UvA’er Splinter (22) presenteert tv-programma over Haagse politiek

Splinter is druk: vandaag stonden interviews en fotoshoots gepland voor Splinter in de politiek, een zesdelige serie die vrijdag 15 februari begint. In de afleveringen, waarvoor hij vanochtend nog op de schaatsbaan stond met PvdA-leider Lodewijk Asscher, gidst hij de kijker door ‘de Haagse jungle’ en toont hij dat ‘politiek ook leuk kan zijn’, aldus het persbericht. ‘Tijdens zijn expeditie spreekt hij met politieke grootheden, sluwe spindoctors, gevierde journalisten en bekende actievoerders.’

Het gaat dus niet om beleid, maar om de menselijke kant, zegt Splinter – felrood pak, zwarte glitterschoenen – zodra we verderop in een interviewhokje plaatsnemen. ‘We halen de politici uit Den Haag, uit die mistige glazen bol. Hoe groot is de media-, werk- en beveiligingsdruk? Ik probeer vragen te stellen op zo’n manier dat zij de koektrommel opendoen, waar ze nu eens een lekkere stroopwafel en dan weer een roze koek uit halen. Ze hebben allemaal wel wat moois te vertellen, en zo kunnen we het handelen van politici wellicht ook beter begrijpen.’

Wat is het opmerkelijkste verhaal dat je hebt gehoord?

‘Nog niet alles is gedraaid, dus dat is een goede vraag. Het zit hem vooral in kleine dingen, zoals een Jack de Vries die vertelt dat hij de bril van Balkenende heeft aangepast. Balkenende had een zwaar montuur en dat zou afstand leveren tussen de kiezer en politicus, dus het montuur werd langzaamaan steeds dunner gemaakt. Toen hij premier was, was het alleen nog een glazen brilletje. Dat zijn mooie verhalen.’

Hoe kwam Avrotros eigenlijk bij jou voor dit programma?

‘Dat is grappig gegaan. Schrijver Jan Terlouw schreef het boekenweek-essay en productiebedrijf Posvideo maakte een documentaire over hem. Toen vroegen ze mij om met hem in gesprek te gaan in het DeLaMar Theater – ik denk omdat ik politiek actief ben en een beetje analytische dingen doe bij DWDD. Ik vind Jan Terlouw een enorm inspirerende man, dus dat leek me fantastisch. Twee weken na uitzending belde de regisseur met de vraag of ik dat vaker wilde doen. Nou, je moet het leven volgens mij niet te veel plannen maar meer zien als een bos waar je in kunt huppelen of dwarrelen en dan zie je wel weer of er een zijpad of hoofdpad is. En soms is het opeens een modderpoel of een grasveld.

Het gesprek met Posvideo duurde drie uur, want ik praat heel veel en snel – sorry daarvoor. Het ging heel veel over politiek want dat vind ik bijzonder interessant omdat het met alles te maken heeft, als een discobal met heel veel kleurtjes. En het ging over twijfels, over hoe je als persoon in de media toch in een frame valt. Zo is de aanname vaak dat ik als voorzitter van de JOVD ook wel VVD’er zal zijn. Nou geloof ik wel in het individu, ik ben liberaal, en de vrijheid van het individu vind ik heel mooi, tegen de zichtbare en onzichtbare hobbels in. Daar verzet ik me ook tegen, ik heb een rood pak aan en ik draag ook ringen, nou, dat is niet altijd makkelijk om dat als jongen te gaan doen. Ik vind dat je moet proberen om daaroverheen te gaan. Ik ben dus wel liberaal maar niet per se VVD en over dat soort dingen hadden we het natuurlijk.’

En toen…

‘Ja, aan het eind van het gesprek zei de regisseur: vind je het leuk om een programma te gaan maken? Ik dacht: wat gebeurt híér, ergens is een draadje gesprongen, ik heb ze helemaal lamgeluld, maar dat was niet zo. Halverwege november kregen we goedkeuring van Suzanne Kunzeler, de netmanager van NPO 3. Dat duurde heel lang, logisch, maar het was heel spannend. Het eerste idee was misschien een programma over mode, want ik houd heel erg van mode, maar ook heel erg van politiek, en ik studeer ook politicologie, dus…’

Het productiebedrijf bedenkt dus eigenlijk een programma rond jouw persoonlijkheid en interesses.

‘Ja, en dat bij je past. Ik vind Lingo heel leuk maar ik zal het waarschijnlijk niet kunnen presenteren, of willen, zonder dat ik het nou teniet wil doen want ik vind het een erg leuk programma, maar op die manier is het toen gevormd. Ik mocht met politieke personen gaan praten en dat is heel gaaf om te mogen doen.’

Bij de aankondiging van het programma verscheen ook veel kritiek op Twitter. Waarom zou je politiek ‘leuk’ moeten maken, vroeg men zich af.

‘Als ik als politicus antwoord zou geven, zou ik zeggen: dat maakt me niets uit. Ik vind wel dat iedereen mag zeggen wat-ie wil zeggen, maar het is niet leuk om te horen. Ik denk ook: geef me eerst een kans, misschien dat ik kan laten zien dat het gewoon… Ik val niemand kritisch aan, dat is ook niet mijn stijl, ik ben meer van de harmonie. Dus met Kees van der Staaij, waar ik het inhoudelijk mee oneens ben, zeg ik wel: wat maakt het uit als twee mannen met elkaar trouwen? Ik ga niet zeggen: wat ben jij voor een debiel. Die hardheid, daar houd ik niet van. En ik vind ook: een persoon is niet één ding, niet eendimensionaal. Ik vergelijk mensen weleens met een diamant – niet dat ik mezelf vergelijk met een diamant, absoluut niet – maar de truc is om hem elke keer te draaien zodat er licht valt op weer een nieuw kantje. Politici zijn ook gewoon mensen met menselijke problemen, en dat weet iedereen ook wel, maar het is toch mooi om daar ook een keer naar te kijken.’

(Lees verder onder de afbeelding)

Je bent pas 22. Ben je eigenlijk weleens nerveus als je prominente politici gaat interviewen?

‘Niet echt. Het is het gevoel dat je op een hele hele hele hoge duikplank staat, en dat het heel spannend is, maar je eigenlijk ook heel graag wil springen. Elke ochtend, als ik opsta met Stage van David Bowie, denk ik al: wat is het hoog! En dan spring ik weer. Ik heb het ook omschreven als een snoepwinkel waar ik kan uitkiezen wat ik wil hebben zonder misselijk te worden. Dus wel focus, maar geen zenuwen, want dan zou ik ook niet spontaan het gesprek in gaan. We draaien altijd spontaan, dus ik zie de gast niet voordat de camera er is. Ik wil dat het moment echt is, dat geeft een bepaalde energie in het gesprek, en energie en gevoel vind ik heel erg belangrijk.’

Je hebt natuurlijk een bekende vader. In hoeverre denk je dat dat je heeft geholpen?

‘Er zijn reacties van: het is het zoontje-van, dus die krijgt dan een programma. De NPO is gewoon een professionele organisatie dus daar zal dat niet gebeuren, en ik ben ook geen JOVD-voorzitter geworden door mijn vader. Die heeft me zelfs geadviseerd om niet voor de politiek en media te kiezen omdat hij vindt dat je er meer voor inlevert dan je terugkrijgt, zoals je privacy. Hij zal altijd achter me staan maar zegt ook: doe het niet. Nu ben ik eigenwijs, dus wat dat betreft… Misschien zal ik later zeggen dat hij gelijk had.’

‘Het scheelt wel dat ik die wereld een beetje ken: toen ik klein was en mijn vader meedeed aan Dancing with the stars of bij Pauw & Witteman zat gingen Storm en ik als hele kleine broertjes van acht en tien mee naar de studio’s. Als ik nu naar DWDD ga ken ik de studio, maar als de camera aangaat moet je zorgen dat je verhaal goed is, want daar kijken ze uiteindelijk naar. Je moet altijd jezelf bewijzen – gelukkig – want dat moet iedereen. Het zou raar zijn als dat ineens niet zo zou zijn. Ik weet ook: tv is een bad waar je ingaat, maar de volgende dag gaat iemand anders weer in bad. Dan moet jij je afdrogen.’

Merk je dat al?

‘Nee, ik kom net om de hoek kijken.’

Je hebt wel iemand die je afspraken voor je maakt.

‘Ja, haha, omdat dit programma er nu aankomt. Ik kreeg een persvoorlichter van de Avrotros die alles regelt en coördineert. Dat is natuurlijk geen keerzijde, Mark is supergezellig en alleen maar hartstikke leuk. Tot nu toe is het alleen maar een feestje. Je moet vooral weten dat het draait om wat je maakt, dat “roem” niks voorstelt. Als je daarvoor gaat, is het net een drug waaraan je verslaafd raakt.’

Heb je zelf eigenlijk nog tijd om naar college te gaan?

‘Ik denk dat heel veel docenten die dit lezen denken: huh, zit hij bij ons op de universiteit? Dat wisten we niet! Ik studeer politicologie, het vijfde jaar van mijn bachelor, maar ik ga nu niet naar colleges, en dat vind ik zelf heel zonde. Ik had dit tv-programma wat optimistisch ingepland in mijn agenda, want ik dacht, ik heb zoveel energie, maar er zitten toch maar vierentwintig uren in een dag. Dus ik ga volgend jaar als het goed is – dat is een belofte die ik doe aan de Universiteit van Amsterdam, bij dezen – afstuderen! Mijn studieschuld is ook iets minder blij met deze uitspatting.’

Splinter in de politiek (zes afleveringen) begint op vrijdag 15 februari om 21.15 uur op NPO3. Hieronder vast de trailer.