Natuurkundigen zijn beste voetballers van de UvA op Roeterseilandtoernooi
Welk UvA-instituut beschikt over de beste voetballers? Die vraag werd dit weekend voor de 59ste keer beantwoord, op het ooit zo roemruchte Roeterseiland-voetbaltoernooi. ‘Professoren en studenten stonden vroeger rijen dik te kijken wanneer de atoomfysici het opnamen tegen de astronomen.’
Een bescheiden applausje klinkt op de velden van TOS Actief. Een van de kwartfinales is zojuist beslist met een Bergkampiaanse boogbal vanaf dertig meter. Slechts een handvol mensen zag het gebeuren.
‘Dat was in mijn studententijd wel anders,’ vertelt de ervaren scheidsrechter Derk Bouhuijs na het duel. ‘Toen leefden de faculteiten weken naar het Roeterseilandtoernooi toe. Professoren en studenten stonden rijen dik te kijken wanneer de atoomfysici het opnamen tegen de astronomen.’
Van interfacultaire vetes is anno 2018 weinig te merken op het Roeterseilandtoernooi. De tijd dat hooghartige mathematici en budget-surpende astronomen moesten vrezen voor hun enkels is voorbij. Professoren en UvA-notabelen laten zich hier al jaren niet meer zien.
‘Het is mooi geweest, we gaan er volgend jaar, na de zestigste editie, mee stoppen,’ vertellen de trouwe organisatoren Taasje Mahabiersing en Jan Geenevasen. ‘Het USC mag de organisatie overnemen.’
Maar terwijl het toernooi zich ontvouwt vertoont Taasje een steeds grotere glimlach op zijn gezicht. De tweehonderd deelnemers, verdeeld over twintig teams, vermaken zich kostelijk op de halve velden. Het niveau ligt, in sommige wedstijden, hoog. En er valt, zeldzaam voor een voetbaltoernooi, de hele dag geen onvertogen woord. Zelfs de scheidsrechters worden gespaard.
Wederzijdse weigering
Het grootse ‘conflict’ vindt plaats voor de halve finale, tussen de twee beste teams van het toernooi: de fysieke sterke natuurkundestudenten van de Purkrabbers en de technisch superieure gebouwbeheerders van FS Stars. Het probleem? Beide teams dragen een paars tenue. Eén van hen zal een afzichtelijk neongeel hesje aan moeten. Beiden volharden in weigering. Toegeven is een morele achterstand accepteren.
Scheidsrechter Derk beslist het dispuut met een door de Fifa nog niet gesanctioneerde methode: ‘Raad het getal in mijn hoofd’. Een minuut later dragen alle gebouwbeheerders een geel hesje over hun shirt. Die klap komen ze niet meer te boven.
Zelfs de aanwezigheid van balkunstenaars als beheertechnicus Dennis de Greef en gelegenheidsspeler Tarik Aberkan blijkt niet voldoende om de fysieke overmacht van de fysici te slechten. Met een 1-0 zege stellen de Purkrabbers hun plaats in de finale zeker.
In die eindstrijd verslaan de paarshemden betrekkelijk simpel (2-0) Lokomotiv Seedorf, een team vol natuurkunde-alumni dat al twaalf jaar mee doet aan het Roeterseilandtoernooi. ‘We zijn dan wel geen student meer, maar we hebben nog wel studieschuld,’ zo rechtvaardigen zij hun aanwezigheid. Taasje rijkt ze lachend de beker voor de tweede plaats uit. ‘Het was eigenlijk weer heel leuk,’ besluit hij. ‘Weet je wat, ik ga de komende jaren gewoon door.’
