UvA-liefde: Mathilde (34) en Thijs (35) ontmoetten elkaar in de Intreeweek
Is er liefde op de UvA? Oud-studenten Mathilde Verdam (34) en Thijs Schut (35) ontmoetten elkaar tijdens de Intreeweek. Inmiddels zijn ze getrouwd en hebben ze twee kinderen: Fedde (2) en Nina (0). ‘Op een gegeven moment zei Mathilde dat ik maar zo snel mogelijk moest terugkomen naar Nederland.’
Mathilde: ‘We hebben elkaar ruim vijftien jaar geleden tijdens de Intreeweek ontmoet. Hij studeerde antropologie en was mijn groepsbegeleider – het was toen nog met gemixte studies. Ik woonde bij mijn ouders in Hilversum en ging psychologie studeren aan de UvA.’
Thijs: ‘Wat weet je nog van die week?’
Mathilde: ‘Eigenlijk niet zo veel, haha. Er zijn ook nauwelijks foto’s uit die tijd, we hadden nog geen telefoons met een camera. Ik had een Nokia 3210, daar kon je net mee sms’en.’
Thijs: ‘Ik begeleidde de Intreeweek met een vriend uit Lochem; ik kom uit de Achterhoek. En ik vierde die week mijn verjaardag – ik werd toen twintig – dat weet ik nog.’
Mathilde: ‘Het was geen liefde op het eerste gezicht. Hij was een oudere student, een heel knappe jongen, en ik vond hem leuk en interessant, ook omdat hij antropologie studeerde: dat kritisch nadenken, en creatief zijn... Zijn rode bril vond ik ook leuk. Hij was erg zichzelf, kon van alles vertellen over de stad. Maar ik had niet gedacht dat ik hem na de Intreeweek nog zou zien.’
Thijs: ‘Mathilde had toen net door Zuid-Amerika gereisd, weet ik nog. Ze had ook zo’n mailadres, mathildeopreis@hotmail.com. Een van de laatste Intreeweek-avonden zaten we bij pizzeria Rimini – echt niet te hakken – en ik probeerde daar een beetje sociaal te doen. Het was heel gezellig, maar niet dat de vlam oversloeg.’
Mathilde: ‘Ik dronk rode wijn.’
Thijs: ‘Ja, dat weet ik nog. Dat was wel een tegenvaller, haha. Als student moet je toch bier drinken, vonden wij.’
Mathilde: ‘Toevallig kwamen we elkaar toch weer tegen, een paar weken later, op de fiets bij het Van Gogh Museum. Toen dacht ik: hee, dat is Thijs! Zal ik gedag zeggen? Ja, ik zeg gewoon gedag!’
Thijs: ‘Dat was het moment dat ze weer op mijn radar verscheen. Dat ik weer dacht: hé, Mathilde.’
Mathilde: ‘Hij zat bij een studentenvereniging en dat wilde ik ook. Uiteindelijk ging ik bij SSRA, waar hij ook bij zat, en dus zagen we elkaar weer bij die borrelavonden. Ik weet nog dat ik een keer bij Kriterion zat en dacht: ik wil graag met Thijs afspreken. Toen belde ik hem, maar hij nam niet op.’
Thijs: ‘Doodeng.’
Mathilde: ‘Achteraf bleek dat-ie dacht: woah, ik durf niet op te nemen. Dus ging ik maar met de tram naar huis, en toen belde hij toch terug. We zijn toen in de Beiaard biertjes gaan drinken, aan het Spui. We eindigden met falafel bij Maoz aan het Muntplein, super chic. Dat was 8 oktober: onze datum.’
Mathilde: ‘Tijdens onze studententijd hebben we nooit problemen gehad. Het was vrij snel duidelijk, hops, we waren een stel, en dat is zo gebleven. Ook omdat we bij elkaar op de studentenvereniging zaten, en dus dat sociale leven ook deelden.’
Thijs: ‘Het is eerder zo dat onze carrière aan de universiteit problematisch was. Mathilde ging op een gegeven moment promoveren aan de UvA, terwijl ik kreeg te horen dat ik mocht promoveren in het buitenland, aan een Australische universiteit.’
Mathilde: ‘We zijn dus nooit uit elkaar geweest, maar wel fysiek uit elkaar. Hij heeft van 2012 tot 2014 in Australië en Indonesië gezeten.’
Thijs: ‘Ja, voor mijn onderzoek deed ik namelijk veldwerk in Indonesië – mijn onderzoek ging over relatief hoogopgeleide jongeren die terugkeren naar hun plattelandsgemeenschap. Ik heb een jaar lang “gehangen” met jonge mensen. Het was best wel heftig voor ons, want ik was bij elkaar gewoon twee jaar weg. Toch, Til?’
Mathilde: ‘Ja, inderdaad, dat was wel heftig.’
Thijs: ‘We waren 28, 29, en om ons heen kregen vrienden kinderen. Maar ja, voor mij was het zo van: wow, ik heb een promotieplek, en die zijn er niet zo veel. In Nederland waren er toen ook al budget cuts, dat is van alle tijden.’
Mathilde: ‘Dat is misschien wel het ding met zo’n lange relatie, dat het ook vanzelfsprekend wordt dat je bij elkaar bent. We dachten: dat komt wel goed, maar zo werkte dat toch niet.’
Thijs: ‘Het idee was dat ik voor vier jaar ging, of dat Mathilde ook een jaar naar Australië zou komen. Maar op een gegeven moment zei Mathilde – toch de wijze in onze relatie – dat het misschien toch allemaal niet zo’n goed idee was, en dat ik maar zo snel mogelijk terug moest komen naar Nederland. Je leeft relatietechnisch namelijk zo langs elkaar heen. Ik zou eigenlijk nog twee jaar in Australië schrijven, maar toen heb ik aan mijn begeleiders gevraagd of dat ook in Nederland kon.’
Mathilde: ‘Jij durfde dat eerst niet goed te vragen.’
Thijs: ‘Ik dacht, dat gaat vast niet lukken, maar het was helemaal geen probleem. Ik heb toen mijn oude scriptiebegeleider aan de UvA benaderd en zij heeft geregeld dat ik bij antropologie aan de UvA kon zitten om te schrijven, als een soort associate researcher. En daar ben ik een beetje blijven hangen: ik heb er nu een postdoc-plek. Mathilde heeft me daarin ook altijd gestimuleerd. Ik vind Mathilde bijzonder slim en bewonder haar in alles wat ze doet, dus dat was voor mij ook een reden om het vol te houden.’
(Lees verder onder de afbeelding)
Thijs: ‘Toen ik in het buitenland zat, en Mathilde alleen thuis was, had ze opeens veel tijd. Ze ging toen allemaal wijncurssussen doen. Uiteindelijk is ze ook vinoloog geworden en nu genieten we samen van wijn. Zodra ik terug kwam uit Australië had ik zoiets van: we zijn weer samen, hoe gaaf is dat, laten we gaan trouwen, en onze liefde vieren! We gingen op vakantie naar Frankrijk en kwamen langs de Bourgogne. Daar overnachtten we en heb ik haar op het muurtje van een Grand Cru-wijngaard heel klungelig ten huwelijk gevraagd. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Maar ze zei ja!’
Mathilde: ‘Ik had het niet echt aan zien komen, maar achteraf was het ook niet heel gek. Het was op dat moment wel een grote verrassing. We gingen even wandelen, we hadden niets bij ons, en hij had gewoon de ringen in zijn zak zitten.’
Thijs: ‘We zijn in 2015 getrouwd op de buurtboerderij in Amsterdam, met de ceremonie in het kleine witte kerkje van oud-Sloterdijk.’
Mathilde: ‘Ik ben nu universitair docent bij de Universiteit Leiden, bij de afdeling psychologie. En eerst dus gepromoveerd aan de UvA. Een lekker academisch stel zijn we.’
Thijs: ‘Jij mist de UvA, al was het maar om de reisafstand.’
Mathilde: ‘We hebben daar natuurlijk ook jarenlang rondgelopen, en Thijs zit er nog steeds.’
Thijs: ‘En studenten zijn ook anders in Amsterdam, dat vond Mathilde ook toen ze naar Leiden ging.’
Mathilde: ‘Ik dacht dat het niet zo veel zou uitmaken, maar de UvA is gewoon een beetje een eigenwijze universiteit, dat merk je aan iedereen die er werkt, maar ook aan de studenten. Die zijn mondig, heel erg leuk eigenlijk.’
Thijs: ‘Toen ik net terugkwam uit Australië… Ik was daar verbaasd door de universiteit, omdat ik Australië associeerde met easy-going en relaxed, maar ik voelde daar juist een heel harde sfeer. Het was ingericht als bedrijf: je moet publiceren, dan komen we hoog in de rankings. Toen kwam ik bij de UvA en begonnen net de Rethink-protesten, een maand of twee later, en daar voelde ik me erg mee verbonden. Dat is dan ook wat de UvA voor mij is: een kritische plek.’
Mathilde: ‘Ik zit nog steeds af en toe bij het P.C. Hoofthuis, daar gingen we vroeger ook naar de gym. Ik kwam natuurlijk voor mijn studie naar Amsterdam, dus voor mij zijn deze stad en de UvA innig met elkaar verbonden.’
Ook liefde gevonden op de UvA? Mail naar redactie@folia.nl.
