UvA-student Dennis doet vrijwilligerswerk in ruil voor een woning
Een paar uur maatschappelijk werk per week en in ruil daarvoor een huis in Amsterdam. Bij VoorUit kunnen studenten zich er al ruim tien jaar voor aanmelden. ‘Een huisfeestje kan niet zo wild gaan, daar moet je wel rekening mee houden.’
Tussen de hoge flats in Osdorp ligt een vierkant grasveldje met wat bomen erop. Een slackline, een breed lint waarop gestaan kan worden zoals een koorddanser dat doet, loopt van de ene boom naar de ander. Dennis Rood (27) spant hem aan. Hij studeert sport- & prestatiepsychologie bij de UvA en is al drie jaar betrokken bij VoorUit. Eerst woonde hij in Bos en Lommer, maar nu er een nieuwe project in de Wildemanbuurt werd opgestart, werd hij daar wijkcoördinator.
‘Het geeft een soort zingeving,’ zegt hij. ‘Ik geniet er echt van. De mensen in de wijk zijn ook echt blij dat je er bent. Het geeft de wijk een boost.’ Naast Dennis zijn er nog zo’n tachtig studenten die ergens in Amsterdam in een wijk wonen in ruil voor tien uur vrijwilligerswerk per week. Dennis woont samen met Erik den Hartog, die nieuw is bij het project en aan de HvA studeert.
Sportclub
Drie keer per week is er een activiteit. Vandaag is dat ‘sportclub’, en dat houdt in dat er gevoetbald kan worden en geslacklined. Vooral dat laatste is flink populair bij de kinderen, die langzaamaan na vier uur ‘s middags bij het grasveld aan komen slenteren.
‘Naar de boom kijken,’ roept Dennis terwijl hij een van de kinderen helpt balanceren op het lint. ‘Voeten recht, handen wijd. Je bent een vogel, een vliegtuig. Nee, wijder!’ Na wat gestuntel lukt het de kinderen ook met minimale hulp naar de overkant te komen.
‘Dus jij gaat straks shinen,’ zegt Dennis als Aye (8) vertelt dat ze op turnen zit. Aye: ‘Ja.’ Dennis: ‘Awesome.’ Aye: ‘We zijn hier niet in Engeland, meester.’
Naast de activiteiten zijn de studenten ook nauw betrokken bij een gezin uit de buurt, waar ze minimaal een keer per week langsgaan voor de gezelligheid, of om bijvoorbeeld te helpen bij het huiswerk. Een keer in de zoveel tijd organiseren de studenten een grotere activiteit. Dennis: ‘Laatst gingen we een middagje weg naar het centrum. Die kinderen helemaal door het dolle heen: gaan we naar Amsterdam? Dan moet ik toch even uitleggen dat ze zélf ook in Amsterdam wonen. Maar ze komen de buurt niet zo vaak uit, hadden bijvoorbeeld nog nooit op de pont naar Noord gestaan. Ze scheten bagger.’
Cultuurverschillen
In de wijken waar VoorUit actief is, wonen veel moslims. Hoe zit het met cultuurverschillen? Die verschillen zijn juist enorm leuk, zegt Dennis. ‘Mensen vertellen graag over hun cultuur, heb ik gemerkt. Vooral als ze merken dat ik er weinig vanaf weet. Toen we hier kwamen vorig jaar was het ramadan en we maakten een rondje door de buurt om ons voor te stellen. We werden overal binnengehaald en volgestopt met koekjes en lekker eten. Zoiets gebeurt in mijn witte dorp echt niet: hier is het veel gezelliger, een heel open cultuur.’
Kinderen herkennen hem inmiddels ook al in de Wildemanbuurt als hij over straat loopt. ‘Dat is heel leuk. Tegelijkertijd ben je zo wel altijd een soort van in functie. Een huisfeestje kan niet zo wild gaan, daar hou ik rekening mee. Dat zit ook wel een beetje in mijn persoonlijkheid, maar als VoorUit-medewerker heb je ook een extra verantwoordelijkheid.’
Wennen
Het is voor de eerstejaars altijd wel even wennen, zegt Dennis: een nieuwe stad, een nieuwe studie en dan ook nog tien uur vrijwilligerswerk per week. ‘Maar dat rolt vanzelf wel. Het is ook goed voor je cv, het staat beter dan vakkenvullen of een promotiebaantje.’
Hij stapt zelf ook op het slackkoord, voorzichtig met een voet balancerend. ‘Naar de boom kijken, meester,’ joelen de kinderen. ‘Voeten naar de boom!’ Ernaast schopt Adam (7) – ‘Ronaldo Ronaldo’ – net de bal in de bosjes. Aye loopt naast meester Dennis en houdt hem in de gaten. ‘Moet ik je handje vasthouden?’
