‘Ook nu vind ik dat fysiek onderwijs snel weer mogelijk moet zijn’
Bouke van Balen is mede-initiatiefnemer van de petitie tegen online onderwijs en, net zoals jij, UvA’er van het Jaar. Dit jaar rondde hij twee bachelors af aan de UvA. ‘Je studententijd is niet alleen een periode waarin je kennis opdoet. Het is eveneens de tijd waarin je jezelf ontwikkelt, vriendschappen voor het leven opdoet en je grenzen verlegt.’
‘Tijdens de coronacrisis heb ik de omschakeling naar digitaal onderwijs als zeer negatief ervaren. Voor mijn gevoel werd er aanvankelijk niet genoeg nagedacht over wat online onderwijs betekent voor de kwaliteit van het onderwijs. Onderwijs via een beeldscherm komt namelijk veel minder goed over dan onderwijs in de klas; je mist simpelweg non-verbale communicatie achter een scherm. Zo zie je niet meer elke lichaamsbeweging en kun je elkaar niet meer écht aankijken. Bovendien raak je thuis achter een computer veel sneller afgeleid: je bent sneller geneigd om in bed te gaan liggen of even je huis op te ruimen. Dat zorgt ervoor dat je de stof als student veel minder goed mee krijgt.
De hele dag in bed liggen
Voor mij was de omschakeling naar online onderwijs persoonlijk ook moeilijk. Toen ik begon aan mijn eerste bachelor in Groningen heb ik een lange periode angst- en paniekaanvallen gehad. Wat ik toen deed, was stomweg de hele dag in bed liggen; ik wilde koste wat het kost niet naar buiten. Dat was ook mogelijk zonder grote consequenties, aangezien het fysieke onderwijs in Groningen niet zo’n verplicht karakter had. Toen ik ging studeren in Amsterdam werd ik nadrukkelijker op de campus verwacht en als gevolg daarvan veranderde mijn houding compleet. Door fysiek onderwijs in al haar facetten – presentaties geven, werkgroepen volgen, naar colleges gaan – ben ik een veel opener en actiever mens geworden. Tot op de dag van vandaag ben ik daar dankbaar voor.
Als al het onderwijs online aangeboden wordt, bied je mensen niet eens meer de kans om uit hun comfortzone te stappen. Je studententijd is niet alleen een periode waarin je kennis opdoet; het is eveneens de tijd waarin je jezelf ontwikkelt, vriendschappen voor het leven opdoet en je grenzen verlegt. Je zou zelfs kunnen zeggen dat je studententijd de periode is waar je het meest door wordt gevormd. De huidige generatie studenten wordt gevormd door Zoom-onderwijs. Dat lijkt mij een heel slechte ontwikkeling, des te meer nu we inmiddels al een lange periode in de realiteit van online onderwijs leven.
Petitie
Bovendien weet ik dat ik niet de enige ben die met zulke problemen te kampen heeft gehad. Alleen zagen we die mensen in de coronacrisis letterlijk niet. Aangezien ik een sterk gevoel had dat dit psychische aspect niet of nauwelijks werd meegenomen in de beleidsafweging, luchtte ik mijn hart in een column en kondigde ik de volgende dag met studiegenoot Joshua de Roos en Ama Boahene een petitie aan. Wij deelden alle drie zorgen over de kwaliteit van het onderwijs en hadden een enorme drang om er iets aan te doen. Een petitie leek ons het meest geschikte middel om verandering te bewerkstelligen. Iedereen zat per slot van rekening binnen en een petitie gaat online heel snel rond, zeker als je de petitie tot in den treure naar vrienden en bekenden op Facebook stuurt. En dat is precies wat we zijn gaan doen.
De petitie leverde wat media-aandacht op. Ook spraken een aantal rectoren zich naderhand uit voor meer fysiek onderwijs. Dat laatste hoeft niet noodzakelijkerwijs verband te houden met onze petitie, maar ik denk wel dat we het publieke debat er een beetje mee hebben aangezwengeld.
Ook in mijn omgeving merkte ik immers dat steeds meer mensen het belang van fysiek onderwijs begonnen te begrijpen. Zo vertelde een vriendin van me dat ze iets met het onderwerp wilde gaan doen nadat ze mijn column en de inhoud van de petitie had gelezen. Ze besloot zich aan te sluiten bij de organisatie van het onderwijsprotest, dat tevens een uitvloeisel vormde van de petitie. Het “ik wil naar school-protest” op het Museumplein was dan ook voor mij een belangrijke vervolgstap.
Activisme
Ik vond het echter vooral mooi om te merken dat ik met mijn column en petitie wat bewustzijn en activisme had getriggerd. Dat was precies de reden dat ik de column heb geschreven. Mensen van onze generatie zouden zich wat mij betreft dan ook meer mogen inzetten voor ons onderwijs, en dat van anderen. Het is soms wel jammer om te zien dat studenten vooral met zichzelf bezig zijn en te veel voor lief nemen. We zouden als studenten vaker onze stem mogen laten horen in maatschappelijke discussies.
Ook nu vind ik dat fysiek onderwijs snel weer mogelijk moet zijn. Concreet denk ik dan bijvoorbeeld aan de concertzalen die leeg staan. Er is een cultuursector die geen bezoekers meer heeft en een universiteit die niet genoeg ruimte heeft om al haar studenten een studieplek te geven. Waarom kunnen studenten dan niet in een concertzaal gaan studeren?
Dergelijke discussies ga ik altijd graag aan. Bovenal omdat ik me zorgen maak over mijn generatie: de millenials, Zoomers of hoe je ons dan ook wil noemen. Neem bijvoorbeeld de toenemende prestatiedruk en het feit dat het tegenwoordig normaal is om een burn-out te hebben onder studenten. Daarom ben ik dit jaar ook samen met cohost Charlotte Remarque de podcast Red de Millenial gestart, waarin we onderzoeken wat millenials nou precies kenmerkt en we thema’s bespreken die spelen onder onze leeftijdsgroep. Dat is erg leuk om te doen en het is fijn om te zien dat het ook qua luisteraars goed gaat met de podcast.
Diploma-uitreiking
Aan de UvA rondde ik dit jaar mijn bachelor bèta-gamma af. Doordat ik tijdens mijn bachelor twee afstudeerrichtingen, zowel psychologie als filosofie, volgde was het af en toe wel zwaar: soms deed ik vijf vakken in één blok en was ik vrijwel alleen maar aan het studeren. De grote afsluiter – mijn diploma-uitreiking – werd door corona helaas niet de plechtige aangelegenheid die ik me aan het begin van mijn studietijd had voorgesteld. Je wil je bachelor toch graag met je medestudenten op een feestelijke en grootse manier afsluiten. In plaats daarvan zat ik nu met vijf andere studenten, die ieder twee mensen mochten meenemen, in de Turingzaal op Science Park – met een camera erbij voor de verplichte thuisblijvers. Desondanks hebben we waarschijnlijk nog een mooiere uitreiking gehad dan vele anderen: wij konden tenslotte nog wel fysiek samenkomen en kregen een leuk praatje over onze studieperiode te horen.
Mijn masterkeuze, Philosophy of Technology, ligt in het verlengde van mijn strijd tegen online onderwijs. De master behandelt immers de filosofische vragen die opdoemen bij alle nieuwe technologieën. Maar naast online onderwijs zijn op dit thema uiteraard nog vele andere maatschappelijk discussies te voeren, die bovendien zeer belangrijk en actueel zijn. Ik kijk er dan ook naar uit om in de toekomst vaker mijn activistische aard aan te wenden, zoals ik dat met mijn petitie ook heb gedaan. Als me iets dwarszit, dan ga ik daar iets aan doen.’
