‘Ik zeg dat ik geen post van de R.A.F. kreeg. Maar is dat wel de waarheid?’
HvA-docent, Folia-columnist en schrijver Thomas van Aalten probeerde dit jaar in contact te komen met de Rote Armee Fraktion. In januari opende hij een postbus in de hoop brieven te krijgen van de linksradicale terroristen. De grote vraag is: kreeg hij post?
‘Het kan dat het gewoon een naïeve jongensdroom is,’ zei Van Aalten toen hij een jaar geleden de postbus opende. Hij wilde graag in contact komen met Ernst-Volker Staub, Burkhard Garweg en Daniela Klette die allemaal lid waren van de Duitse Rote Armee Fraktion (R.A.F.). Die R.A.F. was een linksradicale terroristische groepering die vooral in de jaren tachtig aanslagen pleegde en mensen ontvoerde. Van het drietal wordt vermoed dat ze zich ergens in het noorden van Nederland schuilhouden en af en toe overvallen plegen om aan geld te komen.
Eén van de leden, Ernst-Volker Staub, schreef in het verleden vaak brieven aan een andere R.A.F.-sympathisant. In januari sloot hij niet uit dat hij de inmiddels geopenbaarde brieven die Staub schreef zou gebruiken voor een boek. Dat boek komt er, verzekert Van Aalten nu. ‘De roman is nu bijna af, ik ben ongeveer op 90 procent.’
En? Is het boek gebaseerd op correspondentie met de drie R.A.F.-leden?
‘Ik ga nu tegen jou zeggen: nee. Maar spreek ik wel de waarheid? Zo’n postbus is natuurlijk net zoals de ideeënbus van de supermarkt, daar gaat niemand iets indoen. Je moet het zien als een black box, zo zie ik het zelf ook, waarvan je niet weet wat erin gaat en wat eruit komt.’
Kun je dan al wat meer vertellen over je boek?
‘Het ligt volgend jaar in de winkel en het haakt – al zeg ik het zelf – erg mooi in op een actueel thema in de literatuur, namelijk de grens tussen fictie en realiteit. Charlotte Mutsaers raakte daar ook al aan, met haar boek Harnas van Hansaplast. Ik schrijf het heel erg als een roman en dus als fictie, maar lezers zullen wel merken dat een aantal voorvallen erg echt lijken. Daarom ga ik ook niet vertellen of ik post van de R.A.F. heb gekregen of niet.
Daarnaast heb ik voor het eerst mezelf in een roman geschreven. 2018 is voor mij een symbolisch jaar: ik word 40 jaar oud en de R.A.F. is 20 jaar geleden officieel opgeheven. Het is dus belangrijk dat het boek volgend jaar echt af is en in de winkel ligt.’
Wat als je morgen alsnog een brief in de postbus vindt? Gooi je het boek dan nog helemaal overhoop?
‘Nee. Ik hoop wel dat het boek verschijnt voordat ze gevat zijn, want anders stort het verhaal als een kaartenhuis in elkaar. En eigenlijk weet je helemaal niet of ik niet al post heb gehad.’
