UvA'er ‘Royal Flush’ teleurgesteld na intens WK op Museumplein
Eén alles overtreffende missie beheerste de voorbije weken het leven van UvA-student Aron Roijé: met het Nederlands drietal schitteren in eigen stad, tijdens het WK 3x3 basketball. Vrijdagavond wachtte voor ‘Royal Flush’ en zijn ploeggenoten, in een pop-upstadion op het Museumplein, de beslissende confrontatie met de Verenigde Staten.
‘RO-YAL-FLUSH-A-RON-ROIJEEEE!!!’ De omroeper gaat tekeer en honderden toeschouwers doen met hem mee. Dankzij een knappe actie van de UvA-student klinische psychologie (31) is het geloof bij de Nederlandse fans weer terug. 5-2 achter voelt toch beter dan 5-1.
Amper tien seconden later is de sfeer weer bedrukt, in het tijdelijke stadion tussen het Rijksmuseum en het Van Goghmuseum. In 3x3 basketball gaat alles razendsnel. Twee teams van drie spelen op een half veld met maar één basket. Eén goede schijnbeweging, loopactie of pass en er volgt alweer een schot. Geen toeschouwer durft op zijn telefoon te kijken.
En weer een punt voor Amerika. 7-2. Fans in oranje hemden schudden hun hoofden. Ze weten dat door de eerdere nederlaag van Oranje in de poulefase, tegen regerend wereldkampioen Servië, Nederland de VS móet verslaan om de knock-out fase van het WK te bereiken. Maar de fysiek sterke Amerikanen werken niet bepaald mee.
Permanent 180 slagen per minuut
Voor Aron is het eigenlijk al een prestatie dat hij hier op het veld staat. Een jaar geleden leek zijn carrière voorbij. ‘Vlak na een toernooi in China begon het probleem,’ vertelt hij zelf. ‘Mijn hart ging zonder aanwijsbare reden te keer. Ik kreeg medicatie, maar dat sloeg niet aan. Een week lang lag ik in een ziekenhuis, met een permanente hartslag van 150 tot 180 slagen per minuut.’ Een zware operatie moest redding brengen. Het herstel nam flink wat tijd en energie in beslag. ‘Eigenlijk ben ik pas de laatste twee maanden weer helemaal fit. Ook in mijn hoofd.’
Precies op tijd, want op deze vrijdagavond staat Aron met nog drie minuten op de klok oog in oog met Kareem Maddox. Een gelouterde Amerikaanse basketballer van ver boven de twee meter. Met zijn 1 meter 85 is Aron de kleinste speler op het veld. Geen bezwaar, zo blijkt. Dankzij een watervlugge schijnbeweging dribbelt Roijé voorbij de Amerikaan. En hij scoort.
Zou het dan toch nog mogelijk zijn? Een teamgenoot van Aron gooit van flinke afstand de bal de basket in. De Amerikaanse voorsprong blijft slinken. Met nog een minuut te gaan staat het 14-14. Weer gaat een golf van energie door het stadion. Ook Aron voelt het. Zo veel steun heeft hij nog nooit eerder meegemaakt, zou hij na afloop vertellen.
Maar de Amerikanen laten zich niet van de wijs brengen. Als voormalig college-basketballersCollege-basketbal is de universiteitencompetitie van de Verenigde Staten. Het is na de NBA de populairste competitie en een kweekvijver voor vrijwel al het Amerikaanse basketbaltalent. in de VS zijn ze wel wat druk gewend. Ze zetten nog één keer aan en scoren de 15-14. De zoemer klinkt. Game over. Het publiek klapt als teken van waardering voor de Oranje-mannen, maar dit keer lijkt Aron het niet te voelen. Met een sombere blik loopt hij het stadion uit.
Tokio 2020
‘Dit is zeker een tegenvaller,’ vertelt hij buiten, niet wetende dat de Verenigde Staten zich later zouden kronen tot Wereldkampioen. ‘Het is geen excuus dat de twee sterkste landen in onze poule zaten, want wij zijn van datzelfde niveau. We hadden minstens één van die twee topduels moeten winnen.’
De UvA-student zucht en tilt zijn wenkbrauwen omhoog. ‘Het is jammer. Maar ons hogere doel blijft de Olympische Spelen. Er komen in 2020 twee kwalificatietoernooien aan. Als we daar presteren, en dat is haalbaar, dan staan we in Tokio. Al heb ik eerst nog iets heel anders te doen. Voor mijn studie moet ik stage lopen in een verslavingskliniek.’
