Bij Dear White HvA is iedereen het eens: de HvA moet inclusiever
De Kohnstammzaal, vol met studenten. Flitsende rode lichten, Beyoncé op de speaker. ‘Ring the alarm, I been through this too long!’ We zijn bij het Dear White HvA-event, waar studenten, medewerkers en experts in gesprek gaan om een ‘open en inclusieve leeromgeving te bevorderen’.
‘Hebben jullie ook honger voor dit soort bijeenkomsten?’ vraagt presentatrice Nicole ter Borg. Ze benadrukt dat we vanavond echt gaan luisteren. ‘En dat is niet hetzelfde als gewoon je mond dichthouden,’ zegt ze. ‘Dus, wat gaan we doen?’ Het publiek scandeert: ‘Luisteren! Luisteren!’
Er komen twee sprekers op het podium, gevolgd door twee studentenpanels. Een debat of discussie is het niet, want iedereen die de microfoon krijgt bevestigt hetzelfde verhaal. De HvA, en vele andere onderwijsinstellingen, benadelen minderheidsstudenten, is de consensus op het podium. Zij krijgen volgens de sprekers te maken met onderschatting door docenten, vervelend raciaal getint commentaar van klasgenoten, het gevoel als enige ‘anders’ te zijn, en een slecht zelfbeeld.
Sander Kos, opleidingsmanager culturele & maatschappelijke vorming, is de eerste spreker. Twee jaar geleden dacht hij nog dat Zwarte Piet heel normaal was, vertelt hij, maar sindsdien is hij discriminatie gaan begrijpen. Nu ziet hij het overal. ‘Ook in Disneyfilms.’ Het was zijn idee om Dear White HvA op te zetten, zodat zijn collega’s en leerlingen een ‘inclusieve leeromgeving’ kunnen hebben.
Zwarte Piet
Ook verschillende panelleden noemen aan de lopende band voorbeelden van discriminatie, klein en groot, die zij hebben meegemaakt. Dat gaat over zowel buiten de HvA als binnen. Voorzichtig komen er ook reacties uit het publiek: ‘Ik zat op het MBO in Almere waar leerlingen werden gevraagd Zwarte Piet te spelen voor de intocht van Sinterklaas,’ vertelt een zwart meisje. Ik wilde dat niet. Een klasgenoot zei tegen me: “Doe normaal, je hoeft toch alleen maar even lippenstift op te doen?”’ De Kohnstammzaal slaakt een collectieve zucht.
Een panellid, Daryll Landbrug, vertelt over zijn haar: collega’s maanden hem zijn afro kort te knippen, omdat hij anders geen echte baan zou vinden. ‘Hij is zo woke,’ verzucht een meisje in het publiek zachtjes. ‘Hij is echt wel wakker, ja,’ beaamt haar vriendin naast haar.
‘Een gesprek onderling’
Wat vonden de HvA’ers er van? ‘Interessant. Mooi dat ze hier een podium voor bieden,’ zegt Ngangitie Schal (19). ‘Het was makkelijk te volgen, zeker als je geïnteresseerd bent.’ Op de HvA merkt ze niet veel van discriminatie, micro-aggressies en vooroordelen, maar op het mbo waar ze eerst studeerde had ze er wel veel last van. ‘Al gebeurt het hier ook. Het komt ook uit ontwetendheid, niet dat mensen expres zo zijn.’
Laura Staal (24) vond het fijn dat er een diverse groep op het event afkwam. ‘En dat de opleidingsmanager erbij was. Hij is heel erg betrokken.’ Het evenement zelf vond ze ‘begrijpelijk’ en goed te volgen. Net als een van de panelleden maakte ze mee dat docenten haar vertelden te stoppen met haar opleiding, omwille van een slecht cijfer. Of dat met haar achtergrond te maken had? ‘Ik denk het eigenlijk niet.’
Timo Hoffer (20), tenslotte, vond het event heel goed, maar het was wel ‘een gesprek onderling’, zegt hij. ‘Iedereen vindt hetzelfde. Dat is wel interessant, maar na een tijdje heb je het wel gehoord.’ Hij ervaart discriminatie, maar dan uit een ander perspectief. ‘Ik ben een witte student, maar ik herken deze dingen van wat ik van mijn medestudenten hoor.’
