betalen dus ik heb geen keus dan lenen en een dikke schuld opbouwen.’

Justins DUO

Leent maximaal 

Heeft een propedeuse biomedische wetenschappen en is tweedejaars psychologie

27.000 euro studieschuld 

 

‘De enige optie om minder te lenen, is om bij mijn ouders in Amsterdam te wonen, maar dat ga ik niet doen. Dan zou ik een kamer met mijn zusje moeten delen, en de zelfontplooiing van op mezelf wonen moeten missen. Dus waarom zou ik me dan zorgen maken om mijn schuld?’

 

‘Ik weet eigenlijk niet eens hoe hoog mijn schuld is. Zal ik het opzoeken? Oké, 27.000 euro. Dat valt me nog mee. Ik had gedacht dat het hoger zou zijn in het derde jaar van mijn studie. Maar dit getal doet me niet zo veel, ik kan er toch niks aan veranderen.’

Foto: Sara Kerklaan
Justin Uiterloo: 'Ik laat me in mijn keuzes niet beïnvloeden door mijn schuld'

‘Ik zie het ook niet als een gewone schuld. Het is niet een lening die je ten koste van alles terug moet betalen. Als ik het niet kan betalen hoef ik het niet te terug te betalen. Ik ben ook gaan studeren om straks goed te verdienen, dus dan moet dat wel lukken. Studeren is je enige optie voor een goede baan, dus als je die wil moet je wel.’

 

‘Ik heb ook niet stilgestaan bij mijn studieschuld toen ik stopte met biomedische wetenschappen. Financieel gezien was het beter geweest als ik niet eerst een jaar biomedische wetenschappen had geprobeerd. Maar ik denk dat je een studie moet ervaren om te weten of je het leuk vindt. Na een maand dacht ik al dat biomedische wetenschappen niks voor mij was, maar toen moest ik het jaar afmaken van mezelf om zeker te weten dat het niet aan dat ene vak lag. Dat heb ik gedaan ondanks het leenstelsel. Ik heb me daarin niet laten beïnvloeden door mijn schuld, daarvoor vind ik het te belangrijk dat ik mijn studie leuk vind. Alleen dan kan ik de cijfers halen die ik wil halen.’

‘Ik denk niet dat mijn schuld heel grote gevolgen zal hebben. Straks hebben veel hoogopgeleide Nederlanders een enorme schuld. Ik kan bijvoorbeeld niet geloven dat het straks voor al die hoogopgeleiden onmogelijk wordt om een huis te kopen. Wie gaat dan die huizen kopen? Als het wel grote gevolgen zou hebben, zou het te oneerlijk zijn. Mijn ouders zijn gewoon niet rijk, dus ik leen. Het zou heel oneerlijk zijn als dat me achtervolgt.’