‘Als jij je niet met de politiek bemoeit, dan bemoeit de politiek zich met jou’
Je kunt volgende week kiezen uit 564 Amsterdammers die gemeenteraadslid willen worden. Wij spreken deze week drie UvA-studenten die in de raad hopen te komen. Vandaag de laatste: Caesar Bast (23, rechten), nummer 9 voor de PvdA.
‘Ik word soms een beetje gek van de drukte,’ zegt Caesar aan de telefoon, ‘Maar ik heb deze week wel tijd voor een interview.’ We spreken hem in het knusse PvdA-campagnekantoor in De Pijp, tussen de stapels papieren. Er hangt een grote poster van Eberhard van der Laan aan de muur. Terwijl een collega van Caesar heen en weer ijsbeert, zet Caesar twee kopjes koffie neer.
Hoe lang ben jij al betrokken bij de lokale politiek?
‘De afgelopen vier jaar. Daarvoor heb ik wel altijd een mening gehad en dat leidde ook tot een studie politicologie. Daar ging ik een keer mee naar een avond van de jongerenorganisatie van de PvdA, de Jonge Socialisten. Dat was suf, ik vond het eigenlijk helemaal niks. Maar omdat ik dingen zag die ik in de stad wilde veranderen, dacht ik: waarom probeer ik het niet gewoon? Anderhalf jaar na dat eerste avondje ben ik actief geworden bij de gemeenteraadscampagne van de PvdA, in 2014. Ook al was het hele wereldje van de PvdA en de Jonge Socialisten buiten mijn comfortzone.’
Toch heb je doorgezet.
‘Klopt. Ik ben in het bestuur van de Jonge Socialisten gekomen en werd in 2015 zelfs voorzitter van de Amsterdamse afdeling. Het grappige is dat ik het niet zag aankomen voor 2014. Maar toen ik er eenmaal mee begon kwam ik constant dingen tegen waar ik boos over werd, of waar ik van vond dat ze anders moesten.’
Zoals?
‘Ik zou graag zien dat jonge Amsterdammers en mensen met een lager inkomen zekerder zijn van een toekomst in hun stad. Ik ben opgegroeid in een stad waar mijn ouders, hoewel ze een minimuminkomen hadden, mij een fijne plek konden bieden om op te groeien. Maar op dit moment hebben mensen die niet veel verdienen hier geen plek meer, en ik wil er de komende vier jaar alles voor geven om dat te veranderen.’
Dit zijn onderwerpen die ook vooral jongeren aangaan, maar er zijn maar weinig jongeren die de politiek ingaan. Hoe komt dat, denk je?
‘Ik denk dat het ermee te maken heeft dat partijen niet altijd plekken zijn waar je je als jongere thuisvoelt. Bepaalde leeftijdsgroepen zijn oververtegenwoordigd. Het is daarnaast ook een harde wereld. Politiek is geen lieve plek.’
Leg dat eens uit.
‘Je hebt harde discussies binnen en buiten de partij. Je kunt op inhoud fel op elkaar botsen. Er zijn ook weleens mensen die je dingen niet gunnen. Het vergt veel van je om een actieve rol op je te nemen in de politieke wereld, of die nou lokaal of nationaal is. Heb je dat er voor over?’
Jij schijnbaar wel. Waar komt die overtuiging vandaan?
‘Ik heb in mijn leven meegemaakt hoe belangrijk het is dat er sociaal beleid wordt gevoerd, dat er wel huisvesting is voor mensen die weinig verdienen, dat scholen gemengd zijn. En ook wat voor impact het heeft op kinderen als scholen zwart of wit zijn. Als kind in Amsterdam heeft de segregatie van basisscholen superveel impact op mij gehad. Rechtvaardigheid, dat is waar het op neerkomt. Voor ieder kind dat opgroeit en voor elke student die niet weet of hij straks hier een plekje kan vinden, maar hier graag wil blijven. Voor al die mensen zou ik heel veel willen geven. Of het nou moeite kost, of het niet helemaal lekker loopt met mijn studie daardoor, dat is allemaal onbelangrijk. Mijn eigen dingen maken me oprecht even niet uit.’
Hoe zou jij een medestudent overtuigen om ook politiek actief te worden?
‘Jij kunt onderdeel zijn van een keuze die de stad maakt. Wil jij een plek hebben waar het geld hoogtij viert, of wil je een lieve stad waar mensen een thuis kunnen vinden en een leven kunnen opbouwen, ook als ze niet tonnen aan geld verdienen? Het is aan jou om dat te zeggen. Sommige mensen willen niet eens stemmen. Ik vind dat ontzettend dom. Dan ben je je niet bewust van de impact die je kunt hebben op de wereld waarin je leeft. Of je je actief wil bewegen in de politiek, dat moet je zelf weten. Maar op zijn minst je stem laten horen is belangrijk. Want of je de politiek nou leuk vindt of niet, het gaat over jouw leven. Als jij je niet met de politiek bemoeit, dan bemoeit de politiek zich wel met jou. Wees je daar van bewust.’
Over welke studentenonderwerpen maak jij je druk?
‘Ik zou willen dat de UvA per direct minder Engelstalig bachelors gaat aanbieden, zolang niet duidelijk is of die studenten hier wel kunnen wonen. Dit vind ik heel fundamenteel. Ik zag in september dat internationale UvA-studenten in een hostel moesten slapen, of op de Zeeburgcamping. Wat gaat er dan mis met je, als je in een bestuur zit en dat op moment denkt: “Dit is belangrijk voor onze rol in de internationale kenniseconomie.”’
Zou de UvA moeten investeren in studentenhuisvesting?
‘Als ze dat niet doen, schuiven ze het van zich af. De politiek zal zeggen dat het niet hun rol is om het beleid van de UvA te maken. De UvA moet verantwoordelijkheid nemen voor de stad waarin ze bezig is. Als die stad maar met moeite de huidige instroom van internationale en Nederlandse studenten aankan, dan ben je belabberd bezig als je denkt dat je het aantal internationale opleidingen lekker verder kan opschroeven.’
Het is me duidelijk wat je wil bereiken. Stel dat je inderdaad in de gemeenteraad komt, gaan je ambities dan uiteindelijk verder rijken dan Amsterdam?
‘Voor mij zijn de komende vier jaren het belangrijkst. Ik wil iets betekenen voor de mensen die onzeker zijn van hun plek in de stad. Als dat goed gaat, dan zet ik door. Maar ik moet je eerlijk zeggen dat ik het niet veel verder zie dan dat. Politieke aspiraties zijn mooi, maar ik denk dat je dan voorbij gaat aan wat het doel is.’
Jij stelt je doelen boven je persoonlijke ambities?
‘Ik zou er in ieder geval geen dag wakker van liggen als het over vier jaar voor mij ophoudt in de politiek. Als ik in die vier jaar maar iets heb kunnen betekenen voor de armere Amsterdammer.’
