Het is wel zo netjes om ons bij het ingaan van deze rubriek even voor te stellen: normaal schrijven wij stukjes over wat er op de covers van dag- en weekbladen staat, maar voor Folia gaan we met plezier eens een keertje undercover. Weg uit de kiosk, de universiteits- en hogeschoolgebouwen in, op zoek naar nieuwe stereotypes.
Hier en daar vernamen we dat op de UvA op kosten van de belastingbetaler de studenten stevig worden geïndoctrineerd met links gedachtegoed. Dat wilden wij ook weleens meemaken. Voor ons eerste verslag stapten wij daarom de rode badkuip in en dompelden ons onder in dat heerlijk warme, marxistische water. Als verslaggevers voor de site van universiteitsmagazine Folia voelden wij ons er direct thuis. Een redactie die in verkiezingstijd enkel de bekritiseerde voorman van de Amsterdamse arbeiderspartij op de omslag zet, en hem met een bemoedigend citaat steunt, waar vind je die nu nog?
Als eerste namen we een kijkje in de digitale keuken van de empirisch onderlegde politicologen van de UvA. Daar kwamen we erachter dat die linkse moussaka van de Griekse regeringspartij Syriza eigenlijk maar slappe hap was. Dat kan nog heel veel linkser, schreef Gijs Schumacher, waarmee Stuk Rood Vlees de kleur van haar blog eer aandeed. Opkomend populisme of niet, in het rode bolwerk was het business as usual. Toen even later de Porsche van UvA-hoogleraar economie Sweder van Wijnbergen langs scheurde wapperde een gematigd radicaal-linkse windvlaag door onze haren. 'Scheld een deel van de Griekse schulden kwijt,' riep hij ons nog toe vanachter het stuur.
Links: Politieporsche (Klassieke 912, cc via Wikimedia Commons), rechts: citaat uit NRC Handelsblad van 19 juli 2014.Maar na enige tijd begon het water in onze rode badkuip af te koelen – wat waren we nu graag naar het Spinhuis gegaan, de enige plek waar je nog ter indoctrinatie een kopje koffie tegen links tarief geschonken kreeg. Nu moesten we dat laten doen door een cateringbedrijf met winstoogmerk, dat gehuisvest wordt in een stukje verdwaalde Zuidas midden in de Plantagebuurt. Toen we de Roetersstraat uit wandelden en langs café Eik en Linde liepen bedachten we dat als wij zo oud zijn als de mannen op het terras, we onze kinderen kunnen vertellen dat je in onze tijd nog iets in de geesteswetenschappen kon studeren. Wij zullen ons kroost dan droppen in een megalomane bètauniversiteit waar ze een opleiding kunnen volgen die uitzicht biedt op het succesvol aflossen van de studieschuld.
Het linkse kasteel bleek vervallen, maar toch zagen we in het voorbijgaan nog iemand die het op de ruïne prettig strijden vond. Het was Yernaz Ramautarsing, oprichter van een Facebookpagina en tegenwoordig ook bekend van door de overheid gesubsidieerde televisie. Hij zal nog wel blijven pogen het linkse luchtkasteel dat hij zelf heeft opgeblazen leeg te laten lopen. Vol doorzettingsvermogen gaat hij telkens weer op zoek naar een plek waar hij zich een afwijkende mening kan aanmeten, om zich daar vervolgens met hand en tand tegen te verzetten. Thuisgekomen was hij ook nog eens op de beeldbuis: hij had de redactie van Rot op naar je eigen land bereid gevonden aan zijn masochistische wens te voldoen. Maar na de UvA kreeg ook de EO Yernaz niet klein. We verwachten dat hij op zijn oude dag zal mijmeren: 'Mijn hele leven was één grote poging mij te laten indoctrineren door links gedachtegoed – zonder succes.'
Zelf een stereotype gespot dat aandacht verdient? Mail lekkerstereotyperen@gmail.com!
