Delfts Laga zit eerstejaars van Nereus dwars tijdens NK Indoor Roeien
Een roeiwedstrijd op het droge is: (a) verschrikkelijk, (b) zinderend, (c) euforisch, (d) nat. Al deze antwoorden zijn in potentie juist, ontdekten honderden studenten zaterdag tijdens het NK Indoor Roeien in Amsterdam.
Een golf van verwarring gaat door de grote hal van de Sporthallen Zuid. ‘De tijden op het bord kloppen niet!’ roept de verbouwereerde voiceover door zijn microfoon. Hij is eindelijk weer te verstaan, nu de orkaan van gejuich en gejoel op de tribunes plaats heeft gemaakt voor een vertwijfeld geroezemoes.
Midden in de zaal happen 48 afgepeigerde studenten naar adem. De meeste van hen zitten voorovergebogen op hun ergometers, hun ogen op de grond gericht, terwijl lokken haar blijven plakken aan hun bezwete voorhoofden. Enkelen zijn op de vloer gaan zitten op zelfs liggen, te gesloopt om zichzelf te dragen.
Voor een fors aantal van deze eerstejaars licht-roeiers, waaronder heel wat UvA-studenten, geldt dat ze zojuist de zwaarste race van hun leven hebben geroeid. Op het droge, nota bene. Maar wie deze prestigieuze regatta gewonnen heeft, dat is onduidelijk.
Pompen en trekken
Het NK Indoor Roeien (NKIR), zoals deze wedstrijd heet, wordt elk jaar georganiseerd door vrijwilligers van het Amsterdamse Nereus. In totaal zo'n tweeduizend roeiers, verdeeld over tal van klassen, mogen twee virtuele kilometers afleggen door minutenlang te pompen en trekken aan de hendel van een roeiapparaat.
(Lees verder onder de afbeelding)
De climax van het toernooi bestaat traditioneel uit confrontaties tussen de eerstejaars achten van verenigingen als Proteus, Nereus, Gyas, Orca, Njord, Laga en Skøll. Voor de nieuwe generatie roeiers is het NKIR elk jaar de eerste en beste kans om pal voor fanatieke schreeuwende clubgenoten te bewijzen dat ze waardige dragers van de clubkleuren zijn. En met een beetje geluk mogen winnende nieuwelingen na afloop op het podium het clublied heffen.
Zwaar & licht
De strijd om blik, zoals trofeeën in het roeien heten, gaat deze zaterdag vooral tussen de eerstejaars van het Delftse Laga en Nereus. Zo duiken de zware dames van Nereus knap onder het ‘baanrecord’ van het Groningse Gyas. Desalniettemin moeten de Amsterdamse studentes genoegen nemen met een derde plek, achter de nog snellere roodhemden van Laga.
Bij de zware heren van Nereus trekken onder andere UvA-studenten Bruno Houtzager en Floris Fok krachtig aan de ketting. Vooral Fok wekt met zijn meedogenloze halen de indruk dat hij elk moment samen met zijn ergometer de lucht in kan opstijgen. Het blijkt niet voldoende: Nereus finisht 2,5 seconde achter Laga.
Historisch spannend is de strijd bij de lichte eerstjaars heren. Twee kilometer lang blijft het verschil tussen Laga en Nereus beperkt tot één meter. Niemand durft te juichen wanneer beide boten over de virtuele finish glijden.
‘Direct na zo'n race kun je sowieso niet helemaal helder nadenken, maar nu was het wel heel verwarrend,’ vertelt eerstejaars Nereïd Robin Di Mascio (20), die aan de UvA sociale geografie studeert. ‘Op het grote scherm stond dat we een tiende van een seconde achter Laga waren geëindigd, maar het schermpje op mijn ergometer vertelde me dat we precies dezelfde tijd hadden geroeid.’
Het oordeel
Na analyse door de wedstrijdleiding spreekt de commentator het verlossende oordeel uit: beide teams zijn inderdaad precies tegelijk geëindigd. Enkele Nereïden springen juichend in de lucht.
Niet Di Mascio. ‘Ik was en ben fysiek helemaal leeg,’ zegt hij een kwartier na de race, zijn gezicht nog altijd bleekjes. ‘Maar ik voel vooral trots. Dit is de eerste keer in zeven jaar dat de lichte eerstejaars acht van Nereus dit onderdeel heeft gewonnen. Fucking mooi dat het ons gelukt is.’
Op het podium wacht de triomferende eerstejaars van Laga en Nereus een laatste test. Ze mogen hun clubliederen ten gehore brengen. Maar dan wel tegelijkertijd, en door elkaar heen. Beide groepen nieuwelingen slagen ogenschijnlijk vlekkeloos voor dat examen, ook al verstaat geen buitenstaander wat ze zingen.
