Het Alis van Thomas
Ieder jaar vertrekken honderden UvA-studenten naar het buitenland voor een studie, stage of onderzoek. Wekelijks vraag Folia een van hen om een tipje van de sluier van zijn of haar stad op te lichten. Deze week: het Alis van Thomas Hofman (25), masterstudent Earth Sciences. In het Peruviaanse dorpje Alis deed hij bodemonderzoek.
Stad in zes woorden
‘Klein, hechte gemeenschap, mooi gelegen, bergachtig.’
Bekend van
‘Het is eigenlijk nergens bekend van. Alis is een unieke plek, in een natuurgebied, op 3.600 meter hoogte. De meeste huizen zijn vervallen. Met elf medestudenten deed ik bodemonderzoek om de kwaliteit van de bodem te beoordelen, en te kijken in hoeverre de hoogte en het landgebruik invloed hebben. Het is ook deels een toeristische plaats, er zijn veel hotelletjes.’
Toeristische attractie
‘Het natuurgebied zelf: Yauyos-Cochas. Je kunt er hiken, fietstochten maken en kajakken.’
Onontdekte parel
‘Het dorp is op zichzelf een onontdekte parel. Verder vond ik het erg mooi om lama’s, alpaca’s en vicuña’s in het wild te zien: die zijn daar geen toeristische attractie. Omdat we op veldwerk waren, konden we gemakkelijk tussen de beesten door lopen. Ik vond het ook geweldig om rondvliegende condors te zien, dat zijn enorme vogels die heel weinig voorkomen.’
Mooiste uitzicht
‘Op de voorlaatste dag liepen we over een richeltje langs een afgrond van vijfhonderd meter. Daar kon je in de vallei kijken, waar je het dorp zag liggen, en dat was het mooiste uitzicht dat ik heb gezien. Je zag daar ook een rotsformatie die met een punt omhoog stak, en gletsjes aan de zijkant.’
Nummer 1-hit in de top 40
‘Dat is lastig te zeggen, maar we hebben zeker muziek gehoord. Dagelijks werden we met een busje naar de locaties van het veldwerk gereden, en de chauffeur – Mario – draaide alleen maar eighties-muziek. Zijn lijstje hebben we wel twintig keer gehoord, we hebben alle nummers achterhaald en er een Spotify-playlist van gemaakt.’
Held van de stad
‘Een keer werden we uitgenodigd voor een dorpsevenement waarbij we met de lokale bevolking varkenslongen gingen eten. Dat was leuk, want je voelt je dan geen toerist, maar onderdeel van de community. De leider van dat evenement, die dronken was en ons in kringetjes liet dansen, was daar de lokale volksheld. Hij droeg een fluitje en speelde elke drie minuten hetzelfde melodietje. Ik weet zijn naam niet, maar hij was erg aanwezig.’
Streekgerecht
‘Dat weet ik niet: wij hadden één vaste kok en die maakte voornamelijk rijst met aardappelen en kip. Er zat weinig smaak aan. Het was geen toeristenseizoen dus restaurantjes waren dicht. Soms kochten we iets als groente of blikjes tonijn in een klein supermarktje.’
Waar kan de UvA nog iets van leren?
‘Het simpele leven. We zouden in Nederland meer genoegen kunnen nemen met producten uit de omgeving, dat doen ze daar allemaal. Volgens mij willen we in Nederland alle producten die er in de wereld bestaan naar de supermarkt halen. Ik snap het ook, het is fijn om veel opties te hebben.’
Je moet hier onderzoek gaan doen, want...
‘Iedereen heeft een persoonlijke reden om naar een plek als deze te gaan. Het is bijzonder om te zien hoe mensen op deze hoogte leven in een omgeving waar niet alles zomaar bereikbaar is. Wil je naar een andere stad, dan ben je zo acht uur verder. Ook is het community-gevoel veel groter dan in Nederland: tijdens het dorpsevenement schoven tachtig mensen aan bij één gezin en gaf iedereen de drankfles door. Verder is de natuur fascinerend: geweldig hoge bergen, vlakten, unieke vegetatie. Op deze hoogte zou je in Europa al lang de sneeuwgrens gepasseerd zijn, maar dit ligt in de tropen, dus deze vegetatie – kleine, stekelige plantjes – kom je in Europa niet tegen. Dat maakt het gebied interessant voor onderzoek.’
Dit bericht is het 150e deel van de reeks over steden waar UvA’ers in het buitenland studeren, stage lopen of onderzoek doen. Ben je in het buitenland en wil je ook jouw kennis over jouw stad delen? Mail naar redactie@folia.nl.
