Student Jim Lageveen werd rapper Gotu Jim: ‘Ik sta ook gewoon op met een kater’
Tot vorig jaar was Jim Lageveen een succesvolle student sociale geografie die in zijn vrije tijd met een vriend wat beats maakte. Maar alles veranderde toen hij een autotune-machine van die vriend uitprobeerde. Als Gotu Jim stond hij inmiddels op Woo-Hah, toerde hij langs studentenverenigingen en binnenkort komt zijn eerste album uit. ‘Op een studieborrel denk ik wel: “Je hoeft niet nóg een keer dat nummer van me te draaien”.’
‘Ik ben net geïnterviewd door DWDD Yung. We hebben paard gereden. En als je paard gaat rijden moet je een polo aandoen vind ik. Ralph Lauren, natuurlijk.’ Jim Lageveen (22, sociale geografie) trekt voor de foto snel een ander shirt aan. Hij zet een paars vissershoedje op en vertelt wat over zijn jet-lag. ‘Ik ben net terug uit Tokio. Met mijn producer was ik daar om te vieren dat het af was. Althans, af voor mij. Hij moet nog gaan mixen, ik hoef alleen nog maar te luisteren of het goed is.’
Het vissershoedje – Jim is een verzamelaar, zegt hij – is al sinds zijn eerste videoclip zijn handelsmerk. Sindsdien heeft hij er in iedere clip en bij ieder optreden een op. ‘Ik doe nooit het hoedje op met het idee van net was ik Jim Lageveen en nu ben ik Gotu Jim. Ik doe het op omdat ik het leuk vind. Gotu Jim is ook niet een ander persoon. Het is meer een uitvergroting van wie ik ben.’
Hoe werd de student sociale geografie die tegenover me zit rapper?
‘Ik ben al heel lang muziek aan het maken met IJsbrand, een vriend van me die nu mijn producer is, maar ik had nog nooit gerapt. We maakten altijd hiphopbeats, en house- en technobeats, maar echt alleen beats, geen tekst. En op een dag veranderde dat. IJsbrand had een autotune-machine gekocht en ik freestylede gewoon een beetje om dat uit te proberen. Dat was meteen mijn eerste nummer. Dat is online gezet door vrienden van mij zonder dat ik het wilde. Ik schaamde mezelf daar heel erg voor.’
(Lees verder onder de video)
Waarom?
‘Nu is dat minder, maar ik zeg op dat nummer dingen die ik nu niet meer zou zeggen. Ik had niet verwacht dat mensen hier daadwerkelijk naar zouden gaan luisteren.’
Welke dingen dan?
‘Het zijn niet heel heftige dingen, maar ik ben niet trots op de vrouwonvriendelijke stukken in mijn eerste teksten. Dat probeer ik nu toch een beetje te nuanceren, omdat ik weet dat er toch wel wat mensen luisteren.’
Ben je iets voorzichtiger?
‘Ja, maar dat maakt het eigenlijk leuker. Ik wil nog steeds hetzelfde zeggen, dus je moet meer met taal gaan spelen. Je moet het iets cryptischer verpakken. Op mijn nieuwe album heb ik een line die ik zelf heel goed vind. Dat is: “Ik val in slaap en leg mijn wapen neer.” Als in: ik heb de hele nacht seks gehad met iemand, maar nu leg ik mijn wapen neer. Je zegt eigenlijk hetzelfde. Je kunt het ook heel heftig zeggen, maar als je het nu zo hoort, dan kom je er wel gewoon mee weg.’
Heb je commentaar gekregen op die teksten in het begin, bijvoorbeeld omdat ze je anders kennen?
‘Semi. In het begin was het allemaal zo duidelijk een grap, dat mensen het überhaupt niet serieus namen. Dat vind ik ook wel goed. Ik ben blij dat bijna niemand heeft gedacht dat ik echt zo ben.’
Toch zagen mensen iets in die grap. Hoe ben je uiteindelijk bij het label van Abel van Gijlswijk en Pepijn Lanen beland?
‘Abel heeft me gewoon een keer gevonden op Soundcloud. Dat was net op het moment dat ik berichtjes kreeg van mensen die mijn muziek hard vonden. Hij stuurde me ook een berichtje. “Ik wil dat je een keer langskomt”. Ik kende hem verder helemaal niet, maar mijn producer IJsband zei: “Ik weet wie dit is. Dit moeten we echt doen.” Hij zat toen nog niet bij het label. We hebben afgesproken en de eerste keer hebben we meteen het nummer “Gotu Jim” gemaakt en daarna hebben we veel contact gehouden.
Op een gegeven moment kwam Pepijn Lanen erbij en heeft hij met Abel een label opgericht.’
(Lees verder onder de video)
En jij bent de eerste die bij dat label Burning Fik tekende. Geeft dat druk?
‘Nee, eigenlijk helemaal niet. De druk die ik voel is de druk dat ik shit moet doen en dingen moet afmaken, maar dat is goede druk. Als je jezelf geen druk oplegt dan ben je alleen maar halve dingen aan het maken.’
Hoe is het om te studeren naast je leven als rapper?
‘Het is best een kleine studie, dus iedereen kent me sowieso wel in mijn jaar. Ik ging af en toe weleens naar een studieborrel, maar dat doe ik nu liever niet meer, omdat dan de hele tijd mijn shit wordt gedraaid. Eén nummer vind ik nog wel leuk maar na de tweede wil ik gewoon wel iets anders horen. Ik vind het ook wel vlijend dat ze het doen omdat ze trots zijn dat ik er ben en dat vind ik ook wel hard. Maar ik denk ook: “Je hoeft niet nóg een keer dat nummer van me te draaien”.
Maar soms loop ik gewoon rond op de UvA en word ik herkend door mensen die ik niet ken. Ik vind dat hier niet zo chill, omdat ik hier gewoon kom om te studeren. Ik wil hier ook het liefst niet met rap bezig zijn, ik wil dat gescheiden houden.’
Wat willen mensen dan van je?
‘Ze spreken me aan. En dan zeg ik hoi terug.’ Hij lacht. ‘Ik houd het gewoon kort. Maar het combineren was tot nu toe goed te doen. Je hebt best wel veel vrijheid om je studie in te delen. Ik heb vorig jaar de vakken van een half jaar in een jaar gedaan en dit jaar moet ik mijn bachelorscriptie nog schrijven.
Ik ben ook gaan studeren omdat je dan een basis hebt in je leven. Je moet elke week iets doen en daarnaast kun je gewoon alles doen wat je wil doen. Als je maar je studie volgt boeit het niet zoveel. Ik heb de laatste jaren heel veel kunnen maken omdat ik zoveel tijd had om mezelf op dit soort gebieden te ontwikkelen, zonder dat ik me zorgen hoefde te maken over mijn ontwikkeling, want ik was ook nog gewoon aan het studeren.’
Stel je voor dat het niet meer lukt om het te combineren. Wat ga je dan doen?
‘Dan kies ik nu sowieso voor muziek. Ik ben zo gemakkelijk door mijn studie gewandeld dat ik er vertrouwen in heb ik dat ik ook mijn scriptie gewoon kan fixen. Muziek is gewoon heel onzeker en dat geld is ook niet voor altijd.
Op een gegeven moment ben je ouder en, tenzij je een uitzondering bent, is het dan gewoon klaar. Dat is het moment waarop ik iets met geografie ga doen. Ik vind het belangrijk om mezelf educated te houden en dingen te leren.’
Ben je ermee bezig dat het over vijf jaar misschien wel voorbij is en dat je daarom nu zoveel mogelijk moet toeren?
‘Nee, ik vind toeren gewoon heel leuk. Je ziet zoveel plekken waar je normaal niet zou komen. De energie die je van optreden krijgt is echt een kick. In het begin is het best wel moeilijk, want dan heb je soms shows waar dertig man staat en het publiek lastig is. Als mensen je eenmaal kennen dan gaan de shows ook gewoon helemaal los.
Mijn hoogtepunt dit jaar was mijn optreden op Woo-Hah Festival. Dat was de eerste show waar we voor een heel volle zaal stonden waarbij iedereen ook echt voor ons kwam. Drie rijen buiten de tent stonden nog mensen en iedereen ging helemaal los. Springen, meeschreeuwen, dat soort dingen. Ik heb het in Leiden bij Minerva ook twee keer helemaal leuk gehad. Zij werden ook helemaal gek.’
Zijn dat mensen met wie je normaal ook zou omgaan hier?
‘Nee, ik denk het niet. Ik heb wel wat vrienden die bij het corps zitten, maar die kende ik al voordat ze daarbij gingen. Maar het is niet echt mijn vibe. Het hiërarchische van het corps, het gedwongen drinken, het idee van “Jij bent een jaar jonger dan ik dus je bent helemaal niet hard”, dat is iets wat ik totaal niet heb.’
Maar zij zijn wel heel erg fan van jou.
‘Dat respecteer ik en ik vind het ook erg leuk om daar te zijn. Ik denk dat ik een van de weinige hiphopartiesten ben die hen kan aanspreken, omdat ik gewoon student ben en zelf dingen meemaak. In mijn teksten gaat het gewoon over uitgaan, of over je leven als je jong bent en als je studeert. Ik wil de vibe van mijn generatie neerzetten. Dat ik ook gewoon tot vijf uur in de club sta en dan opsta met een kater.’
(Lees verder onder de video)
Sta je over vijf jaar nog steeds bij Minerva?
‘Ik ben er wel uit dat ik muziek heel vet vind, dus ik zie mezelf over vijf jaar wel een popalbum maken met liefdesliedjes over mijn tijd als rapper. Ik zie niet in waarom je niet gewoon dit kunt blijven doen. Wat is een leuke leeftijd om te stoppen met jezelf misdragen?’
Misschien wel nooit toch.
‘Misschien wel nooit, maar misschien moet je ooit ook wel verantwoordelijkheid nemen en accepteren dat het studentenleven nu echt voorbij is. Op een gegeven moment zijn al je vrienden gewoon normaal aan het doen en ben jij nog elke dag aan het feesten. Dan wordt het tijd popliedjes te gaan maken.’
