Martial Arts Gathering bij USC: ‘Vechten doe je alleen met je vrienden’
Wat gebeurt er wanneer je fanatieke beoefenaars van totaal verschillende vechtsporten in één ruimte plaatst? Het USC probeerde het zaterdag uit, tijdens de Martial Arts Gathering op Science Park.
‘Dit zijn twee broers, dus het zal er hard aan toe gaan,’ voorspelt Mixed Martial Arts-docent Daan van Schaijk. Hij krijgt gelijk. Rollend en worstelend demonstreren Erwin Choi (24, UvA-student mariene biologie) en zijn broertje Felix aan het publiek hoe je met armklemmen, beenklemmen en wurgingen lastige familieleden tot bedaren kunt brengen.
Pak maximum control!
Verderop in de grote zaal van het Universum klinken Koreaanse kreten, Braziliaanse liederen. En het geluid van door de lucht suizende nunchaku's. Maar wat overheerst is de drill instructor-stem van een gedrongen, kale man.
‘Boem! Haal uit! Draai je om! Scan je environment! Pak maximum control!’ roept Mario Schouten tegen een groep studenten. Onmiskenbaar Krav Maga-terminologie. ‘Ik doe het al 22 jaar. Ik zocht iets dat aansloot bij wat we op straat nodig hadden,’ vertelt de voormalig politieagent. ‘Inmiddels geef ik ook les aan Chinese special forces.’
Krav Maga en MMA zijn slechts twee van de twintig vechtkunsten die vandaag gedemonstreerd worden aan nieuwsgierige studenten. Maar ze hebben iets gemeen: beiden belichamen de groeiende focus binnen de martial arts op technieken met bewezen effectiviteit. ‘Er is niks moois aan Krav Maga,’ erkent Schouten. ‘Het gaat maar om één ding: een aanvaller zo snel mogelijk uitschakelen.’
Romantiek vs praktijk
Het romantische van de Aziatische vechtsporten lijkt plaats te hebben gemaakt voor kille uitschakel-technieken. ‘De romantiek is voor mij op mijn veertiende al verdwenen,’ lacht jiujitsu-docent Emile te Riele. ‘Bij mijn eerste les jiujitsu wilde ik een flying kick doen. Ik scheurde gelijk mijn hamstring. Sindsdien doe ik alleen nog dingen die werken.’
Maar niet iedereen geeft zich over aan het naakte realisme. Anton Eliëns bijvoorbeeld. Hij is 65 jaar oud, filosoof, wetenschapper, bare-foot runner en drager van een indrukwekkende sik. Hij kijkt dan ook anders naar de wereld. Hij staat namelijk al een tijdje op zijn hoofd.
Konga Zen
‘Ik oefen graag de handstand, maar ik zoek nog de perfecte balans,’ vertelt de vechtkunstenaar. ‘Ik doe zelf aan Shorinji Kempo, een traditionele Japanse vechtkunst, afgeleid van de Chinese Shaolin-stijl. Het gaat om Zen in de praktijk brengen. Kongo Zen. Het harde in harmonie met het zachte. Vechtend mediteer je. Vechtend druk je vriendschap uit. Want vechten doe je alléén met je vrienden, zeg ik altijd.’
Sommige technieken van Eliëns’ stijl staan haaks op wat Van Schaijk en Schouten propageren. Toch hebben ze niets dan lovende woorden over voor elkaars disciplines. ‘Vroeger zei ik altijd dat veel traditionele vechtstijlen nutteloos zijn,’ stelt Van Schaijk, ‘maar steeds vaker zie je in de UFC iemand presteren die een achtergrond heeft in één van die vechtsporten.’
De hele dag klinkt er geen onvertogen woord. Wat krijg je als je twintig fanatieke vechtsportdocenten bij elkaar zet? Niet het meest spectaculaire gevecht in de geschiedenis, maar een verbale knuffelpartij.
