UvA-studenten Priscilla en Marwa wonnen een landelijke diversiteitsprijs
De een spreekt acht talen en geeft al jaren bijlessen, de ander zet zich op allerlei manieren in voor diversiteit op de bètafaculteit. UvA’ers Marwa Ahmed en Priscilla Maria wonnen de Echo Award 2020 voor excellente studenten met een niet-westerse achtergrond. Wij spraken met ze over hoe je nou zo’n prijs wint en waarom het belangrijk is dat deze prijs wordt uitgereikt. ‘Ik ben blij dat Echo laat zien dat er best een grote groep “uitzonderingen’’ bestaat.’
Marwa Ahmed
Masterstudent biomedische wetenschappen Marwa Ahmed sleepte de Bèta Techniek Award in de wacht. Dat je deze prijs niet zomaar wint, blijkt wel uit de vele dingen die Marwa doet. Zo vergadert ze onder meer iedere week met WiF Students (Women in the Faculty of Science - Student Chapter). Dit is een initiatief dat zich bezighoudt met de belangen van vrouwelijke bètastudenten aan de UvA. In veel studies en academische functies op de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde & Informatica (FNWI) zijn vrouwen namelijk ondervertegenwoordigd. Met WiF students hopen ze deze genderkloof te dichten en een meer verwelkomend klimaat te creëren. Daarnaast zit ze ook in de klankbordgroep diversiteit waarmee ze de Faculty Diversity Officer van de FNWI ondersteunt en elke 6 weken vergadert over diversiteitskwesties.
Het lijkt alsof je altijd bezig bent, maar wat doe jij het liefst als je niet aan het werk bent?
‘Ik zie alles wat ik doe niet per se als werk. Ik haal veel plezier uit het organiseren van verschillende evenementen en bijeenkomsten en het ontmoeten van nieuwe inspirerende mensen. Zo heb ik onder meer meegeholpen met het organiseren van het evenement Faces of Science Park, dat plaats zal vinden op 11 februari. Op deze dag zullen er discussies, workshops en korte presentaties gehouden worden over het thema diversiteit en inclusiviteit. Daarnaast ben ik nu druk bezig met mijn masterscriptie. Als ik echt even wil ontspannen dan lees ik een boek of ga ik een stuk wandelen. Eerst ging ik gezellig uit eten met mijn vriendinnen, maar dat kan nu helaas niet.’
Wat wil je bereiken met al je werkzaamheden?
‘Ik wil dat de universiteit een meer inclusief klimaat krijgt waarin iedereen zich welkom voelt. Misschien lijkt het voor veel mensen alsof dit probleem er in de huidige maatschappij niet meer toe doet, maar helaas is er nog vaak sprake van racisme of discriminatie. Hoe verder je bijvoorbeeld op de academische ladder komt, hoe minder vrouwen er overblijven. Ik zie nu nog te vaak dat er drempels zijn en dat meiden zich in bètavakgebieden niet welkom voelen en daardoor niet willen promoveren, of toch voor een andere studierichting kiezen.’
Om de prijs te kunnen winnen is een van de vereisten dat je een niet-westerse achtergrond hebt. Vind je dit niet stigmatiserend?
‘Ja, hier heb ik in het begin inderdaad over getwijfeld. Ik wist in eerste instantie niet of ik wel genomineerd wilde worden. Ik ben zo hard aan het werk om te laten zien dat we allemaal gelijk zijn, allemaal Nederlander, en dan wordt je migratieachtergrond zo in de spotlight gezet. Helaas is het op dit moment nog nodig dat er groepen zijn die opkomen voor minderheden, zoals ik met de WiF doe voor vrouwen. Ik heb me zelf in het begin ook niet altijd thuis gevoeld op de universiteit. Dit kwam bijvoorbeeld doordat er geen stilteruimtes waren waar je kan bidden. Maar de reden dat ik dit ben gaan doen, is vooral door de verhalen die ik van anderen heb gehoord. Tijdens bijeenkomsten over diversiteit hoorde ik verhalen van studenten die door de docent als “dommer” werden behandeld en zich daardoor niet thuis voelden op de universiteit. Structureel racisme is er dus nog steeds. Het is daarom erg belangrijk dat Echo hier verandering in wil brengen.’
Priscilla Maria
Met haar indrukwekkende cv heeft masterstudent geneeskunde Priscilla Maria de Echo Award WO gewonnen. Vanaf haar 19e geeft ze al bijles aan middelbare- en basisschoolleerlingen. Naast haar passie voor het onderwijs heeft ze ook een passie voor gezondheidszorg. Ze loopt inmiddels haar coschappen en heeft een promotieplek bemachtigd bij het AMC. Priscilla houdt zich veel bezig met het welzijn op de Nederlands-Caribische eilanden. Daarom zit ze in een vereniging die is opgericht om de kwaliteit van de gezondheidszorg op de eilanden te verbeteren (AMA). Hiermee wordt onder andere jaarlijks een symposium gehouden waar ook het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn & Sport, ziekenhuisdirecteuren en iedereen die interesse heeft in de gezondheidszorg op de eilanden in meepraat. Priscilla heeft binnen het AMA al verschillende posities gehad. Zo is ze secretaris in het bestuur geweest, voorzitter van de lezingencommissie en lid van de financiële commissie.
Wilde je dit als kind ook al?
‘Ja, als kind zei ik altijd al dat ik dokter wilde worden en dat ik tien talen wilde spreken en dan de hele wereld over zou reizen om mensen te helpen. Ik ben heel dankbaar dat ik daar nu naartoe kan werken. Mijn passie ligt echt bij gezondheidzorg en onderwijs en ik denk dat ik deze twee dingen goed kan combineren. Ik ben van mening dat elke student en patiënt met de juiste persoonlijke begeleiding geweldige resultaten kan behalen. Dit zie ik ook terug bij mijn bijlesleerlingen. Ik vind het leuk om te puzzelen hoe je iets moet verwoorden zodat iemand het goed begrijpt. Verder valt het op dat iedere taal gepaard gaat met een eigen denkwijze, cultuur en gewoontes. Door je daar bewust van te zijn en er meer over te leren, krijg je meer begrip voor verschillende situaties, leerlingen of patiënten.'
Je doet ontzettend veel en spreekt daarnaast ook nog eens acht talen. Waar haal je de tijd vandaan?
‘Op Curaçao ben ik viertalig opgevoed, namelijk met Nederlands, Papiaments, Engels en Spaans. En ik leerde Frans op school. Ook heb ik een Surinaamse moeder. Toen ik in Nederland kwam, heb ik Mandarijn en Portugees geleerd. Als je eenmaal Papiaments en Spaans spreekt is Portugees best makkelijk hoor! Italiaans kan ik inmiddels ook verstaan, maar nog niet spreken, daarom tel ik die nog niet mee. Mandarijn was in het begin erg lastig, maar toen ik de klanken eenmaal doorhad ging het een stuk makkelijker. Het is natuurlijk fantastisch dat ik zo veel dingen doe, maar het is ook een valkuil. Ik wil veel doen én alles in één keer goed doen. Afgelopen jaar heb ik echt prioriteiten moeten stellen, ik wil bijvoorbeeld nog graag Duits, Arabisch en gebarentaal leren, maar daar wacht ik nu nog even mee. Eerst even focussen op mijn coschappen en onderzoek.’
Wat betekent het winnen van de Echo Award voor jou?
‘Het was heel bijzonder om alle finalisten te ontmoeten. Ik was omringd door mensen met inspirerende verhalen en met soortgelijke visies. Echo brengt al deze talentvolle niet-westerse mensen bij elkaar. Ik wil niet gezien worden als uitzondering omdat ik niet-westers ben en daarom ben ik blij dat Echo laat zien dat er best een grote groep “uitzonderingen’’ bestaat. Daarbovenop komt nog eens dat ik als prijs een summer course kan volgen aan de Universiteit van Californië-Los Angeles (UCLA), dat is natuurlijk geweldig.’
