Column | Een minuut
Vorige week maandag fietste ik in de Amsterdamse ochtenddrukte naar Nemo, een huis vol techniek ter lering en vermaak. In het technologiecentrum was een literatuurochtend voor vmbo’ers georganiseerd; hoeken en gaten waren omgebouwd tot intieme plekjes waar schrijvers over hun boeken vertelden. Er waren honderden leerlingen aanwezig in het groene Nemo-gebouw, die in kleine groepjes over de vertelruimtes waren geroosterd.
Ik had drie klassen. Pubers; vuurrode puistpuntjes, trillende zaagbladen in de keel en slungels op peperdure sneakers.
Op school hadden ze bij Nederlands het verhaal ‘Luit’ gelezen uit mijn debuut Veldslag en andere herinneringen. Bij het verhaal waren in de les vragen bedacht die ik mocht beantwoorden. Verder waren de jongens geïnteresseerd in wat dat schrijverschap nou verdiende, en de meisjes vroegen zich af of ik een vriendinnetje had.
Het verhaal ‘Luit’ gaat over de gitaar die net zo’n bolle buik had als zijn eigenaar: mijn vader. In zijn midlifecrisis viel hij ten prooi aan twijfel en gijzelde religie hem. Hij borg zijn luit op en werd alsmaar vromer. Op een ochtend werd vader wakker en was de godsmanie verdwenen, die middag bespeelde hij zijn luit.
Daags na het optreden beklaagde schrijver Özcan Akyol zich in De Wereld Draait Door over vmbo-scholieren, want ze toonden geen respect voor de zestig seconden voor de slachtoffers in Parijs. Ze hadden ‘God is groot’ geschreeuwd.
Akyol had net als ik in Nemo opgetreden. Bij mij was de minuut uiterst zorgzaam bewaard. Tijdens de stilte galmde het geluid van één enkele blaag door het aluminium gebouw. De andere honderden scholieren herdachten.
Ik begreep niet waarom Akyol zijn akkefietje, dat die andere zesentwintig schrijversoptredens absoluut niet representeerde, te berde bracht in een televisieprogramma waar meer dan 1,7 miljoen mensen naar keken. De redactie van De Wereld Draait Door had er met één telefoontje naar de literatuurorganisatie achter kunnen komen dat de waarheid totaal anders was. Maar De Wereld Draait Door is daar niet in geïnteresseerd, want de waarheid is geen doorgedraaide kijkcijferbom.
Bekijk hieronder het item met Özcan Akyol terug.
