Koken met ‘onze’ Chinezen: ‘Babi pangang? Wat is dat?’
Eén op de vier UvA-eerstejaars komt uit het buitenland en het aantal internationale studenten neemt toe. De komende tijd volgen we vier Chinese studenten tijdens hun eerste jaar aan de UvA. Waar lopen ze tegenaan? Vandaag gaan we koken met onze Chinese studenten.
Deze week ga ik langs bij Pei in Amsterdam-Noord, om samen met Shuang en Igor Chinese dumplings te maken en te praten over eetgewoontes. Het is een grijze, regenachtige zondag. Bij de veerhalte op de NDSM-werf kom ik Shuang en Igor tegen. Beschermd door drie omhoog waaiende paraplu's lopen we richting de studio van Pei.
Dumplings uit de diepvries
Shuang: ‘Pei en ik twijfelden deze week wel even wat voor Chinees eten we wilden koken. Dumplings zijn typisch Chinees, maar normaal gesproken worden die vooral gegeten bij familieaangelegenheden. Het is bijvoorbeeld traditie om met Chinees Nieuwjaar een munt in één van de dumplings te stoppen. Als je deze munt vindt, krijg je veel voorspoed in het nieuwe jaar.’ Pei is al bezig een deeg te maken van zout, bloem en water. ‘Ik zou nooit in mijn eentje dumplings maken. Dat is echt teveel moeite.’
‘Met vrienden zou ik normaal gesproken eerder gaan hotpotten,’ vertelt Shuang. ‘Eigenlijk wist ik lange tijd niet eens hoe je dumplings moet maken. Ik heb dat pas geleerd toen ik in het noorden van China ging studeren. In het zuiden worden niet zo vaak dumplings gegeten. Ik kocht toen weleens van die voorgemaakte uit de diepvries. Die vind ik nu wel echt minder lekker dan de verse.’ Igor is het hier niet mee eens. ‘Ik vind die dumplings uit de diepvries altijd wel lekker. Het is makkelijk en ze zijn snel klaar!’ Ondertussen is het deeg af. Igor legt het weg om het te laten rusten.
Hotpotten is een sociale aangelegenheid waarbij een grote pot zachtkokend water in het midden van de tafel wordt gezet. In deze pot worden verschillende kruiden toegevoegd en vervolgens worden er allerlei groente, vlees, vis, paddenstoelen, wontons en tofu in bereid.
Ovenfriet met Zaanse mayonaise
Om alvast iets te kunnen eten tijdens het maken van de dumplings, wordt er een grote schaal ovenfriet afgebakken. Op tafel ligt een tube Zaanse mayonaise. Ik uit mijn verbazing over hoe Nederlands dit voelt. ‘We love fries,’ zeggen ze in koor. Pei: ‘In Nederland en België is de friet echt het beste. Veel beter dan in China. Maar ik maak ook nog wel even wat fried rice, dat is altijd lekker.’ Vervolgens tovert Pei allemaal sojasauzen en kruiden tevoorschijn uit zijn keukenkastje. ‘Bij mij om de hoek zit alleen een Plus-supermarkt. Maar voor Aziatische producten ga ik naar de Zeedijk of de Nieuwmarkt. Daar vind ik eigenlijk alles wat ik in China ook zou kopen. De prijzen zijn bijna hetzelfde.’
Nederlands eten
Het deeg van de dumplings wordt verdeeld in kleine porties. Tijdens het koken praten we over de Nederlandse eetcultuur. Shuang: ‘Nederlands eten? Dat is toch friet en pannenkoeken?’ Igor vertelt over het eten tijdens zijn studie in Boston. ‘Vergeleken met Amerika is het eten in Nederland beter. Daar vond ik alle porties te groot, te zoet of met erg veel saus. Ik vind de kantines hier wel anders: in de kantines van de UvA heb je allemaal belegde broodjes. In China eet je eigenlijk altijd warm in de middag. Rijst of noedels worden beschouwd als het middelpunt van de maaltijd.’
Pei: ‘Dat Nederlanders veel brood eten vind ik niet heel raar. Ik eet in China ook weleens volkorenbrood als ontbijt. Ook de kantines vind ik prima en betaalbaar. Maar ik mis hotpot een beetje. Vooral met dit koude Nederlandse weer.’ Shuang vindt de universiteitskantines een beetje tegenvallen: ‘Ik denk wel dat ik zelf iets lekkerders kan koken. Hotpot is wel echt iets wat ik mis. Ik heb een hotpot-restaurant geprobeerd in de stad, maar dat viel een beetje tegen.’ Igor: ‘Over Nederlands eten gesproken: ik heb wel bitterballen gegeten! Dat is wel echt lekker. Wat zit daarin, aardappel?’
(Lees verder onder de afbeelding)
Veel vlees
De dumplings worden gevuld met een mengsel van rundergehakt, gember, maïs en paddenstoelen, omdat ik vergeten ben om te zeggen dat ik vegetariër ben. Ondertussen eten we ovenfriet met Zaanse mayonaise en de fried rice met kip van Pei. Ik vertel dat in Nederland steeds meer mensen besluiten geen vlees eten. Shuang: ‘In China is eigenlijk iedereen van mening dat vlees noodzakelijk is voor je lichaam. Ik ben een ongeveer een maand vegetariër geweest maar ik voelde me wat slap na die maand. Toen ben ik toch weer vlees gaan eten.’ Igor en Pei zijn het met Shuang eens: ‘Vlees is onderdeel van veel Chinese gerechten en het is belangrijk om je lichaam gezond te houden.’ Shuang voegt hier nog wel aan toe dat in China ook veel groente wordt gegeten. ‘Ik vind de groente in Nederland echt een stuk duurder dan in China. Er zijn twee dingen duurder: de groente en het openbaar vervoer.’
Ik laat de studenten een kruidenpakket van Conimex zien, bedoeld om Babi Pangang mee te maken. In Nederland is de afhaalchinees immers volledig ingeburgerd in de Nederlandse cultuur. Op de verpakking staat vermeld dat Babi Pangang een ‘Chinees-Indisch gerecht’ is. ‘Nooit van gehoord,’ zegt Igor. Shuang en Pei schudden ook hun hoofd.
Alcohol
Tijdens de avond drinken we sap en alcoholvrij bier. Als de flesjes leeg zijn gebruiken we die als deegrollers voor de dumplings. Het alcoholvrije bier lijkt een verantwoordelijke keuze. Shuang: ‘Ik kan echt slecht tegen alcohol. Heel af en toe gaat het wel goed. Maar over het algemeen ben ik al flink aangeschoten van één biertje.’
Pei heeft dit probleem niet. ‘Niet alle Aziaten kunnen slecht tegen alcohol, dat is een mythe. Als ik echt dronken wil zijn moet ik toch minstens tien biertjes drinken. Ik denk dat dat een beetje vergelijkbaar is met de gemiddelde Nederlander.’
.jpg)
Lactose-intolerant
En hoe zit het dan met de andere stereotypische ideeën over Chinezen? Ik vraag de studenten of ze vaak kaas of yoghurt eten, aangezien vaak over Aziaten wordt gezegd dat ze lactose minder goed kunnen verwerken dan Europeanen. Pei: ‘Het is inderdaad wel zo dat Chinezen slecht tegen lactose kunnen. Als ik in de ochtend een glas melk drink zonder daarvoor iets te eten valt dat niet heel lekker.’ Shuang: ‘Ik heb niet echt een probleem met lactose eigenlijk, ik kan dat altijd wel eten.’
Eten met stokjes
Ruim twee uur later zijn de dumplings klaar. We hebben twee varianten gemaakt: gestoomd en gebakken. ‘Ik heb alleen geen stokjes om mee te eten,’ zegt Pei. ‘Ik vind het eigenlijk lekkerder om rijst te eten met een lepel.’ Ook Shuang is niet van plan om in Nederland eetstokjes aan te schaffen. ‘Een vork of lepel is eigenlijk het fijnste.’ Igor beaamt dit. Shuang: ‘Lekker Chinees zijn we wel hè? We hebben allemaal geen stokjes in huis.’
Pei wijst naar een potje op tafel dat iets bevat wat lijkt op sambal. ‘Dit is Lao Gan Ma, wat “oude grootmoeder” betekent. Het is een mengsel van zwarte bonen met chili. Chinezen gebruik dit bijna voor alles.’ Op het etiket van het potje staat een portretfoto van een oudere Chinese vrouw. ‘Als grapje wordt ook weleens gezegd dat dat onze “tweede moeder” is.’
Drop
Na de maaltijd heb ik voor de gelegenheid wat typical Dutch candies meegenomen. Igor neemt één hap van een salmiakdropje en krijgt tranen in zijn ogen. ‘Wat is dit zout! Mag ik wat water alsjeblieft?’ Ondertussen heeft ook Pei het opgegeven. ‘Sorry, ik heb het geprobeerd.’ Hij legt een half opgegeten muntdropje terug op de tafel. Igor heeft ondertussen al drie glazen water gedronken. Shuang vindt het stoepkrijt drop nog wel ‘enigszins acceptabel’, maar de rest van de avond worden de zakken drop niet meer aangeraakt. Gelukkig vinden ze de stroopwafels die ik heb meegenomen goed smaken.
