‘Nederlandse promovendi in de musicalwetenschap zijn nog flink in de minderheid’
Millie Taylor is vanaf februari niet meer in het theater geweest, maar toch kan ze zich sinds begin november de eerste bijzonder hoogleraar musical in Nederland noemen. Er is het een en ander aan het veranderen in de theaterwereld, maar dat zat er volgens haar wel al een beetje aan te komen. ‘Steeds meer musicals doen veel via social media en musicals speciaal voor YouTube komen ook meer voor.’
Acht jaar geleden was Millie Taylor ook al de eerste hoogleraar musical, maar dan in het Verenigd Koninkrijk. Een belangrijke stap voor een vrouw toen, vindt ze zelf. Langzamerhand probeerde ze in haar land de wetenschappelijke studie van musicals meer bekend te maken. En dat gaat ze nu aan de UvA doen als bijzonder hoogleraar musical, een hoogleraarschap dat onder de Joop van den Ende-leerstoel valt. Volgens Taylor zijn de Nederlandse promovendi in de musicalwetenschap namelijk nog flink in de minderheid.
Hoe probeert u de wetenschappelijke studie achter musicals te stimuleren?
‘Ik heb de afgelopen twintig jaar zeven boeken over musicalstudies geschreven. Eerder bestonden er heel weinig academische studies over musicals. Pas na 2000 ontstond het academisch onderzoek rondom dit onderwerp, met een wetenschappelijk tijdschrift en conferenties. Vanaf die tijd werden nieuwe manieren bedacht om musicalwetenschappen uit te oefenen. Vandaar dat er wereldwijd nog niet veel hoogleraren musical zijn.
Als hoogleraar voer ik verder onderzoeksprojecten uit, in samenwerking met promovendi en studenten. Ik geef les aan Engelse studenten en ik ga ook lesgeven aan Nederlandse studenten. Helaas nu nog wel online, maar ik hoop zodra het kan snel naar Nederland te komen.’
Maakt COVID-19 het nu niet ontzettend lastig om musicals te bestuderen?
‘Voor mijn onderzoek ga ik vaak naar het theater, maar ik lees er ook veel over. Ik analyseer de musicals zelf, en wat anderen in de literatuur en media erover schrijven. Dit onderzoek gaat hetzelfde als bij andere geesteswetenschappen: je kijkt naar meerdere bronnen om een live object te analyseren. Ik ben zelf bijna twintig jaar musicalregisseur geweest, onder andere voor de musicals West Side Story en Sweeney Todd. Die ervaring neem ik mee in mijn onderzoek.’
Waar doet u zoal onderzoek naar?
‘Ik ben geïnteresseerd in het idee van realisme in musicals en het feit dat zingen in wezen onrealistisch is. Vanuit een dramaturgischDramaturgie gaat over de analyse van elementen die normaal gezien in een compositie voorkomen. perspectief is het belangrijk om na te denken over wat de effecten van zang en muziek zijn, hoe ze worden gebruikt door toneelschrijvers en welke impact ze kunnen hebben op het begrip van een publiek. Ik bekijk zowel het entertainment van musicals als de inhoud. In de meeste gevallen zijn musicals niet alleen vermakelijk, maar brengen ze ook moeilijke boodschappen naar voren. Ze zijn in staat om lastige onderwerpen – zoals moraal en religie – te bespreken, omgeven door entertainment. Het verschilt een beetje per land en context hoe mensen daarop reageren. Soms geniet het publiek alleen maar van dat soort musicals, ook al zit er veel meer in. Hoe mensen reageren kun je in ons vak eveneens bestuderen.’
Hebt u een voorbeeld van onderzoek naar de reacties van musicalpubliek?
‘In mijn boek Musical Theatre, Realism and Entertainment bespreek ik een studie die kijkt naar musicals en het zenuwstelsel. Daaruit blijkt dat spiegelneuronen, bepaalde zenuwcellen in de hersenen, actief worden als mensen voorstellingen bekijken. Eerder onderzoek liet zien dat bij toeschouwers spiegelneuronen actief zijn in hetzelfde hersengedeelte als van degenen die iets uitvoeren, bijvoorbeeld het trappen van een bal. Eigenlijk trappen de toeschouwers in hun hoofd ook een balletje, terwijl ze niet bewegen.
Door die spiegelneuronen kunnen mensen elkaar goed imiteren en emoties begrijpen. Dat geldt ook bij voorstellingen; mensen in het publiek kunnen door de zenuwcellen echt een groot verlies ervaren wanneer ze naar een verdrietig stuk kijken. Het unieke van musicals is dat muziek het vermogen heeft om de effecten te overdrijven. Hierdoor kan de emotionele gehechtheid aan personages nog groter zijn.’
COVID-19 heeft grote invloed op de theaterwereld. Hoe ziet u de toekomst voor zich?
‘Social media zullen een nog grotere rol gaan spelen. Steeds meer musicals maken gebruik van social media, zelfs al voor de coronacrisis. De musical Hamilton promootte bijvoorbeeld een winactie voor zitplaatsen op de eerste rij in het theater met een reeks optredens die de spelers van Hamilton buiten opvoerden en op social media zetten. Er zijn ook musicals speciaal gemaakt voor YouTube, zoals Dr. Horrible's Sing-Along Blog. Online live zingen is alleen momenteel onmogelijk vanwege de vertragingen in de technologie. Hierdoor is het moeilijk om online live musicals uit te voeren. Schrijvers hebben echter hun tijd productief gebruikt om nieuwe samenwerkingen met theaterproducten en muziekproducenten te ontwikkelen, zodat in de toekomst musicals mogelijk een nauwere relatie hebben met innovaties in de popmuziek. Er wordt zoveel creativiteit gedemonstreerd dat men ondanks COVID-19 positief kan zijn over de toekomst van musicals.’
