Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Bijzondere collecties
actueel

Op naar een nieuwe UB (6): De uitleen

Dirk Wolthekker,
13 augustus 2019 - 10:10

De UB verhuist over enige jaren naar het Universiteitskwartier, waar driftig wordt gebouwd en verbouwd aan het nieuwe onderkomen van de bieb. Deze zomer blikken wij terug aan de hand van net gedigitaliseerde oude UB-foto’s. Vandaag deel 6: de uitleen.

Hoe de toekomst van ‘het boek’ er in een digitale wereld uitziet is lastig te voorspellen. Er zullen vast steeds minder fysieke boeken (van papier, met een mooi of lelijk omslag) worden geleend omdat ze ook digitaal beschikbaar komen, maar laten we een eerlijk: een UB zonder boeken kan echt niet. Dus was, is, en zal er zijn: de uitleenbalie. Hier melden zich studenten, onderzoekers en soms externe boekenliefhebbers. Ze komen gewoon een boek lenen (of twee of drie of nog veel meer…). Of terugbrengen. Of opnieuw lenen, ook genoemd: verlengen.

 

Uitleensecretaris

Het gebeurde vroeger allemaal aan een bureautje. Een soort secretarie, waar de ‘uitleensecretaris’, laten we hem zo maar even noemen, de uit te lenen of in te nemen boeken registreerde. Rechts een eindeloze houten laatjeswand met minimapjes en minikaartjes. Wie wilde lenen zocht in een laatje naar titel of auteur, vulde een aanvraagformuliertje met boekregistratienummer en je lenersnummer in en leverde die af bij ‘de uitleen’.

 

En dan begon het grote wachten op dat hele ingewikkelde wiskundeboek over de negenpuntscirkel van Feuerbach of de dekpuntstelling van Luitzen Brouwer. Duurde het wachten al te lang, dan had je altijd nog je eigen wachttafeltje. Afhankelijk uit welk hoek of gat het boek gehaald moest worden en afhankelijk van het aantal wachtenden voor je, kon dat maar zo een kwartier, twintig minuten of langer duren. Wie slim was nam dus een reservestudieboek mee om de tijd te doden.

Foto: Daniël Rommens

Rode kratjes

Eerlijk is eerlijk: anno 2019 is ‘de uitleen’ vele malen makkelijker, maar ook onpersoonlijker. Want ja, waar is de ‘uitleensecretaris’ die je het aangevraagde boek overhandigt met een briefje waarop de inleverdatum staat vermeld? De centrale uitleen (en ‘terugneem’) op het Singel is sinds 2010 de intussen bij iedereen bekende Rode Kamer op de eerste verdieping. Grappig detail: het zijn oude plastic kratjes uit de vleesindustrie die de UvA voor 1 euro per stuk op de kop had getikt.

 

Het boek zoeken dat je wilt lenen gaat natuurlijk gewoon via de digitale portal van de UB. Is het boek beschikbaar dan moet je na aanvraag soms nog even wachten, maar dat kan ook thuis. Zodra je boek er is ontvang je een mail met een nummer van het kratje. Je pakt je boek eruit, gaat naar de lendomaat in dezelfde kamer en je bent de trotse houder van een UB-boek.

Foto: Schets MVSA Architecten

Geel

Het systeem wordt in de nieuwe UB niet veranderd, want het functioneert volgens medewerkers en studenten prima. De locatie verandert natuurlijk, want de nieuwe uitleen van de UB staat midden in het Universiteitskwartier. Op het Singel moet je een trap op naar de eerste verdieping, in de nieuwe UB ga je een trap af naar verdieping -1 van de voormalige Tweede Chirurgische Kliniek.

 

Detailveranderingen zijn er natuurlijk wel. Zo worden de boekenkratjes geel. Volgens de architect van de nieuwe UB is de huidige kleur rood te agressief en te onrustig als kleur voor een ruimte die juist boekenrust moet uitstralen. Verder komt er in de Gele Kamer - we munten hier direct maar even een nieuwe naam - een leestafel en een extra (tweede) lendomaat. En op de eerste verdieping een extra ‘terugneemvoorziening’. Zoveel is duidelijk: net als de studiezalen en de kantine moet ook de uitleen comfort bieden, leencomfort!

 

Meer over de nieuwe UB en het Universiteitskwartier? Check hier.