Aastha werkt in de sterrenkoepel op het Science Park: ‘Het weer vind ik het minst leuk’
Wekelijks vertelt een medewerker, student, bestuurder, docent of hoogleraar over zijn of haar werkplek. Deze week: Aastha Parikh, promovendus in de sterrenkunde. Zij heeft drie, of eigenlijk vier werkplekken: in Science Park 904, in de sterrenkoepels, de trein en thuis.
Wie ben je en wat doe je?
‘Ik ben Aastha Parikh en ik ben 27 jaar oud. Ik ben derdejaars promovendus bij het Anton Pannekoek Instituut voor sterrenkunde, waar ik onderzoek doe naar dubbelsterren. Dat zijn stelsels van twee sterren die om elkaar heen bewegen. Eén van hen is altijd ofwel een witte dwerg, ofwel een neutronenster, ofwel een zwart gat, een dode ster dus. Ik doe het onderzoek samen met mijn promotor en twee andere promovendi. Mijn promotieonderwerp is de korst van afkoelende neutronensterren, een erg cool onderwerp. Wat afkoelende neutronensterren zo interessant maakt is dat hun dichtheid enorm verschilt: binnen een kilometer van de korst van die ster kan de dichtheid met een factor van honderd miljoen vermeerderen.’
Waar werk je?
‘Ik heb samen met negen andere promovendi een vaste werkkamer op het Science Park, waar we allemaal een vaste plek hebben. Je kunt de mijne herkennen aan alle Snoopy-beeldjes die er staan, ik vind Snoopy heel leuk. Daarnaast werk ik vaak in de trein tussen Delft, waar ik woon, en Amsterdam. Als ik echt deadlines moet halen werk ik thuis. Mijn beste werkplek is echter de sterrenkoepel op het Science Park.’
Wat vind je leuk aan je werkplek?
‘Waar ik opgroeide was er ongelooflijk veel lichtvervuiling. Ik vind het geweldig om hier op een heldere avond in de sterrenkoepel te kijken naar de sterren als het helemaal donker is. En wat ook handig is, is dat je de beelden van de telescoop vanuit een kamertje in het gebouw kunt zien, daardoor hoef je niet de hele nacht in de kou te staan.’
Wat vind je minder leuk aan je werkplek?
‘Het Nederlandse weer. Soms ben je je de hele week aan het verheugen op een heldere nacht, en dan komt er na een paar uur ineens een wolkendek opzetten waardoor je niets meer kunt zien. En dan is het om twee uur ’s nachts niet makkelijk om terug te gaan naar Delft.’
