Simone (24) haalde drie bachelors in drie jaar: ‘De sleutel is vooruit denken’
Simone Eringfeld (24) studeerde binnen drie jaar cum laude af aan de bachelors Literary and Cultural Analysis en wijsbegeerte aan de UvA, en volgde op afstand ook nog de bachelor International Relations aan de University of London. Hoe deed ze dat? ‘Ik ging ook gewoon naar concerten en festivals.’
Wat dacht je, drie bachelors voor de prijs van één?
Ze lacht: ‘Het is inderdaad een voordeel dat je eenmalig collegegeld betaalt, en dan eigenlijk zoveel studies kunt doen als je wil. Ik wilde graag mijn eigen pad creëren binnen het onderwijs en heb altijd een brede interesse gehad: filosofie, kunst, literatuur, maar ook internationale betrekkingen. Ik presteer eigenlijk het beste als ik met mezelf een uitdaging aanga. Mijn doel was om het in drie jaar zonder vertraging te halen, en ik wilde ook nog een jaar in het buitenland doorbrengen.’
Hoe pak je zoiets aan?
‘De sleutel tot succes is goed plannen en vooruit denken. Ik verschoof vaak derdejaars vakken naar mijn eerste jaar of ik probeerde regelingen te treffen over de aanwezigheidsplicht van werkgroepen. In mijn drukste semester deed ik zeven vakken in plaats van de gebruikelijke twee. Maar het was soms ook erg druk en stressvol, vooral tijdens de tentamenweken. In Londen viel de tentamenweek in mei en juni samen met die van de UvA. In die periode had ik eigenlijk geen weekenden meer.’
Blijft het dan nog wel leuk?
‘Het suffe is: je krijgt zoveel gedaan als je gemotiveerd bent. Eigenlijk maak ik sowieso nooit een onderscheid tussen mijn doordeweekse dagen en het weekend. Veel mensen leven naar een weekend toe, met het idee van “straks mag ik twee dagen ontspannen”. Ik snap ook dat er andere mensen zijn die tijd investeren in goede cijfers of een goed cv: dat levert een goede baan of financiële zekerheid. Iedereen heeft zijn eigen doelen. Ik probeer elke dag te doen wat ik het liefste doe. En in de avonden had ik gewoon nog tijd om een biertje te drinken met vrienden.’
Hoe combineerde je dat, een sociaal leven met drie studies?
‘Ik denk dat als je iets studeert waar je gepassioneerd over bent, dat het onderscheid tussen je studie en je sociale leven wegvalt. Ik heb graag een groep mensen om me heen met wie ik het leuk heb en die dezelfde passies en interesses delen. Je bent overdag aan het studeren, maar als je dan in de avond met vrienden afspreekt praat je hierover door. Ik ging ook regelmatig naar de film, een concert, een debat of een festival. Daarnaast werkte ik bij het VoorUit-project. Ik gaf voornamelijk taalles aan Marokkaanse vrouwen in de wijk Geuzenveld. In ruil daarvoor krijg je een woning in de buurt waar je helpt.’
Hoe reageerden mensen van de UvA op je plan?
‘Ik kreeg weinig hulp vanuit de UvA en moest veel zelf regelen. Omdat mijn situatie niet vaak voorkomt bestaan er weinig regelingen. Het kost soms ook echt een heleboel verzoeken, aandringen en e-mails om dingen gedaan te krijgen. Over aanwezigheidsplicht bij werkgroepen werd vaak moeilijk gedaan, al hing dat ook af van de docent. Sommigen vonden het erg tof wat ik deed, maar anderen waren conservatiever. Zij zeiden: “Als andere studenten naar de les moeten komen, moet jij dat ook gewoon.” Ik had zelf een goed beeld van hoe ik mijn tijd het beste kon indelen om het allemaal te halen. Soms kon ik naar mijn mening dan sneller en efficiënter vanuit thuis werken, maar door die opkomstplicht werd dat niet altijd geaccepteerd.’
Suggesties voor verbeteringen?
‘Ik was intrinsiek gemotiveerd en wilde zoveel mogelijk doen als ik kon. Als universiteit wil je dat soort mensen hebben, zou ik denken. Maar de begeleiding ontbreekt. Ik heb meerdere keren moeten aandringen bij de examencommissie, zodat ik een vak wetenschapsfilosofie niet drie keer opnieuw hoefde te doen.
Het is een beetje kinderachtig dat je je eigen tijd indeelt, maar dat universiteiten je die vrijheid eigenlijk niet willen toevertrouwen. Door die bureaucratie kunnen studenten niet hun volledige potentie benutten. Soms voelde het alsof ik tegen het systeem vocht. Dan werd de UvA een belemmering in mijn academische ontwikkeling. En het is gek dat je je als bachelorstudent meteen specialiseert in één onderwerp. Alles is met elkaar verbonden. Ik was verbaasd hoeveel inspiratie ik kreeg van het volgen van meerdere studies tegelijk.’
Wat voor reacties krijg je als je zegt dat je drie bachelors doet?
‘Ik merkte veel verschil met Nederland toen ik op uitwisseling was in New York. In Nederland heerst er een beetje een instelling van: “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.” In Amerika merkte ik veel meer dat studenten met een bepaalde trots vertellen waar ze mee bezig zijn, terwijl ik hier meer schaamte voelde als mensen vroegen wat ik studeerde. Ik kreeg vaak de reactie “Waarom?” Dat gaf me soms het gevoel alsof ik overkwam als een uitslover. Als mensen dan vroegen wat ik studeerde, noemde ik vaak maar één studie.’
Krijg je geen keuzestress voor een baan, door al die studies?
‘Mijn moeder zei: “Ik kan me niet voorstellen dat jij een baan gaat hebben die iemand daarvoor al gehad heeft.” Ik moet daar altijd wel om lachen. Je hebt tegenwoordig ook zoveel beroepen die niet in één woord te omschrijven zijn. Ik zou iets kunnen doen binnen het bedrijfsleven, met lesgeven of met schrijven. Het leuke is juist dat je niet één ding hoeft. Een academische carrière lijkt me heel leuk, maar ik wil ook veldwerk doen. Mijn pad is niet zo duidelijk als dat van een dokter of advocaat, maar de zoektocht is onderdeel van het avontuur.’
En nu, drie masters?
‘Goede vraag. Ik heb er wel over nagedacht, maar op de universiteit van Cambridge mag je niet meerdere masteropleidingen tegelijk volgen. Mijn master Education, Globalisation and International Development duurt maar één jaar en bestaat voor een groot deel uit onderzoek. Ik ben van plan te onderzoeken hoe er na een tijd van oorlog weer vrede kan komen, en wat de rol van onderwijs daarin is. Ik ga dat onderzoek doen in vluchtelingenkampen in Oost-Afrika. Ik wil me inzetten voor meer diversiteit en inclusiviteit in het onderwijs overal ter wereld. Ik hoop dat iedereen uiteindelijk een gelijke kans krijgt zich in alle breedte en diepte te ontwikkelen.’
