 Merlijn Doomernik 2020.jpg)
Roman over een UvA-docent die 411 kinderen verwekte
Na zijn succesvolle debuutroman Het proces van de eeuw verscheen gisteren de tweede roman van UvA-docent Christiaan Alberdingk Thijm. Het is een actuele roman die zich bovendien – heel herkenbaar – afspeelt op de voormalige locatie van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid, de Oudemanhuispoort.
 Merlijn Doomernik 2020.jpg)
Voor de goede orde: het gaat natuurlijk niet om een echte universitair hoofddocent aan de UvA die meer dan 400 kinderen heeft verwekt, maar daarom is het nieuwe boek van UvA-docent intellectuele eigendom en informatierecht Christiaan Alberdingk Thijm dan ook fictie. Een boek dat zich in fictieve vorm afspeelt op de UvA en wel op het Instituut voor Familierecht (een ‘leennaam’ van het Instituut voor Informatierecht). Dat is gevestigd in de Oudemanhuispoort, hoe herkenbaar en nostalgisch voor veel juristen en rechtenstudenten. Hier werkt de hoofdpersoon, universitair hoofddocent Philip Wachtman. Hij doet er wat een universitair hoofddocent nu eenmaal doet: onderzoek, lesgeven, vergaderen, scripties begeleiden en nakijken, cijfers geven. Maar Wachtman doet ook nog wel wat meer dan dat, zo blijkt.
Vet rond de heupen
Een sleutelroman is De familie Wachtman niet, daarvoor is de thematiek te algemeen, maar wie de UvA-kwesties van de afgelopen jaren kent rond seksuele intimidatie en machtsmisbruik, herkent allicht aspecten van de zaak rond (voormalig) hoogleraar arbeidsrecht B: ook Wachtman heeft oog voor aantrekkelijke studentes en gaat daarbij in de fout.
Over studente Vera Hartog, die een scriptieafspraak heeft en bij het opstaan van de stoel haar natte spijkerrokje wat naar beneden schuift: ‘Niet onaardig, zou wat meer vet rond de heupen mogen hebben’. Ook waren er andere voorvallen geweest, maar Wachtman had daar allemaal geen kwaad in gezien, in tegenstelling tot de Commissie seksuele intimidatie van de UvA. Die had het hem ‘zwaar aangerekend’ en nu mocht hij geen mondelinge tentamens meer afnemen.
411 kinderen
Het verhaal speelt zich af op het snijvlak van actuele juridische en sociologische thema’s als het recht op informatie, privacy, maakbaarheid en identiteit. Wachtman is ooit gepromoveerd op de anonimiteit van spermadonoren, een achterhaalde kwestie nu kinderen het recht hebben te weten van wie zij afstammen. Een hoogleraarschap gaat dan ook aan zijn neus voorbij en de wetenschappelijke vergetelheid dreigt. Hoe veel beter gaat het met zijn vriendin, de stemactrice Freya de Koning. Er is één probleem tussen de twee: ze kunnen samen geen kinderen krijgen.
Freya denkt dat het aan Philip ligt, maar Philip weet wel beter: jaren achtereen ging hij twee keer per maand naar de zaadbank in kliniek Willendorf, waar hij in het masturbatorium van dokter Dumortier bij elk bezoek dertig rietjes van twee miljoen zaadcellen had afgestaan. Volgens zijn eigen berekeningen waren er zo ‘zes miljard Wachtmannetjes’ in de wachtkamer van een vriescel beland. Het zou volgens hemzelf tot 411 nakomelingen hebben geleid, die hem allen niet kennen. Maar dan verandert de wet. Zijn al die nakomelingen werkelijk van Wachtman? Of is er ‘sperma gesjoemeld’?
Christiaan Alberdingk Thijm, De familie Wachtman. Uitgeverij Anbo|Anthos, 320 blz. € 22,99
Gisterenavond vond in Spui25 een online debat plaats naar aanleiding van het boek. Dat is hieronder terug te kijken.
