UvA-student Mark Schram (26) droomde ooit van deelname aan de Olympische Winterspelen als rodelaar. Nu staat hij op de Zomerspelen. Niet als atleet, maar als vrijwilliger in het Holland Heineken House.
Mark Schram beleeft voor zijn doen een rustig sportjaar. Hij won op Science Park de Klauterrun, deed als beachvolleyballer mee aan het Groot Nederlands Studenten Kampioenschap, voltooide de kwarttriathlon van Weesp, speelde een reeks waterpolowedstrijden, én vervulde het penningmeesterschap bij de Nederlandse bobsleebond.
Om 2016 nog wat memorabeler te maken, reisde de postmaster-student accountancy onlangs naar Brazilië, om te werken in het Holland Heineken House.
Bevalt het een beetje daar in Rio?
‘Ja dat kun je wel zeggen. De mensen zijn heel vriendelijk, ik slaap in een hotel aan de Copacabana, en in mijn vrije tijd kan ik naar Olympische wedstrijden toe. Ik heb ook een oranje fiets gekregen waarmee ik zo naar het Holland Heineken House (HHH) kan rijden. Daar is het fantastisch. Overdag chillen mensen bij het zwembad met cocktails, en ‘s avonds gaat het los met vierduizend man die huldigingen bijwonen, dansen, muziek luisteren en massaal naar sport kijken.’
Dat wil iedereen wel. Hoe word je eigenlijk lid van het HHH-team?
‘Ik zag een oproep staan voor vrijwilligers en besloot mijn CV op te sturen. Bijna drieduizend anderen bleken hetzelfde te hebben gedaan, dus toen moest ik mezelf door selectierondes met allerlei capaciteitentesten worstelen. Wel terecht natuurlijk, want niet iedereen kan zomaar dit moeilijke werk doen.’
Wat doe je dan precies?
‘Ik scan bijvoorbeeld tickets bij de ingang,’ zegt hij lachend. ‘Het leuke daarvan is dat ik iedereen zie binnenkomen. De meesten hebben een glimlach op hun gezicht. Ilse Paulis bijvoorbeeld. Vorig jaar heb ik haar in het Sportcentrum op de Amstelcampus nog de prijs overhandigd voor studentsporter van het jaar. Nu loopt ze met Olympisch goud om haar nek! Maar vervolgens zie je roeier Roel Braas binnen wandelen, vlak na zijn verloren race, met een gezicht dat op onweer staat. Dat vind ik mooie dingen.’
Wat zijn de bijzonderste momenten binnen de muren van het HHH?
‘Het meest speciaal vind ik het wanneer iedereen in spanning naar het gigantische scherm kijkt. Ter illustratie: Racoon was een paar dagen geleden ingevlogen om muziek te spelen, maar zodra Dafne Schippers begon te lopen, keek letterlijk niemand meer naar het podium met Racoon. Tien seconden lang juichte iedereen met Dafne mee - en daarna was het stil. Puur door de teleurstelling. Geweldig. Maar tien minuten later was het weer feest omdat de Holland Acht werd gehuldigd.’
Ene Yuri van Gelder nog gesproken?
‘Nee, dat niet, maar ik heb hem wel zien binnenkomen op de bewuste avond. Maar we hebben vanuit Heineken nadrukkelijk het bevel gekregen dat we hier geen controversiële uitspraken over mogen doen. Laat ik het er op houden dat ik vind dat hij tegen zichzelf in bescherming had moeten worden genomen.’
Yuri’s Olympische aspiraties zijn voorbij. Maar dat geldt al veel langer voor die van jou, nietwaar?
‘Klopt. Toen ik zeventien was had ik een droom. Ik wilde in actie komen op de Spelen. Ik had bedacht dat bij rodelen de beste kansen lagen. Dus ik belde de Nederlandse bond op en zei dat ik per direct wilde beginnen met trainen. Ze reageerden ongeveer als volgt: “Ben je gek geworden? Ga eerst maar een jaar lang je nekspieren trainen voor stabiliteit.”’
En heb je dat gedaan?
‘Ja. En daarna heb ik ook daadwerkelijk over de hele wereld gerodeld. Het was een fantastische tijd, maar ik realiseerde me snel genoeg dat ik niet de wereldtop zou halen. Toen ben ik maar gaan studeren.’