John de Mol bij Room for Discussion: ‘Televisie verdwijnt nooit’
Room for Discussion had gemakkelijk de hele middag kunnen duren met een gast als mediatycoon John de Mol. Hij was niet bang studenten voor de schenen te schoppen. ‘Straks hebben jullie een hypotheek en twee kinderen en dan zit je ’s avonds op de bank, en zet je de tv aan.’
Extravert als verkoper, introvert als mens, zo typeerde een bekende John de Mol in het gelijknamige boek dat verscheen toen hij zestig werd. De typering klopt, zei de inmiddels 62-jarige televisieproducent vanmiddag in de hal van de economiefaculteit, waar in allerijl stoeltjes werden bijgeplaatst en mensen zelfs vanaf de balkons meeluisterden naar de selfmade miljardair.
Nu.nl
‘Een half-amateuristische BN’er’ noemde De Mol zichzelf, die liever achter de schermen dan ervoor opereert en het eigenlijk ‘vervelend’ vindt om in de belangstelling te staan. Aandacht, daar zit de nummer 4 van de Quote 500 niet op te wachten. Er was dan ook een vriendelijk verzoek naar de RfD-organisatie uitgegaan om geen pers uit te nodigen, want de Mol wilde vrijuit kunnen spreken. Tot op zekere hoogte dan, want toen interviewer Jeppe van Aubel het gesprek op een mogelijke overname van Nu.nl door De Mols mediabedrijf Talpa bracht, herhaalde hij dat hij geen bod had gedaan, omdat Nu.nl niet te koop was.
Om in een moeite door de media ervan langs te geven omdat die telkens van die onzin de wereld in helpen die hij dan weer moet ontkrachten en dat houdt hem van zijn werk: content produceren. En zijn werk, dat is zijn passie. Het was de rode draad in zijn verhaal: doe waar je hart ligt. Enthousiast en aimabel, vol anekdotiek, gaf De Mol tips aan jonge ondernemers en zijn visie op het medialandschap, waarin hij momenteel bezig is het grootste Nederlandse bedrijf ooit op te zetten met een televisie- een radio- en een online poot.
Televisie verdwijnt nooit
We zagen een enorm gedreven ondernemer met een niet aflatende honger naar presteren en innoveren. ‘Ik ben nu het programma aan het ontwikkelen waar jullie over twee jaar voor thuisblijven.’ Want televisie verdwijnt nooit, lichtte De Mol toe, ook al kijkt de jongere generatie weinig: ‘Straks hebben jullie een hypotheek en twee kinderen en dan zit je ’s avonds op de bank, en zet je de tv aan. Omdat je de volgende dag wilt kunnen meepraten.’
Toen Van Aubel hem vroeg naar de reikwijdte van zijn macht als ongeëvenaarde mediatycoon, wuifde De Mol dat direct weg: ‘Er is maar een machthebber, en dat is de kijker. Mijn rapportcijfers zijn de kijkcijfers.’ In hoog tempo werken Van Aubel en sidekick Lauren Heeremans een scala aan onderwerpen af. Of de Mol politieke ambitie heeft? ‘De Nederlandse politiek is een waterig, slap mengsel van concessies doen, en daar ben ik niet zo goed in.’
Of hij meedogenloos is op de werkvloer? ‘Nee. Wel duidelijk.’ De Mol noemt, welwillend, zijn inspiratiebronnen – Rupert Murdoch en Steve Jobs – en ontkent vervolgens er zelf een te zijn: ‘Jullie zitten hier alleen zodat je niet naar les hoeft, want dat is saai.’ Hij belicht zijn toekomstdromen – een vierde Emmy Award, en daarna een vijfde. En een succes als Big Brother of The Voice.
Verlies
Van verliezen heeft hij nog nooit wakker gelegen, omdat die altijd ingecalculeerd waren in zijn businessmodellen. ‘En ik ben nog nooit in mijn leven failliet gegaan. Nog nooit.’ Zo zal hij ook nimmer in zijn leven een burnout krijgen: ‘Een bepaald type mens krijgt dat, ik niet. Daar durf ik om te wedden. Want ik weet waarmee ik bezig ben en ik hou daar controle over.’ Die controle is belangrijk voor De Mol. Het geheim van zijn succes, naast de passie die hij nog steeds heeft, is dat hij altijd zorgt de rechten over een format te houden. ‘Niemand ter wereld kan The Voice uitzenden als ik dat niet goed vind.’
Toen Heeremans De Mol vroeg naar de ethische grenzen van televisieamusement, en of hij daar niet af en toe overheen gaat, zoals bij Fear Factor, werd het gesprek even stekelig. De Mol vond de vraag ‘ongepast en beledigend’. ‘Op YouTube zijn dingen te zien die duizend keer erger zijn. Wij laten geen mensen zien die met oranje kappen op hoofden afhakken, of kinderen verkrachten.’ Op zulke momenten is het jammer dat RfD maar een uurtje duurt, want er moest alweer een ander onderwerp worden aangesneden.
