Het had een Dilemma op Dinsdag kunnen zijn: Wat heb je liever, om 2 uur 's nachts verdwalen in een weiland, of om 4 uur 's nachts door een koude moddersloot zwemmen? De zeventig deelnemers van de Adventure Race Amsterdam weten inmiddels het antwoord.
Maximiliaan, Tiemen en Jelte hebben geen idee wat hen te wachten staat. De drie UvA-studenten beta-gamma hebben zich laten overhalen door een vriend. Nu staan ze bij het sportcentrum op Science Park, vlak voor de start van de 14-urige Adventure Race Amsterdam. Dit is het moment waarop ze beseffen: we zijn niet optimaal voorbereid.
Kaarthoekmeter?
‘Fuck, hoe werkt dat ding ook alweer?’ vraagt Jelte. Het drietal staart naar een soort vierkante geodriehoek. ‘Een kaarthoekmeter. Hiermee kunnen jullie coördinaten uittekenen zodat jullie vannacht niet te veel verdwalen,’ legt een vrijwilligster van het organiserende Asac uit.
Voor de Google Maps-generatie is coördinaten uittekenen net zoiets als telefoonnummers onthouden of cd's branden. Na een spoedcursus springen de drie vrienden echter op hun mountainbikes en rijden ze, evenals achttien andere teams, een ongewisse nacht tegemoet.
Sjoerd de sadist
Initiatiefnemer Bas Visscher (klimdocent bij het USC) en zijn kompaan Sjoerd Arkenbout kijken de deelnemers grijnzend na. ‘De sadistische elementen in het parcours komen van mij,’ zegt Sjoerd, met oprechte pret in zijn ogen.
In de nacht leidt een rits aan coördinaten de zeventig avonturiers naar onder meer de Naardervesting en het Almeerse Kromslootpark. Tijd om te rusten is er niet. Wie alleen goed kan fietsen heeft pech, want hardlopen, zwemmen en kanoën zijn ook verplicht. Ondertussen moeten de deelnemers alert blijven, want langs het parcours zijn allerlei checkpoints verborgen. Die vinden levert punten op.
Is dat leuk, zo'n slopende slapeloze speurtocht? Ja, zeggen ze vrijwel allemaal, als ze de volgende ochtend licht euforisch maar met zware oogleden Science Park binnen rijden. ‘Al was het maar goed dat we al zo lang vrienden zijn...’ zegt Maximiliaan veelzeggend.
De laatste dreun
Maar juist op het moment dat de zeventig avonturiers willen gaan uitrusten, krijgen ze een laatste dreun te verwerken. De organisatie heeft een toegift bedacht. Iedereen moet ook nog even de Klauterrun voltooien, een door SSA opgezet hindernisparcours.
Dat is het moment waarop sommigen kraken. Eén team loopt rechtstreeks café de Oerknal binnen. Anderen, zoals Jelte en Max, beginnen wel aan de Klauterrun maar passen zodra ze horen dat ze wéér een sloot in moeten.
Een select aantal volgt wel de instructie op. De eindwinnaars van de Adventure Race bijvoorbeeld, vier leden van klimvereniging NSAC. Ze sprokkelen verreweg de meeste punten bij elkaar, ogen zelfs in de middag nog energiek en zijn na afloop niet eens onder de indruk van hun eigen prestatie. ‘Onze vorige Adventure Race was 21 uur lang, in de winter. Onze bidons vroren toen vast aan de bidonhouder. Dit was dus een soort kinderversie voor ons.’