Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Bas Visscher
actueel

USC-klimgoeroe bedwingt twee nooit beklommen bergwanden in Alaska

Sebastiaan van de Water,
23 april 2019 - 07:42

Bas Visscher (32) klautert doordeweeks op de klimwanden van het Universitair Sportcentrum, maar af en toe moet hij eruit. De prijswinnende klimcoördinator van het USC liet zich een maand geleden met kompaan Niek de Jonge afzetten op een gletsjer in Alaska. Met een vage foto in de hand gingen ze op zoek naar een nooit eerder beklommen bergwand.

Bas, vertel, je wordt door een vliegtuigje afgezet op een gletsjer in de Revelation Mountains van Alaska. Dan sta je daar. Wat doe je dan?

‘Slikken. Er lag een veel dikkere laag sneeuw dan verwacht. Zeker een meter hoog. Lopen ging heel moeizaam. Ondertussen staar je het vertrekkende vliegtuigje na. Je denkt: daar gaat de beschaafde wereld. Je weet dat je komende weken niemand zal tegen komen. Mocht er iets fout gaan, dan is redding heel ver weg. Maar tijd om poëtisch te denken heb je niet, want je moet in actie komen.’

 

Wat moet er gebeuren?

‘Een heleboel. In zo’n wereld overleven is vooral veel gedoe. Je moet een sneeuwhol graven en een tent opzetten zodat je beschut bent tegen de wind en kou. Je moet sneeuw verzamelen en smelten op een gaspitje om überhaupt water te kunnen drinken. En je moet natuurlijk de omgeving goed verkennen. We hadden één foto’tje bij ons, van een berg genaamd de Titanic. Die was nog nooit van de noordzijde beklommen. Dat wilden wij gaan doen.’

 

Was die Titanic een beetje in de buurt?

‘We herkenden hem in de verte, dus toen het weer goed was, hebben we onze ski’s ondergebonden en tassen omgedaan, en zijn we vertrokken. Het kostte ons negen uur ploeteren door de sneeuw voor we bij de noordzijde arriveerden. Daar wachtte ons een tegenvaller. Fuck dachten we. Dit ziet er niet veilig uit.’

 

Wat was er mis?

‘Er zat heel weinig ijs op onze geplande klimroute. Dat ijs heb je nodig om goed te kunnen klimmen met onze tools. Dat was dus een flinke domper. Ook voor onze moraal. Was alles voor niets geweest? We namen een dag rust en zaten te balen in onze tent. De dag daarop zijn we gaan lopen, op zoek naar een plan B. We ontdekten tot onze blijdschap een nog onbekende maar ogenschijnlijk goede route richting de top. De volgende ochtend zijn we om 4 uur begonnen aan de klim.’

 

Hoe verliep die beklimming van de Titanic?

‘Het bleek lastiger dan gedacht. Van de grond lijkt een bergwand simpel omhoog te gaan, maar als je een stukje klimt verandert je perspectief. Dan openbaren zich bijvoorbeeld kloven waar je eerst in moet afdalen. Het maakte het gevaarlijker en moeilijker. Maar het is ons gelukt! De afdaalroute was goed te doen. We waren om 8 uur in de avond terug in onze tent. Daar hebben we lekker geslapen en de volgende dag zijn we weer die negen uur terug geskied naar onze eerste locatie.’

 

(Lees verder onder de afbeelding)

Foto: Bas Visscher

Toen weer naar huis?

‘Zeker niet! Vanaf daar hebben we gezocht naar meer bergen om te beklimmen. Onze aandacht werd getrokken door een interessante piek, nog zonder naam. Helaas moesten we tijdens de beklimming omkeren omdat de route doodliep. Daarna mislukte ook de beklimming van een andere berg vlak bij ons basiskamp. We baalden behoorlijk, maar dit soort tegenvallers hoort bij expeditieklimmen. We hebben vervolgens nieuwe moed verzameld, zijn teruggekeerd naar de naamloze berg, en uiteindelijk daar toch de top gehaald via een nieuwe route op de zuidwand. We willen deze berg in ons verslag in de American Alpine Journal de Tantalus dopen, naar de Tantaluskwelling. Meestal wordt zo'n naamsuggestie wel gehonoreerd.’

 

Inmiddels ben je weer terug in Nederland, hoe kijk je terug op je weken in Alaska?

‘Je moet weten dat bergbeklimmers drie soorten fun onderscheiden. Type 1 betekent dat het meteen genieten is. Type 2 betekent dat het flink afzien is en vooral na afloop erg leuk. Type 3 betekent dat je het allemaal maar net hebt overleefd en op een bepaalde manier daar plezier uit haalt. Deze expeditie viel vooral onder type 2. Al waren sommige klimstukken ook wel echt type 1.’

 

Had je nog een mystieke ervaring in de naar de bijbel vernoemde Revelation Mountains?

‘Niet echt. Of het moet zijn dat Eden gewoon hier is, Nederland in de lente. Ik geniet nu heel erg van de zon en de warme douches en zachte matrassen. Als je een paar weken in een te klein tentje op een gletsjer hebt gezeten, besef je weer: de beschaafde wereld heeft toch wel enorme voordelen. Maar ja, binnenkort vertrek ik weer naar de Alpen voor nieuwe beklimmingen…’