Dennis van den Berg - Stille kracht tegen werkdruk
In 2016 keken HvA en UvA vooruit naar een nieuwe bestuurlijke toekomst, maar welke visionairs keken echt voorbij de waan van de dag? Folia lauwert aan het eind van 2016 wederom tien helden. Vandaag nummer 6: HvA-onderzoeker Dennis van den Berg.
Toen hij nog niet zo lang als onderzoeker aan de Hogeschool van Amsterdam werkte, noemde Dennis van den Berg (32) het ‘fucking frustrerend’ dat zijn generatie nooit iets deed tegen de problemen van deze tijd: klimaatverandering, sociale ongelijkheid. ‘Ik wil daar iets mee, maar weet niet wat. Te complex, te groot,’ schreef hij in de Volkskrant, maar tot een progressieve beweging kwam het niet.
Tot de docent sociologie ontdekte hoe hij zijn engagement ten uitvoer kon brengen. Het gonsde namelijk al jaren over de te hoge werkdruk aan de HvA. Docenten en medewerkers raakten overspannen, maar durfden er niet over te spreken – behalve werkdruk heerste er ook een angstcultuur. De hogeschool nam maatregelen; ze bood mindfulnesscursussen aan en stelde e-mailprotocollen op. Maar de werkdruk bleef. ‘We moeten te veel onderwijs geven in te weinig tijd,’ stelde Van den Berg, inmiddels werkzaam als coòˆrdinator beroeps- en onderzoeksvaardigheden en door collega’s een ‘stille kracht’ genoemd.
Het is niet makkelijk iets fundamenteel te veranderen binnen de HvA. In zo’n enorm instituut zouden velen de schouders ophalen of er het bijltje bij neergooien. Van den Berg stelde een petitie op die driehonderd keer werd ondertekend, bood haar aan bij het College van Bestuur en kreeg terstond nog honderden extra steunbetuigingen. Het taboe op de werkdruk was doorbroken.
