Sem, Annemarie en Isabelle zijn studerende moeders
Of de zwangerschap nu gepland was of niet, een kindje in je buik kan als een behoorlijke verrassing komen – zeker als er een tentamenweek aankomt. Drie trotse moeders over moederschap tijdens de studie.
Sem Berghout (21) studeerde vorig jaar biomedische wetenschappen aan de UvA, nu geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. Ze is moeder van Melle (3).
‘Melle werd geboren toen ik nog op de middelbare school zat. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, was het al uit met zijn vader. Ik woonde toen, en ook nu nog, bij mijn ouders en die hebben veel van de zorg op zich genomen. Ik kon gewoon het vwo afmaken en daarna door naar de universiteit. Mijn vader kreeg in totaal zes maanden ouderschapsverlof die hij vier jaar lang in delen heeft opgenomen. Hij kreeg dat verlof omdat er in zijn gezin een kind werd geboren waarvoor hij zorg droeg. Als Melle over een half jaartje vier wordt, is het verlof afgelopen. Gelukkig gaat hij dan ook naar de basisschool.
Mijn moeder werkt parttime, dus zij past twee dagen in de week op. Verder past mijn tante een dag in de week op. De vader van Melle en zijn moeder hebben hem altijd op dinsdag. Met de UvA zelf heb ik niets afgesproken, maar dat was ook niet zo nodig omdat mijn familie heel veel opgevangen heeft. Ik heb een keer meegemaakt dat Melle ziek werd en ik niet naar een practicum kon. Dat heb ik toen met de betreffende leraar opgelost. Mijn mentor was ook heel duidelijk: als ik problemen zou ondervinden tijdens mijn studie, zou ik daar gewoon bij worden geholpen.
Kijk, als je al werkt en je wordt moeder is het ook inschikken. Een studie is niet anders dan een parttime baan en dat kan iedereen ook gewoon combineren. Als je studeert en moeder bent heb je juist zelfs meer vrijheid dan als je al werkt. Met biomedische wetenschappen had ik iedere week een ander rooster. Dan was het belangrijk dat er vijf dagen in de week een oppas klaarstond. Als ik dan een dag niet hoefde komen was dat alleen maar mooi meegenomen. Zonder de hulp van mijn familie zou ik niet hebben geweten hoe ik het had moeten doen. Dan had ik de middelbare school waarschijnlijk niet eens kunnen afmaken.
Het was fijn geweest als ik nog een extra dag in de week vrij had kunnen krijgen omdat ik moeder ben, maar ik hoef geen speciale behandeling alleen maar daarom. Ik ben ook gewoon student.
Ik heb natuurlijk al een soort studievertraging opgelopen op de middelbare school. Ik hoop niet dat ik extra vertraging krijg tijdens mijn komende studie. Ik denk niet dat ik direct door Melle vertraging zou oplopen, maar misschien wel indirect omdat hij me veel afleidt, of omdat ik minder vrije tijd heb om me in te lezen op de stof. Als je zwanger wordt tijdens je studie heb je daar over het algemeen wat meer last van, omdat je dan ook met de kraamtijd zit. Ik was net mijn studielening aan het regelen toen ik zag dat je ook toeslag kunt aanvragen voor alleenstaande ouders. Dat ben ik, dus dat heb ik aangevraagd. Het is zo’n 250 euro per maand. Daar komt nog eens 350 euro kindgebonden budget bij omdat ik niet genoeg verdien, en elk kwartaal kinderbijslag. Dat is natuurlijk helemaal fijn als je op jezelf woont, maar ik woon nog bij mijn ouders thuis dus ik kan het allemaal uitgeven aan Melle.’
Annemarie (25) studeert pedagogiek aan de HvA. Ze is moeder van Jayla (0).
‘Ik ben nu vijfdejaars student. Het enige wat ik nog moet doen, zijn hertentamens en mijn scriptie. Eigenlijk zou ik vanaf september gaan afstuderen, maar vanwege de kleine doe ik dat in februari. Mijn partner en ik waren wel aan het proberen om een kind te krijgen, maar we wisten niet dat het zo snel raak zou zijn. Dat kun je niet van tevoren plannen. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, ben ik langs de decaan gegaan voor extra vergoeding. Hij gaf aan dat ik daar niet voor in aanmerking kwam. De hogeschool en DUO stimuleren zwanger worden tijdens je studie niet. Toen ik vroeg hoe ik dat met mijn vakken moest doen was hij heel soepel. Hij zei: “Je moet maar kijken wat voor jou mogelijk is.”
Ik heb een fijne zwangerschap gehad, dus dat scheelde. Daarnaast wilde ik ook geen hulp. Ik dacht: ik ben zelf zwanger geworden, dan moet ik dat zelf ook regelen. Op mijn arm staat ‘cedo nulli’ getatoeëerd, dat is afgekort van het latijnse ‘concedo nulli’: ik wijk voor niemand.
Vlak voor de geboorte van Jayla zijn mijn vriend en ik een geregistreerd partnerschap aangegaan. We willen nog trouwen, maar op papier wilden we alvast een stel zijn, dat is makkelijker als je een kind krijgt. Hij werkt nachtdiensten in de wegenbouw, ik heb een bijbaantje in de horeca. ‘s Nachts en op vrijdag passen de oma’s op. Het scheelt dat ik nu alleen nog hertentamens heb. Als ik echt nog veel colleges zou moeten volgen, zou het veel te zwaar worden. Kinderopvangvergoeding kan ik wel krijgen, maar zelfs dan kost het voor vijf dagen nog ongeveer een maandsalaris.
Ik snap ook wel dat er niet veel beschikbaar is, de overheid en hogescholen willen gewoon dat studenten binnen vier jaar hun diploma halen. Of een kleintje je studie veel vertraagt hangt van je situatie af, maar ze versnelt de boel in ieder geval niet.’
Isabelle de Groot (25) is afgestudeerd in commerciële economie aan de HvA. Ze is moeder van Julia (0).
‘In het laatste jaar van mijn studie ben ik zwanger geworden. Vertraging heb ik bijna niet opgelopen, maar dat komt ook omdat ik heel ambitieus ben. Zo heb ik tijdens mijn studie al een goedlopende onderneming weten op te zetten. Met mijn bedrijf Oesterwijf sta ik op feesten om oesters te verkopen. Toen was dat nog een bijbaantje, maar inmiddels doe ik het dertig uur per week.
We hadden gepland wanneer we gingen proberen, maar toen ging het allemaal wel heel snel. De eerste drie maanden van mijn zwangerschap waren in de zomer, daarna moest ik nog een semester studeren. Van tevoren heb ik het er niet met mijn opleiding over gehad dat ik zwanger wilde worden. Ik heb er ook geen problemen mee gehad, mijn studie ging gewoon goed.
Ik heb één tentamen niet gehaald, maar of dat door mijn zwangerschap kwam weet ik niet. Ik had ook niet echt zitten opletten, terwijl dat bij dit vak nou juist wel moest. De herkansing was drie dagen nadat ik was uitgerekend, dat ging niet. Ik heb dus drie maanden langer gestudeerd, omdat ik dat vak opnieuw moest doen in het tweede semester.
Tijdens die drie maanden heb ik gebruik gemaakt van de FOS-regeling, voor studenten met studievertraging door bijzondere omstandigheden. De studentendecaan heeft me daarop geattendeerd. Ik had niet verwacht dat de school geld zou uitgeven aan mijn zwangerschap. Ik was er ook niet afhankelijk van. Omdat ik ondernemer ben, had ik al een Z.O.Z.-uitkering aangevraagd. Als je aan kinderen begint moet je het financieel wel op een rijtje hebben. Nu kreeg ik er 300 euro per maand bij. Je studie kost ongeveer 200 euro per maand, dus dat was 100 euro extra.
Het enige dat niet goed is gegaan, is de verdediging van mijn scriptie. Veertig weken zwanger stond ik af te studeren. Toen was ik er ook niet meer helemaal bij met mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik in totaal voor mijn scriptie een zes gekregen, terwijl mijn onderzoek heel goed ging. Ik stond met tranen in mijn ogen toen ik het hoorde. Misschien kwam dat ook wel door de hormonen. Ik wilde per se mijn studie afronden voor Julia werd geboren. Een vriendin van mij heeft ook vlak na haar studie een baby gekregen. Zij zei: “Zorg dat je afstudeert voor je gaat bevallen, want anders ben je echt de lul.”’
